เริ่มกันเลย

1695 Words

“หลบหน่อยค่ะ” ณลินในชุดเจ้าสาวสีขาวกระโปรงยาวฟูฟ่องเดินตรงดิ่งมาหาครอบครัวของวาสิตาที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ สองมือบางยกขึ้นแหวกวงล้อมของทั้งสามคมที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเธอให้หลบทางไป ด้วยเธอนั้นกำลังจะเดินกลับไปยังบริเวณหน้างานเพื่อไปทำหน้าที่ในวันนี้ “พี่ณิเมาเหรอคะ” กลิ่นเหล้าที่โชยออกมาจากตัวเจ้าสาวของงานอย่างณลินทำเอาวาสิตาต้องเอ่ยทักขึ้นมา ท่ามกลางแขกที่กำลังเดินผ่านไปมาเพื่อหาที่นั่งในงานที่ถูกจัดขั้นอย่างใหญ่โต ทำเอาแขกหลายคนหยุดชะงักมองเจ้าสาวที่สวยที่สุดของงานกันเป็นแถวๆ “อย่ามายุ่ง” ณลินหันกลับมาแหวใส่สามคนพ่อแม่ลูกที่กำลังจะเข้ามายุ่งกับเธอเสียงดังพอสมควร แล้วก็สาวเท้าเก้าเดินต่ออย่างไม่สนอกสนใจใครไปยังบริเวณหน้างานที่เจ้าบ่าวยืนรออยู่ “หนูณิอย่าเพิ่งไปหน้างานเลยค่ะ ไปหาน้ำเย็นๆกินก่อนดีไหมคะ” ลักษณารีบรวบชายชุดราตรียาวของเธอขึ้นแล้วรีบวิ่งตามหลานสาวไปด้วยความรวดเร็ว ไปดักหน้าหลานสาวเอาไว้เพื่อไม่ให้ไปถึงบริเวณหน้างานที่คุณหญิงแม่ของเธอยืนรออยู่ ด้วยสภาพของหลานสาวนั้นน่าจะเมามาพอสมควรด้วยกลิ่นที่โชยออกมานั้นค่อนข้างแรง “ก็บอกว่าอย่ามายุ่งไง” มือบางของณลินยกขึ้นผลักลักษณาผู้เป็นน้าอย่างแรงจนร่างนั้นถลาหลีกทางให้เธอไปอย่างไกล แล้วเธอก็ออกเดินต่อไปยังบริเวณหน้างานที่ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของเธอ “รีบตามไปห้ามเอาไว้ก่อนดีกว่า ถ้าคุณหญิงแม่เห็นเข้าต้องโมโหมากแน่ๆ” สกลรีบพาภรรยาและลูกสาววิ่งตามณลินไปยังบริเวณหน้างานเพื่อหวังตามไปห้ามให้ทัน “คุณหญิงยายอยากเจอณิเหรอคะ ณิมาแล้วนะคะ” แต่ไม่มีใครตามณลินทันด้วยเธอออกเดินไปไกลก่อนใคร และเธอก็มาถึงคุณหญิงยายของเธอก่อนใคร เธอเข้าทักทายด้วยอาการยืนแทบไม่อยู่ เซไปเซมาต่อหน้าคุณหญิงยายของเธอ “นี่แกเมาเหรอ” ไขศรีถึงกับยกมือขึ้นปิดจมูกด้วยกลิ่นเหล้าจากตัวของหลานสาวโชยเข้ามาหาอย่างรุนแรง พร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มมีน้ำโหขึ้นมา ด้วยไม่คาดคิดว่าแม่ตัวดีจะหนีไปดื่มเหล้ามา เพราะในวันนี้มันเป็นวันสำคัญและเธอก็กำชับหลานเป็นอย่างดีแล้วว่าอย่าก่อเรื่อง แต่เหมือนคำพูดของเธอจะไม่เข้าหูหลานสาวตัวดีเอาซะเลย “ม่ายเมา” ณลินส่ายใบหน้าสวยหวานของเธอไปมาเป็นการบอกปฏิเสธ และร่างกายก็ส่ายไปด้วยเพราะกำลังจะยืนไม่อยู่ “ยายณิ” ไขศรีถึงกับต้องเข้าไปประคองหลานสาวก่อนที่หลานสาวของเธอนั้นจะล้มกลิ้งไปกับพื้นสร้างความอับอายให้กับเธอ และพยายามจะลากกลับเข้าไปในงานเพื่อออกไปทางหลังงานและพากลับขึ้นห้องพักไปเสีย บอกกับใครๆว่าเจ้าสาวไม่สบายเสียยังดีกว่าให้เจ้าสาวมาเมาเละเทะอายแขกอยู่หน้างาน “รอนานไหมคะ” ณลินรีบหมุนตัวหนีมือของคุณหญิงยายของเธอมาหาเจ้าบ่าวของเธอที่ยืนคุยกับแขกอยู่ตรงซุ้มดอกไม้ เธอเข้าไปกอดแขนเข้าแน่นแล้วซบใบหน้าที่แดงกว่าปกติกับต้นแขนของเขา ทำตัวสนิทกับเขาเพื่อไม่ให้คุณหญิงยายของเธอเข้ามาจับตัวเธอกลับไปได้ “เธอ” พายัพที่กำลังยืนคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนถึงกับตกใจเจ้าสาวของตัวเองที่อยู่ดีๆก็ปรากฏตัวขึ้นหลังจากหายไปนานพอสมควร แล้วก็ต้องรีบให้กลุ่มเพื่อนของเขาเข้างานไปโดยเร็วเพราะเจ้าสาวของเขากลับมาพร้อมกับกลิ่นเหล้าที่แสนรุนแรง และเมื่อไม่มีใครอยู่ใกล้ๆเขาก็จ้องมองเธอด้วยแววตาดุดันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเธอเดี๋ยวนี้ นอกจากเธอจะหายไปนานจนเขาต้องตอบคำถามใครต่อใครจนเมื่อยปาก เธอยังกลับมาพร้อมกับกลิ่นเหล้าอีก “ยิ้มสิคะ แขกมากันแล้ว อืม” หญิงสาวกลับไม่สนใจสายตาดุๆของเขา กลับส่งยิ้มหวานให้เขาพร้อมกับสายตาเยิ้มๆไปหาเขา และเมื่อเขายังไม่ยิ้มตอบเธอ เธอก็หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ตรงหน้างานนั้นอย่างไม่มีอายใคร “เมาแล้วก็ไปนอนซะ” ชายหนุ่มผลักเจ้าสาวของเขาเบาๆให้เธอขยับออกไปห่างจากตัวเขา ด้วยเขากำลังจะหมดความอดทนกับเธอ “ใจเย็นก่อนสิคะ ยังไม่ถึงเวลาเข้าหอเลยนะ จะไล่ให้ไปรอที่เตียงแล้วเหรอ” ร่างบางในชุดเจ้าสาวกลับเดินเข้าหาเขาอีกอย่างไม่สนใจคำผลักไสไล่ส่งนั้น เธอเข้าไปกอดแขนเขาแน่นราวกับว่าเธอกับเขารักกันและจำต้องอยู่ใกล้ๆกันอะไรทำนองนั้นเลย พร้อมกับพรั่งพรูคำพูดที่มันไปคนละทางกับคำพูดของเขาออกไปด้วยอย่างไม่มีอายใคร “อะไรกันตาเหนือ” ศจีเห็นท่าทางลูกชายไม่สู้ดีนักเหมือนจะคอยดุเจ้าสาวตลอดเวลาเลยเดินเข้ามาถาม ถึงณลินจะดูไม่ใช่เด็กน่ารักน่าเอ็นดูอะไร แต่ก็ไม่สมควรที่จะมาโดนดุ เพราะแต่งเข้ามาเป็นภรรยาแล้ว ลูกชายของเธอก็ควรจะให้เกียรติณลินเอาไว้มากๆ “เปล่าครับ” พายัพยังคงจ้องมองเจ้าสาวของเขาไม่วางตาด้วยต้องการอยากจะจัดการเธอ แต่ปากเขากลับตอบผู้เป็นแม่เลี้ยงออกไปว่าตรงที่เขากับเจ้าสาวยืนกันอยู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น “รีบกลับขึ้นห้องไปซะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ” เขาออกปากไล่เธออีกครั้งเมื่อผู้เป็นแม่เลี้ยงของเขาหันหลังเดินกลับเข้าไปภายในงาน “ม่ายยยยไป ณิจะอยู่กับคุณ อืม” หญิงสาวเข้าหอมแก้มเข้าอีกครั้ง และอีกครั้งอย่างไม่สนอกสนใจว่าจะถูกสายตาคู่ไหนมองมาหนัก แล้วก็คอยยืนกอดแขนเขาเอาไว้แน่นเพื่อเป็นหลักไม่ให้ล้มลงไปกองกับพื้น “ทุเรศ” ชายหนุ่มพ่นคำพูดไม่น่าฟังออกจากปากเมื่อเริ่มสุดจะทนกับพฤติกรรมของหญิงสาว แต่เธอกลับไม่สนคอยวนเวียนหอมแก้มเขาซ้ายขวาอยู่แบบนั้นจนกระทั่งถึงเวลาขึ้นเวที และเธอก็ขยับไปหอมแก้มเขาบนเวทีอย่างไม่มีอายใคร จนคนทั้งงานต่างพากันอิจฉาเจ้าบ่าว แต่เจ้าบ่าวกลับอยากจับเจ้าสาวฉีกออกเป็นชิ้นที่เธอกล้าดีมายั่วโมโหเขาตลอดทั้งงาน “ดูแลน้องให้ดีๆนะ” ศจีเอ่ยพูดขึ้นเมื่อพาเจ้าบ่าวผู้เป็นลูกเลี้ยงที่รักเหมือนลูกตัวเอง และเจ้าสาวที่เมามายแทบไม่ได้สติมาส่งที่ห้องพัก ในตอนแรกที่เธอยังไม่รู้ว่าเจ้าสาวนั้นเมาก็กลับคิดว่าเจ้าสาวเกิดรักลูกเลี้ยงของเธอขึ้นมาถึงได้แสดงออกแบบนั้น แต่พอรู้ว่าเจ้าสาวนั้นเมามายก็รีบพามาส่งที่ยังห้องพักในทันทีไม่ได้ให้อยู่ร่วมงานต่อจนจบเพราะเกรงว่าจะเกิดเรื่องอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้น โดยให้เจ้าบ่าวอย่างพายัพตามมาดูแลเจ้าสาวของเขา เพราะคงไม่มีใครเหมาะสมไปกว่านี้อีกแล้ว “ครับ” พายัพที่ประคองหญิงสาวที่เมาจนแทบยืนไม่อยู่เอาไว้พร้อมตกปากรับคำแม่ของเขาเสร็จสรรพก็รีบปิดประตูห้อง แล้วพอประตูปิดลงเขาก็ปล่อยหญิงสาวให้ยืนเองโดยไม่สนใจอะไรเธออีก “เริ่มกันเลยไหมคะ อืม” หญิงสาวที่ยังอยู่ในชุดเจ้าสาวรีบเดินตามเขาไปแล้วผลักเขาลงนอนบนเตียงนอนใหญ่ ร่างบางรีบขึ้นไปคร่อมเขาด้วยท่าทางคล่องแคล่วราวกับเคยออกสนามรักมาก่อน “เธอยั่วฉันเองนะ แล้วอย่ามาร้องไห้เสียใจทีหลังก็แล้วกัน” ร่างหนาที่ถูกยัวขยับยันกายลุกขึ้นแล้วจับร่างบางพลิกลงไปนอนใต้ร่างกำยำของเธอ กระชากเสื้อสูทของตัวเองที่แสนจะเกะกะออกแล้วโน้มลำตัวลงหาเธออย่างรวดเร็ว “อืม ร้อนแรงจัง” เธอไม่ยอมเขาง่ายๆพยายามใช้แรงที่มีน้อยนิดในตัวเมื่อเทียบกับเขาพลิกตัวเองขึ้นมานั่งคร่อมเขาอีกครั้ง “อืม” ณลินโน้มตัวลงไปประกบกับร่างกำยำของเขาเอาไว้แล้วส่งปลายจมูกเข้าซุกไซ้ซอกของของเขา เสืออย่างพายัพที่ไว้ต่อการถูกยั่วถึงกับเริ่มครางเบาๆขึ้นมาในทันทีพร้อมกับมือที่เริ่มอยู่ไม่สุขอย่างจะเข้าถอดชุดเจ้าสาวของเธอ “ไปอาบน้ำนอนดีกว่า หึๆ” ร่างบางรีบดีดตัวออกจากร่างกำยำที่กำลังตื่นตัวในทันทีแล้วลงไปยืนกับพื้นที่ข้างเตียง ส่งรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยเล่ห์กลมากมายให้กับเขาแล้วเดินจากเขาไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ไม่ใกล้ในทันที ด้วยเธอไม่ได้เมาแต่ที่ทำเหมือนเมาก็เพราะต้องการแกล้งทุกคนและตอนนี้ก็สำเร็จแล้ว และที่มีกลิ่นเหล้าโชยแรงๆนั้นก็เพราะเธอเอาเหล้าทาตามคอตามแขนเพื่อให้สมจริงก็เท่านั้นเอง “ณลิน” กำปั้นหนาทุบลงเตียงนอนหลายครั้งอย่างเจ็บแค้นที่โดนหญิงสาวหลอกเข้าให้แล้ว และโดนหลอกแบบสนิทอีกด้วยโดยที่เขาไม่คิดหวาดระแวงอะไรเลยจนถึงขั้นเผลอครางออกมาแบบนั้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more