ลองเริ่มใหม่ด้วยกันดู
1425 Words
8 love return หวนรัก | ลองเริ่มใหม่ด้วยกันดู
ภายในบ้านหลังใหญ่ถูกประดับประดาด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ทุกอย่างถูกจัดวางเรียบร้อยสะอาดตา ทุกอย่างมันสวยงามและราคาแพงมาก การที่เธอมายืนอยู่ที่นี่ทำให้เธอดูด้อยลงไปถนัดตา
"ขึ้นไปข้างบนสิ ห้องเธออยู่ข้างบน"
"พิมพ์ว่า..."
"มาเร็ว ๆ อย่าอิดออด" ฉลามจับมือเล็กให้เดินตาม เธอมองมือหนาแล้วยิ้มออกมา ไม่คิดว่าเหตุการณ์วันปีใหม่ตอนนั้น จะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ถึงเขาจะยังปากไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้เย็นชาใส่เธอเหมือนอย่างตอนแรก "ห้องของเธอ" เขาเปิดประตูแล้วพาเธอเข้าไป มันเป็นห้องใหญ่เตียงใหญ่ พิมพ์รดามองไปรอบๆ ก็ไปสะดุดตากับภาพของเขาในวัยเด็ก และภาพตอนโต เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ห้องนี้เป็นห้องของเขาหรืออย่างไรกัน ถึงได้มีข้าวของของเขาอยู่เต็ม
"เมื่อก่อนห้องนี้เป็นของพี่เหรอคะ?"
"อืม" เขาพยักหน้า มิน่าล่ะถึงได้มีของของฉลามอยู่ในห้อง ที่ไหนได้มันเคยเป็นห้องของเขานี่เอง "ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่"
"อะ...อะไรนะคะ" พิมพ์รดาเบิกตากว้างตกใจคำพูดของเขาอยู่ไม่น้อย ตอนแรกเธอคิดว่าห้องนี้เคยเป็นห้องของเขาแล้วเขาให้เธอมาอยู่ส่วนเขาไปอยู่ห้องอื่นแล้ว "ตอนนี้ก็ยังเป็นห้องของพี่แล้วพี่ให้พิมพ์มาอยู่ทำไมคะ"
"เราจะอยู่ด้วยกันไง?"
"อยู่ด้วยกัน" พิมพ์รดาขมวดคิ้วมนยิ่งเขาพูดแบบนี้เธอยิ่งไม่เข้าใจ อะไรคือจะอยู่ด้วยกัน เธอไม่เข้าใจเลยจริง ๆ
"ใช่เราจะอยู่ด้วยกัน ยังไงก็ได้เสียกันแล้วอยู่ด้วยกันจะเป็นไรไป"
"ได้เสียกันแล้วก็แค่วันไนท์สแตนด์ค่ะ"
"มันไม่ได้เป็นวันไนท์สแตนด์นะ ตอนสาย ๆ ของวันนี้เราก็มีอะไรกันอีก"
"เลิกพูดเถอะค่ะ พิมพ์ตามอารมณ์พี่ไม่ถูกจริง ๆ เลยตอนที่มีอะไรกันครั้งแรกพี่ก็อยากให้พิมพ์ปกปิดเรื่องที่เรามีอะไรกันไว้เป็นความลับ ตอนนี้กลับลากพิมพ์มาอยู่ด้วยพิมพ์งงไปหมด พี่เป็นไบโพล่าหรือเปล่าเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย"
"ตอนแรกที่ฉันไม่ให้เธอแพร่งพรายก็เพราะว่าฉันยังไม่แน่ใจตัวเอง เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยมีแฟนเพราะฉัน...เอ่อ ช่างเถอะ แต่พอผ่านมาหลายวันฉันคิดทบทวนแล้วว่า ฉันเองก็ไม่ได้มีใคร ส่วนเธอก็ยังไม่ได้มีใคร..."
"ใครว่าพิมพ์ไม่มีใคร!" เธอโพล่งขึ้น
"ไอ้เวรนั่นใช่ไหม?"
"ไอ้เวรไหนไม่ทราบ"
"ไอ้นนน!"
"ก็หล่อดีนะคะ นิสัยดี น่ารัก"
"ไม่ต้องมาชมมันให้ฉันได้ยิน"
"เขานิสัยน่ารักถ้าพิมพ์ได้เขาเป็นแฟนก็คงจะดีไม่น้อย นนนเขาคงจะทำให้พิมพ์เป็นผู้หญิงที่โชคดี ที่ได้รับความรักดี ๆ จากเขา"
"ฉันเป็นผัวเธอ แหม่ เเอบชอบฉันมาตั้งหลายปี ไม่กล้าสารภาพรักกับฉัน พอเห็นผู้ชายคนใหม่ก็อยากจะไปชอบคนใหม่ เธอนี่มันใจง่ายจริง ๆ"
"ค่ะ พิมพ์ใจง่าย ถ้าพี่จะพูดว่าพิมพ์ร่านก็ได้ พิมพ์ไม่ขัด"
"ยัยเด็กอวดดี"
"มีดีให้อวดค่ะ คนมันมีดี" เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี
"ใช่ เธอมีดี!" ว่าจบเขาก็ดึงเธอเข้ามาหาตัว แล้วจู่โจมร่างเล็กอย่างรวดเร็ว ด้วยการดันร่างเธอไปที่เตียง
"อย่านะคะ"
"อย่าอะไร เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย"
"พิมพ์หิวแล้ว"
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้หิว แล้วเธอแค่จะเปลี่ยนเรื่องไม่ให้ฉันทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ"
"แต่พิมพ์หิวจริงๆ" เธอลูบท้องตัวเองเบาๆ ฉลามมองการกระทำนั้นแล้วถอนหายใจออกมา
"งั้นไปอาบน้ำ เดี๋ยวฉันจะสั่งอาหารมาให้ทาน"
"ค่ะ" พิมพ์รดาพยักหน้า "ทำไมพี่ถึงเปลี่ยนมาทำดีกับพิมพ์"
"ก็ไม่มีอะไร ก็แค่อยากเปิดใจให้กับผู้หญิงที่ชอบฉันมาหลายปี เธอก็รู้นิ่ว่าฉันไม่เคยชอบใครนอกจากปรรณพัชร์" คำพูดของเขาทำพิมพ์รดาเม้มริมฝีปากจิ้มลิ้มเบา ๆ เขารักเพื่อนของเธอมาก ข้อนั้นเธอก็รู้ดี "ฉันมาคิด ๆ ดูแล้ว ชีวิตของคนเราก็ต้องก้าวเดินต่อไป ฉันควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ใช้ชีวิตของตัวเองให้เต็มที่สักที"
คำพูดของฉลามทำเอาหญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจ นี่คือสิ่งที่เธอรอคอย เธอหวังว่าเขาจะเปิดใจรักเธอในสักวัน ถึงตอนนี้เขาจะยังไม่ได้รักเธอ แต่ความหวังของเธอก็ใกล้จะเป็นจริงมากแล้ว เขาบอกว่าจะเปิดใจให้เธอ เธอมั่นใจว่าเขาจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ"
"ค่ะ"
"ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวฉันไปสั่งแม่บ้านทำอาหารให้"
"ค่ะ" พิมพ์รดาพยักหน้าแล้วฮำเพลงเดินเข้าห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี ฉลามมองตามคนร่างเล็กแล้วยิ้มออกมาเบา ๆ
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเธอก็ลงไปหาเขา ฉลามนั่งรอเธอที่โต๊ะอาหาร ส่วนพวกแม่บ้านก็เดินยกอาหารมาเสิร์ฟ เขาแนะนำพวกแม่บ้านแต่ล่ะคนให้เธอรู้จัก ทุกคนน่ารักกันเอง ต่างยิ้มแย้มให้เธออย่างเป็นมิตร
"ให้เคารพพิมพ์รดา เหมือนที่เคารพฉัน เข้าใจไหม"
"ค่ะ" ทุกคนพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง
"มีอะไรก็ไปทำเถอะไป"
"ค่ะ" ทุกคนแยกย้าย พิมพ์รดารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝัน อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เปลี่ยนจนเธอแปลกใจ
"ทำหน้าเอ๋ออยู่ได้ ทานสิ" พิมพ์รดายิ้มให้ผู้ชายที่เธอแอบรักมาหลายปี เขากำลังทำให้เธอรู้สึกมีความสุข หลังจากนี้เธอจะได้เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องคอยกลบเกลื่อนปิดบังมันอีก "เอ้า ยิ้มอยู่นั่นแหละ รีบทานได้แล้ว" เขาดุเบา ๆ พิมพ์รดาจึงรีบทานอาหาร ฉลามยิ้มอ่อนมองคนตัวเล็กที่กำลังทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
เขากำลังก้าวข้ามความกลัว เขาเคยอกหักจากผู้หญิงที่เขาแอบชอบ เขากลัวความผิดหวังหากจะเปิดใจรับใครเข้ามา แต่หลังจากที่พลาดพลั้งในวันปีใหม่ เขาทบทวนและครุ่นคิดมาตลอด ว่าเขาควรจะก้าวผ่านความกลัว มันคงจะถึงเวลารับใครสักคนเข้ามา มันถึงเวลาที่เขาต้องก้าวต่อไป
******
พิมพ์รดาหาวหวอด ๆ เดินลงมาข้างล่าง เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ เหมื่อย ล้า เพลีย เพราะฉลามเอาแต่คลุกวงในเธอทั้งคืน
"มากินกาแฟด้วยกัน" เขานั่งลงเก้าอี้ ในขณะที่เธอเดินไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ใบหน้าง่วงหงาวหาวนอนมันทำให้ชายหนุ่มนึกขัน เวลาที่เธอทำหน้าแบบนี้มันดูตลกดี หัวฟู ๆ ตาคล้ำ ๆ อ้าปากหาวไม่ห่วงสวยเลย
แต่เธอโคตรสวย!
"หัวเราะอะไร?" พิมพ์รดาค้อนเมื่อเห็นคนตรงหน้ากลั้วหัวเราะ เพราะใครกันเล่าที่ทำให้เธออยู่ในสภาพนี้ กลางคืนคึกจัดไม่หลับไม่นอน จัดหนักจนเต็มจนมดลูกเธอแทบจะออกมาร้องขอชีวิต
"หัวเราะคนกำลังนั่งสัปหงก"
"เปล่าสักหน่อย"
"เธอกินกาแฟแบบไหน?"
"กาแฟดำอย่างเดียวค่ะ"
"อืม เอากาแฟดำมาให้คุณพิมพ์ด้วย เอาคุกกี้มาเพิ่มให้อีกจาน" เขาหันไปสั่งแม่บ้าน
"ค่ะ"
"ไม่ไหวก็ไม่ต้องไปทำงานก็ได้"
"ต้องไหวค่ะ เดี๋ยวไม่จบ"
"จบสิ ฉันเป็นเจ้าของบริษัทที่เธอมาฝึกงานนะอย่าลืม"
"ไม่ลืมหรอกค่ะพ่อคนใหญ่คนโต" เธอเหน็บเขาเบาๆ แต่ฉลามกลับรู้สึกว่าพิมพ์รดาน่ารักมาก หลังจากที่ดื่มกาแฟเสร็จฉลามก็แต่งตัวเพื่อออกไปทำงาน วันนี้เขาให้พิมพ์รดาอยู่บ้านเพราะเขาต้องการให้เธอพักผ่อน
"ก่อนไปทำงานหอมแก้มผัวหรือยัง?"
"ผัวอะไรกัน"
"ผัวเธอไง!" ฉลามยิ้มกริ่ม พิมพ์รดาหน้าร้อนหลบสายตาก่อนจะจุมพิตที่แก้มสากเบา ๆ "ฉันไปทำงานก่อน ตอนเย็นเจอกัน"
"ค่ะ"
- Writer
