ความสุข
2000 Words
9 love return หวนรัก | ความสุข
เย็นของวันนั้น พิมพ์รดาอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปช่วยแม่บ้านทำอาหาร ทุกคนน่ารักมากช่วยสอนการทำอาหารให้เธอ พิมพ์รดารู้สึกมีความสุข ที่ทุกคนดีกับเธอ
"อันนี้คือของโปรดคุณฉลาม" เคทถือผัดกะเพราเนื้อที่ใส่พริกแห้งเยอะมากวางไว้ที่โต๊ะ
"เขากินเผ็ดขนาดนี้เลยเหรอ?"
"ใช่ค่ะ คุณฉลามกินเผ็ดมาก คุณฉลามบอกว่ายิ่งเผ็ดยิ่งอร่อย แล้วคุณพิมพ์ล่ะคะชอบกินอะไรเป็นพิเศษ"
"พิมพ์ชอบกินแกงอ่อมน้องวัว"
"น้องวัว" เคทขมวดคิ้ว พิมพ์รดามองการกระทำนั้นแล้วยิ้มออกมา
"รกของวัว แกงอ่อมอร่อยมาก" พวกแม่บ้านครุ่นคิดก่อนจะทำหน้าตาพะอืดพะอม ก็อย่างว่าแหละ ของชอบของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเขาก็ชอบในสิ่งที่เธอไม่ชอบ ส่วนสิ่งที่เธอชอบบางคนก็คงไม่ชอบมันเป็นเรื่องปกติ "เรารีบทำอาหารกันดีกว่า เดี๋ยวพี่ฉลามก็มาแล้ว"
"ค่ะ" ผ่านไปไม่ถึงสามสิบนาที รถหรูก็ขับมาจอด เขาให้ลูกน้องหิ้วข้าวของเขามาแล้วจัดแจงเอาขึ้นไปไว้บนห้องให้
พิมพ์รดายิ้มแล้วรีบไปรับกระเป๋าทำงานของเขา ฉลามก้มลงหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่แล้วขอตัวไปอาบน้ำ พิมพ์รดาหน้าร้อนกับสิ่งที่เขาทำ แต่ก็รีบเอากระเป๋าเอกสารขึ้นไปไว้ แล้วจัดแจงจัดเสื้อผ้าให้
ฉลามใช้เวลาอาบน้ำครู่ใหญ่ก็เดินออกมา เขามองเสื้อที่พิมพ์รดาเตรียมเอาไว้แล้วยิ้มออกมา การมีเธออยู่ข้าง ๆ มันไม่ได้แย่เลยแม้แต่น้อยแต่มันกลับทำให้เขามีความสุขมาก
พิมพ์รดาเธอสดใสน่ารัก เป็นตัวของตัวเองซึ่งมันต่างจากปรรณพัชร์ ผู้หญิงที่เขาปักใจรักมาหลายปี
ปรรณพัชร์เป็นคนน่ารักอ่อนหวาน คำพูดคำจาน่ารักกิริยามารยาทเรียบร้อย ความรักของเขาที่มีแต่เธอในตอนนี้ มีแต่ความหวังดี เขาดีใจทุกครั้งที่ได้เห็นเธอมีความสุขกับเควิล คนที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเขา
เขาเองก็กำลังจะเริ่มเรียนรู้ สร้างครอบครัวกับผู้หญิงที่รักเขา พิมพ์รดารักเขามาหลายปี มันถึงเวลาแล้วที่เขาควรเปิดใจรับเธอเข้ามา
การรักคนที่เขารักเรา มันไม่ต้องพยายามมากเท่ากับการที่เรารักคนอื่นที่ไม่เคยมีใจให้ เจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นคนที่รัก เลือกคนอื่น
ถึงจะผ่านมาหลายปีแต่เขาก็จำความรู้สึกนั้นได้ มันเป็นความรู้สึกที่โคตรทรมาน เจ็บปวดหัวใจไปทุกอณู เขาก็ได้แต่หวังว่าการเริ่มต้นชีวิตใหม่ในครั้งนี้ เขาจะไม่ต้องเจอเรื่องเจ็บปวดหัวใจอีก
"เดี๋ยวพิมพ์เช็ดผมให้" พิมพ์รดาเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมให้ชายหนุ่ม เธอบรรจงเช็ดให้อย่างเบามือ พอเช็ดเสร็จก็ช่วยเเต่งตัวให้
"ขอบคุณนะ"
"ค่ะ"
"วันนี้มีของมาให้ด้วย" เขาหยิบกล่องกำมะหยี่สีดำออกมา ก่อนจะเปิดมัน ข้างในเป็นสร้อยที่เขาสั่งทำพิเศษให้กับเธอ
"มันสวยมากค่ะ"
"มันเหมาะกับเธอ เดี๋ยวฉันใส่ให้" ฉลามสวมสร้อยให้หญิงสาว พิมพ์รดายิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับจับสร้อยขึ้นมาดู
"ส่วนอันนี้ มอบให้เธอเป็นพิเศษ" เขาหยิบแหวนของตระกูลออกมา แล้วสวมที่นิ้วเล็ก
"แหวนวงนี้"
"เธอเป็นแสงสุริยะเต็มตัวแล้วจะรู้ไหม?" เขาทัดผมที่ปกหน้าให้กับหญิงสาวเบา ๆ
"ขอบคุณค่ะ" เธอสวมกอดเขา
"เธอต้องให้รางวัลฉัน"
"พิมพ์จะให้ค่ะ แต่หลังจากทานอาหารเสร็จนะคะ เราไปกินข้าวกันก่อนค่ะ" พิมพ์รดาคลายกอดจับมือหนาให้เดินตาม ฉลามมองมือเล็กแล้วยิ้มออกมา
เขาทานอาหารกับพิมพ์รดา เธอกำลังพยายามปรับเปลี่ยนชีวิตให้เข้ากันกับเขา เหมือนที่เขากำลังเรียนรู้กับเธอ
"ผัดกะเพราเนื้ออร่อยเหมือนเดิมเลยนะครับป้าสมใจ"
"สมดีใจที่คุณชอบ"
"ผมชอบมากครับ" เขายิ้ม พร้อมกับผัดกะเพราให้หญิงสาว
"มันเผ็ดมากนะคะพี่ฉลาม"
"ยิ่งเผ็ดยิ่งอร่อยรู้ไหม?"
"ค่ะ" พิมพ์รดาพยักหน้าแล้วตักอาหารเข้าปาก
หลังจากที่ทานอาหารเสร็จฉลามก็ดึงแขนเธอขึ้นไปบนห้อง ครั้งนี้เธอไม่ต่อต้านแต่ยอมให้เขาตักตวงความสุขจากร่างกายเล็กของเธออย่างเต็มใจ เเละเธอก็เต็มใจทำให้เขาทุกอย่าง
ฉลามจุมพิตที่ใบหน้าสวยหวาน ที่ขณะที่ทั้งสองเปลือยเปล่า มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างเล็ก หญิงสาวเองก็จูบตอบพร้อมกับรุกร่างหนา
"พะ...พิมพ์" เขาครางกระเส่า พิมพ์รดาก้มลงจูบที่หน้าอกที่อุดมไปด้วยมัดกล้าม จูบลากลิ้นละเลงจนกระทั่งถึงหัวนมเล็ก ๆ ที่คล้ายเม็ดถั่ว ฉลามถึงกับสะดุ้งตามปากกับสิ่งที่หญิงสาวกระทำ
"อา ...พิมพ์" พิมพ์รดาจูบต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงแก่นกายที่กำลังแข็งสู้มือ
เธอผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ พร้อมกับก้มลงใช้ปลายลิ้นตวัดไปที่แก่นกายของเขา คนตัวโตถึงกับดิ้นพล่าน ใช้มือกำผมของเธอเอาไว้แน่น
"อ๊า... โคตรเสียวเลย ซี๊ด" เสียงครางกระเส่าเริ่มดังขึ้น เธอกลับรู้สึกตื่นเต้นกับเสียงนั้น มันเย้ายวนชวนตื่นเต้นอย่างประหลาด เธอลิ้นผ่านปลายลงมา มือก็รูดแก่นกายไปด้วย คนร่างกำยำ ลมหายใจหอบกระชั้นจนรู้สึกได้
"อ๊า พะ...พิมพ์...เสียวจัง" เขาครางเสียงแหบพร่า เริ่มจับศีรษะทุยเล็กโยกไปมา เธอใช้มือจับหน้าขาของเขาเอาไว้ เมื่อเขาเริ่มเด้งสะโพกสวนไม่หยุด ร่างกายของเขาสั่นเกร็งอย่างหนัก
"อ๊า เสียวใจจะขาดแล้ว" เธอเพิ่มแรงดูดดุน ร่างกายของเขาเกร็งอย่างหนัก ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลออกมาจนเต็มปากนุ่มนิ่ม
ฉลามจับพิมพ์รดาลุกขึ้นแล้วดันร่างราบไปกับเตียง เขาจับขาของเธอแบะอ้า แล้วถูไถแก่นกายที่ดอกไม้งาม จากนั้นก็ดันเข้าไป
กลีบดอกไม้สีหวานโอบรัดแก่นกายของเขาจนกลีบปลิ้น ร่างกายของเขาเสียววูบวาบ ยิ่งเริ่มเคลื่อนไหวมันก็ยิ่งเสียดเสียว
"อ๊า" เขาเพิ่มจังหวะรักกระแทกถี่รัว พิมพ์รดาถึงกับร่างกายกระเพื่อมไปตามจังหวะ
"พะ...พี่ฉลาม" เธอร่อนสะโพกสวนเน้น ๆ มันเสียววูบวาบเสียดเสียวขึ้นสมอง ร่างสองร่างสอดผสาน เคลื่อนกายราวกับผีเสื้อที่กำลังโบยบิน
ฉลามดูดดื่มเต้าหวานสลับไปมา เร่งเร้าจังหวะรักรัวเร็ว ไม่นานนักหญิงสาวก็ไม่อาจจะกลั้นความสุขล้ำนั้นได้อีก เธอกระตุกเกร็งหอบหายใจรัว ๆ
"อ๊า เบาหน่อย ผ่อนแรงลงอีกนิด อื้อ" ร่างเล็กอ่อนระทวย ปล่อยให้เขาตักตวงความสุขจากเรือนร่างงาม เขากระแทกเน้น ๆ ร่างเล็กกระเด็นกระดอน
ปึก! ปึก! ปึก!
ร่างกายพิมพ์รดาสั่นสะท้านเพราะความเสียวจนต้องครูดเล็บไปมาบนแผ่นหลังกว้างพร้อมกับครางเบา ๆ เพื่อระบายความรัญจวน
ร่างกายร่านร้อน ราวกับมีไฟฟ้าวิ่งพล่านตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ความรู้สึกของเธอในตอนนี้ มันเสียวซ่านจนไม่อาจห้ามปรามเสียงครวญครางเอาไว้ได้
ปึก! ปึก!
"อา ฉันเสียวมาก" ฉลามเชิดหน้าพร้อมส่งเสียงครวญคำราม เอวสอบเคลื่อนเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งทำให้คนตัวเล็กใกล้จะถึงฝั่งฝัน
"ไม่ไหวแล้ว"
"อ๊า"
ปึก! ปึก!
"อ๊า" ฉลามกระตุกเกร็งปล่อยลาวาขาวขุ่นเข้าไปในตัวของหญิงสาวทุกหยดหยาด เขาจับเธอเปลี่ยนท่าเป็นท่าโก่งโค้ง เอามือยันพื้นนุ่มนิ่มของเตียงเอาไว้
เขาสอดแทรกแก่นกาย แล้วเริ่มจังหวะรักอีกครั้ง พิมพ์รดาเกร็งท้องเอาไว้ เมื่อเขารัวเอวสอบ หน้าขาใหญ่ปะทะก้นงอนงอมดังพั่บ ๆ ทุกจังหวะรักมันทำให้เธอเสียดเสียว หอบหายใจหนักหน่วงจนเต้าทั้งสองไหวระริก
มือเล็กกำผ้าปูเตียงระบายความเสียวซ่าน ฉลามเร่งจังหวะพร้อมกับส่งเสียงครางระงม ทุกอณูถูกปลุกเร้าร่างกายราวกับถูกเเผดเผา ด้วยเพลิงแห่งความพิศวาส
กลีบสาวโอบอุ้มความใหญ่โตจนกลีบปลิ้น น้ำหวานหลั่งไหลอาบตามเรียวขา ฝ่ามือหนากุมเต้าสองข้างจนเนื้อปริตามร่องมือ เอวสอบเร่งเร้ากระแทกเน้น ๆ เน้นแต่ไม่แรงมาก ร่างกายสั่นไหวไปตามแรงกระแทก
"พิมพ์ไม่ไหวแล้ว"
"พิมพ์เสียวใจจะขาด"
"อ๊า" เขากระตุกเกร็งแล้วจูบไปทั่วแผ่นหลัง บทรักเร่าร้อนเริ่มขึ้นและจบลง ทั้งสองก็แทบหมดแรง
ผ่านไปอีกสองเดือนชีวิตของพิมพ์รดาวนเวียนอยู่กับฉลาม เขาดีกับเธอมาก ทุกคนในบริษัทรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา
ฉลามเปิดใจรับผู้หญิงอย่างพิมพ์รดาเข้ามาเติมเต็มหัวใจของเขา ตอนนี้ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธเลยว่า การมีเธออยู่เคียงข้างในทุก ๆ วัน มันทำให้เขารู้สึกดีกับหญิงสาวมากเพียงใด
"อ้ะ เผื่อหิว" เขายื่นแซนวิชให้
"พิมพ์ทานข้าวแล้วนะคะ"
"เก็บเอาไว้ กินไม่กินค่อยว่ากันอีกที"
"ค่ะ" พิมพ์รดายิ้มแล้วรัฐแซนวิชมาถือเอาไว้
"คุณฉลามคุณพิมพ์มาแล้ว" ปริมเอ่ยเมื่อเห็นทั้งสองเดินเข้ามาในบริษัท พร้อมกับถือแฟ้มเอกสารเดินตามฉลามกับพิมพ์รดาเข้าไปในห้องทำงาน
หลังจากที่พิมพ์รดาย้ายเข้าไปอยู่กับเขา วันต่อมาเขาก็ให้คนย้ายโต๊ะทำงานของพิมพ์รดาเข้ามาอยู่ในห้องทำงานเดียวกับเขา เขาไม่ชอบให้เธอไปวุ่นวายกับนนน เพราะฉลามมองออกว่านนนชอบพิมพ์รดา
ชีวิตของเธอกับเขาสงบสุขเรื่อยมา ไม่มีเรื่องให้ทะเลาะหรือเรื่องอะไรให้หนักใจ ฉลามน่ารักเทคแคร์ดี ถึงเขาจะไม่ได้บอกว่ารักเธอ แต่ทุกการกระทำที่เขาทำให้ มันก็ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดบอกรักอะไร ขอแค่เขาดีกับเธอแบบนี้ในทุก ๆ วัน มันก็ดีมากพอแล้ว
"วันนี้วันเกิดแนน พี่ฉลามจะว่าอะไรไหม ถ้าปราณจะขออนุญาตชวนพิมพ์ไปด้วย" ปรรณพัชร์เอ่ย
"ได้สิ แต่วันนี้พี่ติดคุยงานสำคัญกับลูกค้า ถ้าฉลองอะไรเสร็จก็ให้ไอ้เควิลไปส่งพิมพ์ที่บ้านให้พี่ด้วย"
"ค่ะ" ปรรณพัชร์ยิ้มให้ฉลามอย่างสดใสแล้วพาพิมพ์รดาไปแต่งตัว ทั้งสองไปที่บ้านเช่าของลัลนาโดยที่มีเควิลเป็นคนขับรถให้
งานวันเกิดเล็ก ๆ จัดเอาไว้ที่บ้านเช่า พอรถหรูขับไปจอด พิมพ์ลดากับปรรณพัชร์ลงจากรถ ลัลนาก็มองทั้งสองแล้วยิ้มออกมา
"มากันแล้ว"
"อื้อ" ปรรณพัชร์ยิ้มแล้วยื่นของขวัญให้ พิมพ์ลดาเองก็ยื่นให้เช่นกัน
"สุขสันต์วันเกิดนะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง"
"ขอบคุณนะ ไป ๆ ไปนั่งข้างในกันดีกว่า กูเตรียมของให้พวกมึงสองคนเรียบร้อยแล้ว เตรียมให้พี่เควิลด้วยนะคะ"
"ครับ"
"แล้วเด็ก ๆ ไม่มาด้วยเหรอคะ?"
"คุณย่าเขาไม่ให้มา เขาอยากให้ปราณสนุกกับเพื่อนอย่างเต็มที่"
"ค่ะ งั้นเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ" ลัลลนาเชื้อเชิญให้ทุกคนเข้าไป พิมพ์รดากับปรรณพัชร์เดินเข้าไปข้างใน ลัลลนามองตามแล้วยกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ
- Writer
