ติ๊ง!
G. : เดี๋ยวพี่ไปรับรอก่อนนะ
Panhya : สัพเพสัพตา จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด~
G. : กวนตีน
Panhya : ...
G. : จะกินไร
Panhya : ไม่รู้
G. : โอเคค่ะ เดี๋ยวค่อยเลือกก็แล้วกัน
Panhya : ไม่ต้องไปกินข้าวด้วยกันสักวันได้ไหมเนี่ย
G. : เด็กมันกลัวตกหลุมรักสินะ
Panhya : รีบมาเถอะสุดหล่อ ยืนรอกลางถนนแล้ว
หึ ๆๆ ความกวนส้นตีนไม่สิ้นสุด ผมนึกสภาพเรียนจบไปเป็นหมอตรวจคนไข้ไม่ได้เลย ต้องกวนตีนคนไข้จนคนไข้รักษากับหมอหยาเสร็จต้องไปตรวจสุขภาพจิตต่อแน่นอน
ปัง!
“ปิดแรงขนาดนี้คงมั่นใจว่าจะไม่ได้มันเป็นเจ้าของสินะถึงไม่คิดจะทนะถนอม” ผมทักทายยัยเด็กนี่ที่ปิดประตู Ferrari เหมือนมันเป็นรถกระป๋องที่ปิดเบา ๆ ประตูจะไม่สนิท กระแทกซะรถสะเทือน สะเทือนมายันไข่กูเลยครับ
“เหอะ!”
“อยากไปไหนเป็นพิเศษไหมคะ”
“ไปส่งที่หอก็พอได้ไหม” ปั้นหยาหันมาบอกผมด้วยเสียงเหนื่อย ๆ หน้าตาก็ดูล้าสงสัยช่วงนี้คงเรียนหนัก ช่วงใกล้สอบแล
