EPISODE 07 : เลือกพี่แฟรงค์
1197 Words
EPISODE 7
“ให้สิทธิ์พลูเลือกระหว่างพี่กับคุณอรรถ พี่แฟรงค์ใจอ่อนกับพลูแล้วจริงๆ เหรอคะ” กลีบปากสวยบดเบียดเข้าหากันเบาๆ เพราะเขาใจแข็งมาตลอดมันเลยไม่แปลกหากเธอจะรู้สึกลังเล
“เด็กแบบคุณเกเรหรือเปล่าล่ะ ก็ถ้าเป็นเด็กดี คุณจะได้ในแบบที่คุณต้องการ”
“คนพูดอาจจะพูดแบบไม่คิดอะไร แต่คนฟังคิดไปไกลแล้วนะคะ”
“แล้วแต่จะคิด ผมไม่ได้จะห้ามความคิดคุณ” ใบพลูกัดปากตัวเองแน่นขึ้น คิดไม่ตกว่าคนตรงหน้าจะมาไม้ไหนกันแน่
“มองแบบนี้แปลว่าอะไร กลัวผม?”
“พลูไม่กลัวพี่แฟรงค์ค่ะ กำลังจะถาม”
“ถามว่า?”
“พี่แฟรงค์พร้อมเป็นของพลูแล้วใช่ไหมคะ”
“ถามตัวเองเถอะว่าคุณพร้อมจะเป็นของผมหรือยัง”
“เป็นของพี่นี่ต้องทำอะไรบ้างเหรอคะ”
“ทำทุกอย่างแบบที่เราสองคนต้องการ ก่อนจะกล้าพูดว่าอยากให้ผมมองคุณบ้าง คุณคงรู้อยู่แล้วว่าผมเป็นคนยังไง สรุปคุณพร้อมไหมแค่นั้นพอ”
“จะพร้อมก็ต่อเมื่อพี่ตอบคำถามพลูอีกหนึ่งข้อค่ะ” แฟรงค์หลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ กับเขาทำทีเป็นยุ่งยากเหตุผลมากมาย กับอรรถพลนายนั่นพูดแบบไหนใบพลูถึงปล่อยให้ผู้ชายถึงเนื้อถึงตัว
“ถ้าพลูยอม พี่แฟรงค์ต้องมีแค่พลู”
“คุณต่างหากที่ต้องมีแค่ผม”
“พลูไม่ใช่คนหลายใจ”
“แบบนั้นพอได้เพราะผมชอบเด็กดี”
“ถ้าพลูเป็นเด็กดี พี่จะสนใจพลูมากกว่านี้ใช่ไหม”
“เด็กดีไม่ชอบต่อรอง เด็กที่ชอบต่อรองเขาเรียกว่าเด็กเกเร”
“เด็กเกเรที่ไหนจะให้ใจพี่ได้มากเท่าพลูล่ะคะ ถ้าพลูบอกว่าพลูพร้อมแล้วล่ะ พร้อมจะก้าวข้ามคำว่าแค่เจ้านายกับเด็กนักศึกษาฝึกงาน”
“แล้วคุณอยากเป็นอะไร”
“เป็นคนที่พี่แฟรงค์สนใจ เป็นคนที่พี่แฟรงค์โหยหา เป็นคนที่พี่แฟรงค์ขาดไม่ได้ เป็นคนที่ทำให้พี่ไม่สนใจใครนอกจากพลูคนเดียว” แฟรงค์กดปลายลิ้นกับมุมปากก่อนจะหลุดเสียงในลำคอเบาๆ
“มากไปไหม คิดว่าทำได้?”
“ไม่รู้ค่ะ ถ้าพลูยังรักพลูพร้อมทุ่มเทหนักมาก แต่ถ้าหมดรักพลูจะถอยของพลูเอง”
“ตามนั้น ถ้าตัดสินใจแล้วว่าอยากเป็นคนของผมก็ดูแลหัวใจตัวเองให้ดี ผมดูแลคุณได้ แต่เรื่องหัวใจผมไม่โกหกใคร” ใบพลูรวบลำคอหนาเข้ามาประชิดก่อนจะกดริมฝีปากลงไปกระแทกบนกลีบปากหนา
ชัดเจนจังเลยนะกับคำว่าไม่รู้สึกอะไร หากวันไหนพลาดรู้สึกกับเธอแม้แต่น้อยนิด เดี๋ยวจะสวยจะเชิดจะหยิ่งให้ดู
แฟรงค์ปล่อยให้ใบพลูวุ่นวายกับริมฝีปาก ไม่จูบตอบแต่ไม่ผลักไส ปากนุ่มป้อนจูบเงอะงะ มันน่ารำคาญจนฝ่ามือหนาต้องเลื่อนเข้าไปประคองที่ต้นคอขาวผ่องตามด้วยการประกบดูดดุนกลีบปากนุ่ม บังคับให้เผยอปากเพื่อสอดลิ้นสากเข้าไปควานหาความหวาน ตักตวงลมหายใจหอมจนเป็นใบพลูที่เป็นฝ่ายต้านทานเพราะหายใจไม่ทัน
“เฮือก…กะจะฆ่าพลูให้ตายเพราะจูบของพี่เลยเหรอคะ”
“แค่จูบยังบอกว่าจะตาย ถ้าเจอของจริงแน่ใจเหรอว่าจะรับไหว” นัยน์ตาคมหลุดประกายวาววับ เขาทำให้คนตัวเล็กไม่เป็นตัวของตัวเอง
“ทำไมต้องขู่ให้กลัว”
“ไม่ได้ขู่ เดี๋ยวรู้ว่าพูดจริง”
“มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอก”
“อย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งก็แล้วกัน” ใบพลูย่นจมูกใส่คนตัวโตกว่า เขาอายุมากกว่าเธอหลายปีก็จริง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอเด็กเกินกว่าจะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรสักหน่อย
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูสั่นสะเทือนขัดจังหวะทุกอย่าง มือเรียวล้วงเครื่องมือสื่อสารจากกระเป๋าอย่างไม่มีทางเลือก ทันทีที่เบอร์ของอรรถพลปรากฏอยู่บนหน้าจอ หัวใจดวงน้อยก็พลันเต้นโครมคราม
“ผมจะไม่ยุ่งกับเรื่องที่มันเกิดขึ้นแล้ว รักษาคำพูดแค่นั้นพอ”
“ในเมื่อพลูเลือกพี่แฟรงค์ไปแล้ว ขอไม่รับสายคุณอรรถอีกได้ไหมคะ” คนตัวเล็กต่อรอง เธอรอบคอบด้วยการบันทึกเบอร์โทรของอรรถพลไม่ให้ดูสนิทสนมกันเกินไปก็จริง แต่นั่นมันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่เสี่ยงโป๊ะแตกเวลาที่คุยกับคนที่เกือบจะได้หมั้นกันให้ผู้ชายอีกคนฟัง
“คืนนี้พลูว่าง พลูจะตามใจพี่แฟรงค์ทุกอย่างถ้าพี่แฟรงค์ใจดีไม่บังคับให้พี่รับสายทั้งที่พลูไม่อยากรับ”
“ตกลง ตราบใดที่คุณเป็นเด็กดี คุณจะได้ในสิ่งที่คุณต้องการ วันไหนที่เกเรก็ทางใครทางมัน นี่คือข้อตกลงระหว่างเรา” ใบพลูคลี่ยิ้มเป็นการตอบรับ
ไม่แปลกใจหรอกที่เห็นว่าใครต่อใครพยายามเข้าหาเขา คนอย่างแฟรงค์ชัดเจนเสมอ ไม่มีใครบังคับเขาได้ และเขาก็มีสิทธิ์เลือกอยู่กับความสบายใจ สุดท้ายไม่ว่าวันนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น เธอเป็นคนเลือกเอง
เพนต์เฮาส์แฟรงค์
ไอความเย็นของเครื่องปรับอากาศสาดเข้ามากระทบผิวเนียนตั้งแต่วินาทีแรกที่ก้าวขาเข้ามาในห้องชุดหรู ดวงตากลมสวยกลอกกลิ้งไปมาทั่วบริเวณห้อง ขนตางอนยาวกระพริบเป็นจังหวะ พอรู้อยู่บ้างว่าเฟอร์นิเจอร์ภายในห้องประเมินเป็นตัวเลขกลมๆ ได้แปดหลักเลยทีเดียว
ผู้ชายคนนี้คงรวยมาก มากแบบมากจริงๆ
“อยากอาบน้ำก่อนไหม เสื้อผ้าอยู่ในตู้”
“หืม? ที่นี่มีเสื้อผ้าสำหรับผู้หญิงอย่างนั้นเหรอคะ”
“เป็นชุดใหม่ที่คนของผมเพิ่งเอามาส่ง คุณคิดว่าไง”
“แน่ใจเหรอคะว่าไม่ใช่ของผู้หญิงคนอื่นที่เคยมานอนที่นี่กับพี่”
“เด็กดีชักงอแงแล้วสิ”
“ไม่งอแงค่ะ พลูแค่อยากขอความมั่นใจ”
“ชุดที่อยู่ในตู้เป็นเสื้อผ้าชุดใหม่ หรือคิดว่าผมหลอกคุณ”
“อย่าคิดจะทำแบบนั้นเลยค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“เพราะถ้าพี่แฟรงค์ทำแบบนั้น ของดีๆ แบบพลูก็จะหลุดลอยออกไปจากพี่ พลูพูดจริง” แฟรงค์แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
ไม่ปฏิเสธว่าผู้หญิงที่ยอมเข้าหาเขาก่อนไม่ได้มีแค่ใบพลูคนแรก ทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา เป็นคนที่เขาสามารถควบคุมได้เสมอ ข้อตกลงค่อยข้างชัดคือเขาดูแลพวกเธอได้ แต่เรื่องหัวใจเขาไม่เคยโกหกใคร รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็หยุดทุกอย่างตั้งแต่ตอนนั้น
ผู้หญิงหลายหลายคนอาจจะเป็นเหมือนกัน แต่คนที่มั่นใจมากๆ แบบใบพลูไม่เคยมี
*********
เอาล่ะ ช่วยปรบมือรัวๆ ให้กับความมั่นใจของใบพลูหน่อยค่ะ 555555 น้องสุดจริง
- Writer
