หม่อมราชวงศ์อติเทพจ้องหน้าหลานสาวด้วยความห่วงใยอยู่นานเกือบนาที ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยบางอย่างออกมา
“หญิงแม้น...”
“คะ คุณปู่...?”
คนที่แกล้งเสหลบสายตาของคู่สนทนาวัยชราต้องเงยหน้าขึ้นมาทันที คิ้วโก่งดุจคันศรองค์อินทร์เลิกขึ้นน้อยๆ ด้วยความแคลงใจ
“คุณปู่มีอะไรจะพูดกับหญิงหรือคะ” ถามพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
“ปู่... จะจัดงานเปิดตัวหญิงแม้นในเร็วๆ นี้”
ท่าทางภาคภูมิใจของหม่อมราชวงศ์อติเทพไม่ได้ทำให้ดวงฤดีรู้สึกดีเลย ตรงกันข้าม หล่อนกลับรู้สึกว่าทุกอย่างกำลังจะเลยเถิดจะควบคุมไม่อยู่แล้วต่างหาก
“หญิงว่า...”
“ปู่ตัดสินใจแล้ว ปู่อยากจะประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าปู่เจอหญิงแม้นแล้ว ปู่... ปู่อยากจะอวดทุกคนว่าหลานสาวของปู่สวยงามมากแค่ไหน และปู่ก็ตั้งใจจะยกทุกอย่างให้กับหลานสาวของปู่คนนี้...”
ดวงฤดีไม่ได้ดีใจเลยกับสิ่งที่ได้ยิน หล่อนไม่อยากได้ ไม่อยากจะโอ้อวดใครทั้งนั้น เพราะหล่อนไม่ใช่ตัวจริง หล่อนไม่ใช่
