EPISODE 06 : คนของผม
1601 Words
EPISODE 6
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูสั่นสะเทือนขัดจังหวะคำถามที่เกือบจะพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากหนา แฟรงค์ปรายตามองเล็กน้อย พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของใครที่ติดต่อเข้ามา เรื่องของใบพลูถูกพับเก็บทันทีเช่นกัน
“คุณอรรถพลโทรมาเหรอคะ พี่แฟรงค์ไม่รับสายเหรอ?”
“แปลว่าเรื่องนี้คุณไม่ได้พูดเล่นสินะ”
“ไม่ได้ล้อเล่นค่ะ พลูพูดจริง ถ้าไม่เชื่อพลูพี่แฟรงค์จะรับสายแล้วฟังจากปากคุณอรรถพลเองก็ได้นะคะ”
“คุณออกไปก่อน เสร็จธุระเดี๋ยวผมจะให้คนเรียกคุณเข้ามาเอง”
“ได้เลยค่า เรียกพลูได้เลยน๊า” คนตัวเล็กขยิบตาเบาๆ อวดความสดใสให้ปรากฏแก่สายตาอีกคนก่อนจะหมุนตัวกลับออกไป
ช่วงเย็นของวัน
เสียงเพลงเปิดคลอเบาๆ ท่ามกลางสายลมที่เย็นฉ่ำในช่วงเวลาสองทุ่มกว่าๆ มือบางลวงตาคว้าแก้วไวน์ดีไซน์เก๋มาจรดริมฝีปากก่อนจะจิบเบาๆ ปล่อยให้ลิ้นรับรสความหวานปนฝาดเรื่อยๆ ไม่รีบ ซึ่งอาจจะบ่งบอกถึงอารมณ์ของคนดื่มที่ค่อนข้างจะดีมากทีเดียว
และเหตุผลเดียวที่ในตอนนี้ทำให้ใบพลูยิ้มได้ คือแฟรงค์ตกลงให้เธอทำงานต่อหลังจากที่จบจากการฝึกงาน ซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่เธอต้องการนั่นแปลว่าเธอมีสิทธิ์รู้ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา
“พี่ขอโทษด้วยนะที่ทำให้พลูลำบากเพราะพี่เร็วกว่าที่คุยกันไว้”
“อย่าคิดมากสิคะพี่อรรถ พี่อรรถช่วยพลู พลูช่วยพี่ ช่วยๆ กันค่ะ” ใบพลูยิ้มเก๋ ขณะที่อรรถพลแอบทำหน้าเศร้า
“รู้สึกอะไรบ้างป่าว”
“พี่อรรถอยากให้พลูเสียใจกับเรื่องนี้แบบนั้นเหรอคะ”
“ปะ เปล่า พี่ไม่อยากให้พลูเสียใจครับ แต่พี่อยากให้พลูหึง อยากให้หวง อยากให้อะไรก็ได้เวลาที่เห็นว่ามีผู้หญิงคนอื่นมายุ่งกับพี่หรือพี่ไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอะไรแบบนี้”
“พลูไม่กล้าเอาเปรียบพี่อรรถขนาดนั้นหรอกค่ะ พลูเองที่เป็นฝ่ายไม่ยอมหมั้น การที่พี่อรรถจะมีคนอื่นมันก็ไม่แปลกและพี่อรรถก็ไม่ได้ผิดอะไร”
“พี่ก็เข้าใจแหละ รู้ว่าเราทั้งคู่ยังไม่มีพันธะต่อกัน แต่วันข้างหน้าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ยังรอนะ พี่พร้อมจะเป็นคนดีเพื่อว่าที่เมีย” ใบพลูหัวเราะกลบเกลื่อน
วันนี้อรรถพลโทรนัดเธอแบบด่วนมากเพื่อให้มาเล่นละครตบตาผู้หญิงที่ตามตอแยเขาตลอดเวลา
ไม่รู้ว่าตกลงกันแบบไหน เจอกันยังไง ยอมรับว่าเธอเลือกช่วยอรรถพลโดยไม่ถามเหตุผล นั่นเป็นเพราะอรรถพลก็ยอมช่วยเธอโดยปราศจากข้อแม้เช่นกัน
“พี่ว่าเขามาแล้วนะ” อรรถพลกระชิบกระซาบขณะปั้นหน้ายิ้ม ใบพลูเม้มปากเบาๆ ขณะยิ้มตอบ
“พลูควรทำไงอ่ะ ซบปะ?”
“ครับ ซบพี่เลย” ใบพลูไม่ลังเลที่จะทำแบบที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก ไม่รู้เลยว่าเธอและอรรถพลไม่ได้ตกอยู่ในสายตาของผู้หญิงที่อรรถพลเคยมีความสัมพันธ์ด้วยแค่ฝ่ายเดียว
เสียงรองเท้าหนังที่กระทบกับพื้นกระเบื้องหยุดลงเมื่อหางตาคมประสานเข้ากับร่างอรชรของคนที่แม้จะมองเห็นแค่ด้านข้างก็เห็นความสวยที่โดดเด่น รู้แบบไม่ต้องคิดนานว่านั่นคือใคร
แฟรงค์ทิ้งทวนสายตาไปที่ฝ่ามือของอรรถพลซึ่งแตะลงที่เอวคอดของคนที่บอกว่าชอบเขา คนที่อยู่ในสถานะลูกน้องของเขา คนที่พร้อมทำทุกอย่างให้ได้อยู่ในสายตาของเขา แต่ไม่คิดเลยว่าใบพลูจะใช้วิธีแบบนี้
วิธีเอาตัวเข้าแลก!
เพียงเพราะอยากอยู่ในสายตาของเขาเธอทำได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ใบพลู!
คิ้วดกเข้มที่เรียงตัวสวยงามขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ใบหน้าคมคายหลุดความหงุดหงิดออกมาอย่างเก็บไม่มิด สุดท้ายขายาวภายใต้กางเกงยีนส์ราคาแพงก็เลือกที่จะก้าวออกไปที่เบื้องหน้าอย่างรวดเร็ว
“ใบพลู” ครั้งแรกที่ชื่อเล่นของหญิงสาวตรงหน้าหลุดออกมาจากริมฝีปากหนา คนถูกเรียกถึงกับสะดุ้งโหยง พลันหมุนตัวกลับไปหาเจ้าของเสียงทันที
“พี่แฟรงค์”
“มาทำอะไรที่นี่” อรรถพลหมุนตัวกลับเพื่อมองตามอย่างอดไม่ได้ แปลกใจไม่น้อยที่เห็นว่าเป็นคนที่เพิ่งดีลงานกับเขาและเป็นคนที่พ่วงตำแหน่งเจ้านายของหญิงสาวข้างกายเขาเช่นกัน
“พะ พลูมา…”
“สนิทกับคุณอรรถพลเป็นการส่วนตัวงั้นเหรอ?” ดวงตาคมกริบตวัดมองเสี้ยวใบหน้าหล่อเหลาของอรรถพลเล็กน้อย สุดท้ายก็ทิ้งความคาดคั้นและดุดันไว้ที่คนตรงหน้าแทน
ใบพลูเผลอบีบแก้วไวน์ในมือก่อนจะตัดสินใจกระดกรวดเดียวจนหมด แฟรงค์มองการกระทำของคนตรงหน้านิ่ง มองใบพลูเคลื่อนไหวตัวเองไปวางแก้วแล้วหันหน้าเข้าหาอรรถพลแบบเลิ่กลั่ก
“ล้มเลิกภารกิจในครั้งนี้ไปก่อนนะคะ” อรรถพลนิ่วหน้าเล็กน้อย ตั้งท่าจะคัดค้าน ทว่าใบพลูกลับผละออกจากเขาแล้วเข้าไปคว้ามือของอีกคนมาจับเอาไว้แทน
“ไปกับพลูค่ะ” แว๊บหนึ่งที่สองหนุ่มสบตากัน และเป็นแฟรงค์ที่ครั้งนี้ยอมถูกลากแต่โดยดี
“ไปไหน”
“ออกมาจากตรงนั้นก่อนค่ะ พลูจะอธิบายก็ต่อเมื่อเราอยู่กันแค่สองคนเท่านั้น”
“งั้นก็ไปที่รถผม” ใบพลูแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง หัวใจพาลเต้นไม่เป็นส่ำเพียงแค่อีกฝ่ายพลิกผันจากการถูกพันธนาการข้อมือด้วยการเป็นฝ่ายพันธนาการเธอแทน
ใบพลูยอมก้าวขาขึ้นไปบนรถหรูของอีกคนอย่างว่าง่าย ในตอนที่อีกฝ่ายเดินอ้อมไปยังฝั่งที่นั่งของคนขับ นิ้วสวยถึงกับสางเส้นผมของตัวเองลวกๆ คิดไม่ตกกับสิ่งที่เธอกำลังเผชิญ
“ทำไมถึงอยู่กับคุณอรรถพลแบบสองต่อสอง ผมต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้”
“ถ้าพลูบอกว่ามันเป็นเรื่องบัง…”
“ผมไม่เชื่อว่านั่นเป็นเรื่องบังเอิญ” ใบพลูทำทีเป็นเสมองออกไปทางอื่น กระทั่งถูกอีกคนกดดันด้วยด้วยเสียงที่ดุดัน
“ใบพลู!”
“พลูแค่มีธุระกับคุณอรรถค่ะ”
“เกี่ยวกับเรื่องที่ดินที่คุณได้มาในราคาที่ผมไม่สามารถดีลได้ อย่าบอกนะว่าใช้ร่างกายแลกมา!” แฟรงค์กดสายตาลงต่ำ ถึงอีกคนจะหน้างอทันทีที่ได้ยินแบบนั้นก็ใช่ว่าเขาจะเห็นใจ
“พลูไม่ได้ใช้ร่างกายแลกมานะคะ”
“แล้วใช้อะไร เห็นอยู่ว่าดูสนิทกัน มีอะไรที่ผมไม่รู้คุณบอกผมมาให้หมด ถ้าคิดจะปิดบังก็ออกไปจากบริษัทของผมซะ ผมไล่คุณออก”
“ไล่ออกไม่ได้ค่ะ พี่แฟรงค์ตกลงกับพลูเอาไว้แล้วนะคะ”
“งั้นก็บอกความจริงมา คุณกับคุณอรรถพล…”
“พลูยอมช่วยคุณอรรถเพราะคุณอรรถยอมใจดีขายที่ให้พี่แฟรงค์ค่ะ”
“ช่วย?”
“คืองี๊ค่ะ คุณอรรถมีปัญหาเรื่องผู้หญิงตามไม่เลิก เลยอยากให้พลูไปเล่นละครตบตาผู้หญิงคนนั้นเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นเลิกยุ่งกับคุณอรรถค่ะ”
“เหอะ! จะบอกว่าระดับคุณอรรถพลสลัดผู้หญิงที่ไม่ต้องการแล้วออกไปจากชีวิตไม่ได้แบบนั้นน่ะเหรอ?”
“ค่ะ คุณอรรถสลัดผู้หญิง…”
“ผู้ชายกำลังหลอก อย่าบอกนะว่าโง่เชื่อ!”
“พี่แฟรงค์!”
“ผู้ชายระดับนั้นไม่มีทางถูกผู้หญิงตามโดยที่เขาต้องเป็นฝ่ายหนีแน่ๆ เหมือนอย่างผมที่ไม่เคยทุกข์ร้อนใดๆ แม้ว่าคุณจะตามผมเท่าไหร่ก็ตามไง”
“คุณอรรถเขามีปัญหา พลูแค่คิดว่าก็ช่วยๆ กัน พลูผิดมากเหรอถึงต้องโดนด่าอ่ะ”
“ก็แล้วถ้ารู้ว่าผู้ชายมันกำลังจะหลอกยังจะเดินเข้าไปให้มันหลอกอยู่ปะ หรือคุณเต็มใจให้มันหลอก”
“อย่าดูถูกความหวังดีของพลูแบบนั้น”
“งั้นก็ถอนตัวออกมา อย่ากลับไปยุ่งกับอรรถพลอีกเด็ดขาด ถ้าอยากอยู่ด้วยกันก็ทำตามที่ผมสั่ง ผมไม่ชอบเด็กอวดดี”
“พลูไม่ได้อวดดี แต่พลูไม่ได้ถูกคุณอรรถหลอกนะคะ”
“เห็นหล่อเห็นรวย อย่าคิดว่าเป็นคนดีทุกคน หรือเพราะรู้ว่ารวยและเห็นว่าหล่อถึงมีความเชื่อว่าเขาไม่ได้หลอก”
“พลูไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณอรรถ”
“งั้นก็ถอนตัวออกมา”
“พลูถอนตัวไม่ได้”
“ถ้าจะดื้อกับผมก็ลาออกจากบริษัทของผมซะ”
“ไม่เอา พลูไม่อยากออก”
“ผมไม่ให้สิทธิ์คุณเลือกได้สองอย่าง แค่ทางเดียวเลือกมา”
“อย่าใจร้ายแบบนี้ได้ไหมคะ พี่แฟรงค์ที่พลูรักต้องมีเหตุผลสิ”
“เลือกผมหรือเลือกเขา”
“คะ?”
“ถ้าเลือกผม ก็บอกอรรถพลไปว่าผมไม่ชอบที่เขามายุ่งกับคนของผมแบบนี้ แต่ถ้าเลือกที่จะยุ่งเกี่ยวกับอรรถพล ออกจากชีวิตผมไปได้เลย”
*************
คนของผม กรี๊ดดดดดดด! ใจเต้นแรงแทนน้องเลยค่ะ
- Writer
