น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมึนตึงของหม่อมราชวงศ์อติเทพทำให้ลุคคาต้องเลิกคิ้วสูงด้วยความประหลาดใจ
“ท่านชายมีอะไรกับผมหรือครับ”
“ผมต้องการคุยกับคุณลุคคาเป็นเจอตัวกัน ดังนั้นมาหาผมด้วย”
แล้วคู่สนทนาของลุคคาก็วางสายไป ชายหนุ่มขบกรามแน่นด้วยความขุ่นเคืองเพราะในชีวิตของเขาไม่เคยยอมให้ใครมาออกคำสั่งด้วยมาก่อน เขาไม่ควรจะไป แต่พอนึกถึงใบหน้างดงามและรสจูบแสนหวานของดวงฤดี เขาก็ไม่สามารถทนนั่งอยู่ต่อไปได้
เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยปล่อยให้ความหิวกระหายทางกายมามีอิทธิพลต่อความรู้สึกนึกคิดมากมายแบบนี้ แล้วทำไมถึงยอม...? ไม่มีคำตอบใดที่ลุคคาอยากจะฟังอีก เขารีบเผ่นออกจากห้องนอน และกระโดดขึ้นรถขับมันออกไปทันที
ในเมื่อเขาไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของดวงฤดีได้ เขาก็จะไม่ฝืนอีก แต่เชื่อเถอะว่าเขาจะใช้หล่อนอยากคุ้มค่า ใช้จนหล่อนแหลกเละคามือเลยทีเดียว
“เธอจะต้องชดใช้ดวงฤดี จะต้องชดใช้ที่ทำให้ฉันเป็นบ้าแบบนี้”
