บทที่8 เด็กมีปม
1038 Words
บทที่8
เด็กมีปม
หลายวันผ่านไป
ฉันยังคงมาเรียนปกติตอนนี้แก๊งของฉันมีสมาชิกทั้งหมดสี่คน คือฉัน จีน ปอแก้วและใบหนาด ฉันสัญญากับคุณพ่อแล้วว่าจะตั้งใจเรียน เรียนมาตั้งหลายปีพึ่งจะมาตั้งใจเรียนเอาสองเดือนสุดท้าย แค่นี้พ่อฉันก็ดีใจเหมือนถูกหวยแล้วล่ะ
เรื่องราวที่ฉันมีว่าที่คู่หมั้นถูกแพร่กระจายโดนไอ้โบ๊ท เพราะมันรำคาญที่มีหนุ่มๆ เสแสร้งมาทำดีกับมันเพื่อเข้าหาฉัน ธรรมดาค่ะลูกคนรวยแถมสวยมากก็แบบนี้แหละ
“มึงมีรูปไหมกูอยากเห็น หล่อมากเลยใช่ไหม”
“หล่ออยู่ แต่เขาเกลียดกูว่ะ”
“อ่าว ทำไมมึงไปแผลงฤทธิ์อะไรใส่เขาเบล” ใบหนาดถามด้วยความสงสัยแต่ในมือก็ตบแป้งตลับเบาๆ
“ก็แค่แกะสลักแครอทรูปควายให้แล้วก็ปั่นประสาทเขาไปนิดหน่อยเอง แค่นี้เขาก็ด่ากูว่ากูเป็นเด็กที่พ่อกูเก็บมาเลี้ยงแล้ว >[][]<
หลังจากกลับจากทานข้าวฉันก็นึกขำตัวเองเหมือนกันนะ ใส่ชุดมอปลายมานั่งทานข้าวกับว่าที่คู่หมั้น ฉันหยิบการบ้านขึ้นมาเพื่อให้คุณว่าที่คู่หมั้นได้สอนอย่างลึกซึ้ง เขาสอนดี๊ดี เข้าใจง่ายเขาพยายามพาฉันมานั่งในจุดที่คุณปู่สามารถมองเห็นได้
อยากทำอะไรให้อยู่ในสายตาผู้ใหญ่ว่างั้นเถอะ ชิ!
“ที่สอนไปเข้าใจใช่ไหม”
“ไม่ค่ะ”
“ลัลลาเบล!” ผมอยากจะหยุมหัวเธอจังนั่งสอนมาเป็นชั่วโมง เธอตอบมาว่าไม่เข้าใจ อยากจะฟาดด้วยไม้เรียว
“ไว้พรุ่งนี้ค่อยสอนใหม่นะคะพี่วาโย^^”
ฮึบ! อดทนไว้วาโยมึงยังต้องเจออะไรอีกเยอะ ผมพยายามอดกลั้นเอาไว้จนคุณแม่ของเธอให้แม่บ้านเอาอาหารว่างมาเสิร์ฟ จากนั้นผมก็ทำความรู้จักกับทุกคนในบ้านอีกครั้ง รวมถึงเรื่องที่ผมช่วยเธอเอาไว้คืนนั้นด้วย
“คุณหนูเป็นเด็กน่ารักค่ะ อาจจะขี้โมโหไปนิดหน่อย แต่เธอเป็นเด็กน่าสงสาร ตอนเธอเด็กๆ เธอถูกคุณหมอคาดหวังเอาไว้สูง พอทำคะแนนออกมาไม่ดีก็ถูกเรียกไปคุย ส่งเรียนพิเศษจนป้าไปเห็นคุณหนูแอบร้องไห้ทุกครั้งเวลาถูกดุ”
“ใช่น้าเลยตามใจเบลจนเคยตัว ที่น้าบอกวาโยเพราะอยากให้วาโยรู้ เบลไม่ใช่เด็กอันตราย”
“ครับ” เด็กมีปมนี่เอง ผมมองยัยตัวแสบที่กำลังนั่งชมดอกไม้ในสวน เธอเป็นเด็กน่ารักนะพื้นฐานครอบครัวเธอก็ดี แต่เธอแค่เลือกต่อต้านในทางที่ผิด เด็กวัยนี้ก็แบบนี้แหละเอาอารมณ์ของตัวเองเป็นที่ตั้ง ไม่ฟังใคร ยิ่งถ้ามีแฟนจะเชื่อฟังแต่แฟนเลย พ่อแม่เลี้ยงมาพูดว่าตักเตือนเถียงแทบขาดใจ ลองผู้ชายดุสิ ร้องไห้แน่
- Writer
