“ปล่อยหนูนะคุณสิน ปล่อยหนู!”
“เฮ้ย ไอ้จืด!”
ชายหนุ่มไม่สนใจสาวน้อยที่เขารอคอยมาถึงสามปีแล้ว สินธรตะโกนเรียกจืดดังลั่น เมื่อจืดวิ่งล่ก ๆ มา เขาก็วางตัวฟองครีมลง
“เอาไปคืนที่บ้าน แล้วเอามิลค์มาแทน”
“มิลค์? มิลค์อยู่กรุงเทพฯ ไม่ใช่เหรอครับ”
“อยู่บ้าน! รีบไป! กูรำคาญ”
“ครับ ๆ”
จืดรวบเอวบางของฟองครีมลากขึ้นรถตู้ก่อนจะปิดประตู แล้วรีบเรียกคนขับรถ
“ไอ้เดี่ยว! มานี่ งานด่วนโว้ย!”
คนขับรถกำลังนั่งกินข้าว ถึงกับต้องวางจานแล้ววิ่งมาประจำที่หลังพวงมาลัยรถคันหรูของเจ้านาย แม้ว่าจะยังไม่เข้าใจว่างานด่วนคืออะไรก็ตาม
เดี๋ยวขึ้นรถตามมานั่งขวางทางลงจากรถของฟองครีมไว้ ก่อนปิดประตูดังปัง ก่อนออกคำสั่งกับเดี่ยวเพราะเขาเป็นผู้ช่วยของสินธร ถือว่าตำแหน่งสูงกว่า
“ไปบ้านคุณครีม”
“ครับพี่จืด”
รถคันหรูกระชากตัวออกไปทันทีจนฝุ่นดินฟุ้ง เมื่อต่อสู้ขัดขืนอะไรไม่ได้แล้ว ฟองครีมก็ได้แต่กลัดกระดุมเสื้อที่สินธรใ
