Beste alarm sesiyle uyandığında esneyerek kalktı yatağından. Bugün çok yorgun hissediyordu kendini, okula gitmek bile gelmiyordu içinden. Ama Aral için bile olsa asla ihmal etmeyecekti okulunu.
Formasını üzerine geçirdi ve odadan çıkıp mutfağa doğru seslendi. “Teyze, günaydın!”
“Günaydın canım, hadi gel kahvaltı edelim.”
Gülümseyerek mutfağa ulaştığında masaya oturmadan teyzesinin yanağını öptü. “Yaşasın, omlet!”
“Sen iste her gün yaparım ben canım, afiyet olsun…”
Teyzesi hazırlanmak için çıkınca sessizce kahvaltısını etmeye başladı. Yaklaşık on dakika içinde evden çıkması gerektiği için hızlıca yiyor, omlet sıcak olduğu için bir yandan da eliyle dilini serinletiyordu.
“Ah…” dedi dilinin yanmasının ardından acıyla. “Sakarlığın üstünde yine Beste!” diye söylenerek kalktı yerinden. Ace
