Elli’s Point of View
7:00 Am, the First day before the bombing.
Ang bigat-bigat ng pakiramdam ko habang nakaupo sa malambot na upuan ng bus na sasakyan namin. Nakasandig ang ulo ko sa malamig na salamin na bintana habang nakatanaw sa kalsada. Pakiramdam ko lahat ng pagasang mayroon ako biglang nawala nang hindi naming nakita si El. Napailing ako, bakit nga ba umasa pa ako na andoon si El?
God, I don’t know anymore.
“Elli,” I heard Malcolm calls me from my back, but I didn’t bother to look at him. “Tiningnan mo na ba yung tracker?”
I flinched when I heard what he asked. Kagabi niya pa sinasabi yung about sa tracker at dahil sa malayo ang lipad ng isip ko ay hindi ko iyon pinapansin.
“Why?” walang gana kong balik tanong sa kanya.
Naramdaman ko na lang na lumundo ang katabi ko
