2
1173 Words
ปรเมศวร์ทวนเสียงหลงมองข้ามศีรษะผู้สูงวัยไปทางเพื่อนร่วมงานที่ยืนขวางเด็กสาว ใบหน้าแสนหวานเลอะรอยน้ำตา ดวงตาแดงช้ำก้มมองพื้นคอนกรีต ถ้าหากไม่มีตรีวิทย์จับมือไว้ หล่อนอาจจะวิ่งหนีอีกรอบไปแล้วก็ได้
‘ใช่ มันท้อง ท้องไม่มีพ่อเสียด้วย นังหลานไม่รักดี!’
ป้าใหญ่ตะเบ็งเสียงใส่ชายหนุ่มที่จับตัวพลางดิ้นให้หลุดพ้นเงื้อมือ เหตุการณ์ตกอยู่ในสายตาคนจำนวนหนึ่งที่ให้ความสนใจ ญาตาวีรวบรวมความกล้าอึดใจเดียวเท่านั้น ยกมือชี้หน้าคนที่อยู่ข้างป้า
‘หนูไม่ได้ท้องไม่มีพ่อ แต่หนูท้องกับคุณหมอคนนี้’
‘ไอ้ปลื้ม!’
ตรีวิทย์พูดเสียงดัง ทำให้ญาตาวีรู้จักชื่อเล่นเขาเป็นครั้งแรก ปลื้ม ปรเมศวร์ คือชายแปลกหน้าในคืนนั้น
ญาตาวีออกจากห้องนอนลูกสาวมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมทำงานรอบดึก ต่อมามีเสียงกริ่งทำลายสมาธิญาตาวีที่กำลังละเลงปลายนิ้วบนแป้นพิมพ์ ถ่ายทอดจินตนาการในหัวออกมาเป็นนิยายรักให้นักอ่านกลุ่มเล็กๆ ที่คอยสนับสนุนผลงานได้อ่าน
งานนี้นับได้ว่าเป็นหนึ่งในรายได้หลักของคุณแม่ยังสาว ญาตาวีมีลูกเร็วไม่เคยทำงานประจำเป็นหลักแหล่ง มองหางานขายของเล็กๆ น้อยๆ มาประคับประคองตัวเองเพื่อไม่ให้รบกวนเงินจากสามีมากเกินไป จนกระทั่งได้ลองเขียนหนังสือและได้เงินพอค่าใช้จ่าย ทุ่มเทเวลาว่างหลังจากการเลี้ยงลูกให้งานเขียนมาจนปัจจุบัน
ตัวเลขบนนาฬิกาดิจิตอลบอกเวลาตีหนึ่ง ใครมา บ้านเดี่ยวตั้งอยู่ในโครงการที่มีพนักงานรักษาความปลอดภัย อุ่นใจได้ระดับหนึ่งสำหรับหญิงสาวที่อาศัยกับลูกสาวสองคน
ญาตาวีถอดแว่นกรองแสงคุณภาพปานกลางวางบนกองหนังสือ เปิดผ้าม่านดูความเคลื่อนไหวจากหน้าบ้าน พบเงาสองคนเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่อยู่ในลักษณะหิ้วปีก ผู้มาใหม่ไม่ได้กดซ้ำแต่ต่อสายเข้ามาที่โทรศัพท์ส่วนตัว
“น้องญา ขอโทษที่มารบกวนกลางดึก”
ญาตาวีออกมาเปิดประตู ตรีวิทย์เมื่อยแขนจากการหิ้วปีกคนเมารีบทักทาย นัยน์ตาคู่อ่อนหวานของสาวหน้าเด็กเลื่อนมามองปรเมศวร์ ได้ทีตรีวิทย์ฟ้อง
“มันเมา พี่เตือนให้เบาๆ มันไม่ยอมฟัง”
“พี่ตรีน่าจะพาพี่ปลื้มไปส่งบ้าน ไม่ก็พากลับไปด้วยกัน”
กลัวปรเมศวร์โกรธหากรู้ว่าเพื่อนสนิทพาเขามาฝากให้หล่อนดูแล บ้านปรเมศวร์ใหญ่โตราวกับคฤหาสน์สมฐานะทายาทโรงพยาบาลเอกชน พ่อแม่เขาอาศัยในบ้านหลังนั้นร่วมกับแม่รองภรรยาคนที่สองของพ่อเขา และลูกๆ จำนวนหนึ่ง
ปรเมศวร์ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบภรรยาน้อยพ่อ แยกออกไปอยู่คนเดียวที่คอนโดมิเนียมไม่ไกลจากโรงพยาบาล ตรีวิทย์เองก็พักที่เดียวกันน่าจะพากลับไปด้วย กลับขับรถเลยมาเสียไกลจนถึงบ้านหล่อน
“สภาพอย่างนี้ปล่อยไว้คนเดียวไม่ไหวหรอกน้องญา พี่ไม่อยากพากลับไปเป็นภาระ ฝากหน่อยนะ พรุ่งนี้เช้าพี่ต้องไปต่างจังหวัด พอตื่นเดี๋ยวมันก็เรียกแท็กซี่กลับเอง”
“แต่...” ญาตาวีลังเล ถ้าเลือกได้ บ้านญาตาวีน่าจะเป็นสถานที่สุดท้ายบนโลกที่เขาอยากแวะมา
“เมื่อไหร่จะถึงบ้านสักทีวะ กูง่วง”
คนเมาสะบัดตัวหลุดจากการจับกุมเซถลามาทางร่างกายเล็ก ญาตาวีผวาคว้าตัวเขาไว้จวนเจียนจะล้มตามกัน ดีที่ตรีวิทย์สอดมือมาช่วย
“ถึงแล้วโว้ย! ไปๆ เข้าบ้าน กูพามึงไปนอน”
เพื่อนตัวหนัก ตรีวิทย์เบ้หน้าเบ้ตาส่งสัญญาณให้ญาตาวีนำทาง ญาตาวีที่ถูกมัดมือชกพาเข้าบ้านอย่างเลี่ยงไม่ได้ จัดแจงให้ตรีวิทย์หิ้วปีกปรเมศวร์เข้ามาในห้องนอนแขก
ตรีวิทย์ผลักปรเมศวร์ลงบนเตียงไม่เบามือ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ยกหลังมือขึ้นปาดเหงื่อ ไม่ถึงครึ่งนาทีคนเมาก็กรน
ไอ้เสือเอ๊ย กว่าจะสิ้นฤทธิ์ ทำเอาเขาเข็ดขยาดจะไม่ยอมให้มันแตะต้องเหล้าไปตลอดชีวิต
ตรีวิทย์แยกเขี้ยวก่อนส่งยิ้มแยบยลให้เจ้าของบ้าน ฝ่ายนั้นยิ้มรับตามมารยาท ในใจว้าวุ่น กังวลจนสังเกตเห็นได้ชัด
“ไอ้ปลื้มมันเป็นคนหลับลึกหลับยาว ได้หลับแล้วยังไงก็ไม่ตื่นมารบกวนน้องญาจนถึงเช้าแน่นอน พี่เอาหัวเป็นประกัน เพราะฉะนั้นฝากดูแลมันด้วยนะ ถือว่าพี่ขอร้อง ได้ไหมน้องญา”
“ถ้าพี่ตรีติดธุระ น่าจะพาพี่ปลื้มไปส่งบ้านใหญ่”
“ทำอย่างนั้นได้ที่ไหนน้องญา ไปส่งมันบ้านใหญ่เกิดแม่รอง หรือลูกๆ คนอื่นเห็นเข้าเอาไปฟ้องผู้อำนวยการ งานเข้าเลยนะ”
ตรีวิทย์ให้เหตุผล ผู้อำนวยการที่กล่าวถึงคือเจ้าของโรงพยาบาลหรืออีกหนึ่งสถานะก็คือบิดาของปรเมศวร์
ญาตาวีเข้าใจเหตุผลที่ตรีวิทย์ยกมาสนับสนุน แต่ยังหนักใจ
“พี่ตรีอย่าลืมโทรมาอธิบายให้พี่ปลื้มฟังด้วยนะคะ”
“ได้ครับ พี่เคลียร์ให้ โอเคแล้วนะ พี่จะได้กลับ ง่วงจะแย่”
“เชิญค่ะ ญาเดินไปส่ง จะได้ปิดประตูด้วย”
“น้องญารู้เรื่องกันต์หรือยัง กันต์มีเมียแล้วนะ เพิ่งจดทะเบียนสมรสวันนี้ รอฤกษ์งานแต่งจะไปจัดที่บ้านเกิดมัน”
“ไม่รู้มาก่อนเลย พี่กันต์มีแฟนตอนไหนคะ”
กันต์ดนัยปิดตายหัวใจหลายปีหลังจากภรรยาเสียชีวิต ไม่มีข่าวว่าคบหาดูใจใคร แต่จู่ๆ กลับมีข่าวว่าจะแต่งงาน
ญาตาวีค่อนข้างสนิทกับกันต์ดนัยและตรีวิทย์มากกว่าชายผู้เป็นสามี พี่ๆ ทั้งสองคนใจดี ชอบวิดีโอคอลมาคุยกับวาววา ไปเที่ยวไหนก็มักจะมีของฝากมาให้หลานเสมอ ครอบครัวกันต์ดนัยมีฐานะ มีชื่อเสียงในจังหวัดเชียงใหม่ คุณย่าเขาเป็นเจ้าของที่ดินจำนวนหลายพันไร่ ดูแลธุรกิจหลากหลายประเภทก่อนจะวางมือส่งต่อให้ลูกชายและหลานชายตามลำดับ เคยได้ยินตรีวิทย์พูดถึงว่าหนึ่งในนั้นมีไร่ชากว้างใหญ่ไพศาล ญาตาวีเหมือนเด็กสาวทั่วไปอยากท่องเที่ยวไปพบเจออะไรใหม่ๆ อยู่กรุงเทพหล่อนอยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหน อยากลองทำตามใจตัวเองสักครั้ง ย้ายบ้านไปอยู่เชียงใหม่แค่สองคนแม่ลูก
“น้องญาไม่ต้องตกใจ พี่กับไอ้ปลื้มก็เพิ่งรู้เมื่อเช้านี้เอง ฮ่าๆ”
“เห็นเงียบๆ เบื้องหลังความเงียบแอบร้ายไม่เบานะเนี่ย ฝากพี่ตรีแสดงความยินดีให้พี่กันต์กับภรรยาครองรักกันนานๆ แทนญาด้วยนะคะ ญาคงไม่ได้ไปร่วมงาน”
ตรีวิทย์หยุดเดิน กลับมามองหญิงสาวที่แม้จะเศร้าแค่ไหนก็ยังสดใสและยิ้มได้เสมอ
“น้องญาจะหย่าจริงเหรอ”
- Writer
