“น้องฝันอยากกินอย่างอื่นนอกจากน้ำส้มไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่นายน์ แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ”
“งั้นคงเบื่อหน่อยนะ ให้พี่เรียกพี่สาวสวย ๆ สักคนมาคุยด้วยดีไหม น่าจะคุยกันเข้าใจกว่าฟังพวกพี่คุยกันนะ”
“หึ”
“พรืดดด”
เสียงหัวเราะเหยียดหยามทำให้เธอหน้าร้อนผ่าว แต่คนข้างกายกลับทำแค่จิบเหล้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เท่านั้นขอบตาเธอก็เริ่มร้อนผ่าว ได้แต่ภาวนาให้คนพวกนี้เลิกสนใจเธอและดื่มเหล้าของพวกเขาไป
สิ่งที่ทำให้เธอเงียบปากอยู่เสมอคือคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาไม่ชอบความวุ่นวาย เธอจึงทำได้แค่ฝืนยิ้มและทำตัวร่าเริงอยู่เคียงข้างเขาอย่างระมัดระวัง
“กูถามจริงนะไอ้ธาม มึงกับมายาวีนี่ไม่แปลกไปหน่อยเหรอวะ”
“มีอะไรแปลก”
“ก็มึงกับน้องมายาวีจะแต่งงานกัน แต่มึงกลับมีน้องฝันหวานเป็นตัวเป็นตนแบบนี้ ในขณะที่มายาวีก็ควงผู้ชายในวงการเป็นว่าเล่น ไม่แปลกเหรอวะ”
“ไม่นี่” เขาถอนหายใจแล้วยกเท้าไขว่ห้าง “ก็แค่แต่งงาน”
“มึงน
