รักวุ้นๆของยัยเห็นผี

จูบ

ฉันขยี้ตาเพราะรู้สึกเหมือนมีฝุ่นเข้า สองมือที่กำลังทาสีก็หยุดชะงักทันที ฉันวางอุปกรณ์ทาสีแล้วลุกเดินเพื่อไปหาน้ำ​ล้างหน้า

"มอคค่าเดี๋ยวฉันมานะ" ฉันบอกเพื่อนข้างๆแล้วลุกยืนขึ้น ตอนนี้รู้สึกแสบตามากสองขาจึงก้าวเร็วขึ้น ตุ๊บ จนรู้สึกเหมือนเดินชนใครคนหนึ่งเข้า

"มอคค่าเหรอ แกพาฉันไปหาน้ำล้างหน้าหน่อยดิ ตอนนี้ฉันแสบตามากๆเลย" ฉันที่ลืมตาไม่ค่อยขึ้นจึงมองคนข้างหน้าไม่ค่อยชัดมากนัก หมับ!! จู่ๆมือฉันก็ถูกจูงให้เดินตาม

"แกจะหยุดทำไมไม่บอกฉันเนี่ย" ไร้เสียงตอบรับทำให้ฉันขมวดคิ้วทันที

"ไอ้มอค ทำไมแกไม่พูดล่ะ" ฉันยื่นมือไปข้างหน้าฉันรู้สึกว่าฉันจับถูกแผงอกของคนตรงหน้า ซึ่งมันทำให้ฉันขมวดคิ้วสงสัยมากขึ้น

"แกไปเล่นซิกแพคตอนไหนวะ วันก่อนที่ถอดเสื้ออาบน้ำยังไม่เห็นมีเลย ฮันแน หรือว่าแอบไปเล่นโดยไม่บอกฉัน" หมับ!! จู่ๆ ร่างฉันก็ถูกดึงไปชนกับแผงอกของคนตรงหน้าอีกครั้ง

"ไปอาบน้ำด้วยกันตอนไหน" เสียงที่คุ้นมากๆ ทำให้ฉันตกใจไม่น้อย

"หมอต้า" เสียงน้ำที่เทราดมาที่หน้าของฉัน ทำให้ฉันลืมตาขึ้นมาเห็นหมอต้าที่กำลังมองฉันด้วยสายตาที่พร้อมจะฆ่าฉันยังงั้นแหละ

"เอ้า หมอเองเหรอ โทษทีนะนึกว่าเป็นไอ้มอค แหะๆ งั้นฉันไปก่อนนะ" ฉันเม้มปากแน่นแล้วหันหลังกลับทันที

"อย่าเปลี่ยนเรื่อง" กึก ฉันหยุดทันทีเมื่อสิ้นเสียงของเขา

"เปลี่ยนเรื่องอะไรเหรอ" ฉันค่อย ๆ ก้าวถอยหลังช้าๆเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาหาฉัน

"เธอไปอาบน้ำกับไอ้มอคค่าตอนไหน" อ่า ฉันหลุดหัวเราะทันที จึงทำให้ร่างสูงตรงหน้าขมวดคิ้ว จริงๆวันนั้น ฉันกับไอ้มอคเปียกฝนฉันก็เลยให้มันไปอาบน้ำที่บ้าน ตอนที่ฉันเอาเสื้อผ้าไปให้มันเปลี่ยนมันเป็นจังหวะที่มันถอดเสื้อพอดีก็แค่นั้น

"ว่าแต่หมออยากรู้ทำไม" ฉันยกยิ้มทันที เมื่อคนตรงหน้าหันหน้าหนี

"อ้อ จริงๆเธอก็ไม่ต่างกับผู้หญิงพวกนั้นสินะ" ฉันหุบยิ้มทันทีเมื่อได้ยินคำนั้นที่ออกมาจากปากเขา

"ใช่ ฉันเหมือนผู้หญิงพวกนั้น แต่ก็ไม่ได้เหมือนหมด เพราะฉันจะไม่มีวันเป็นผู้หญิงของนายเด็ดขาด" ฉันเบิกตากว้างทันทีเมื่อจู่ๆเขาก็อุ้มฉันพาดบ่าเดินไปที่รถ ตุ๊บ ฉันนิ่วหน้าเพราะรู้สึกจุกมาก

"จะทำอะไร" ฉันที่พยายามจะเปิดประตูรถแต่กลับเปิดไม่ออก บรึน!!! รถที่เคลื่อนตัวด้วยความเร็วทำให้ฉันรีบหาที่จับยึดทันที หมอต้าที่ไม่พูดอะไรแต่กลับจ้องไปที่ถนน ขับรถปาดหน้าคันนั้นทีคันนี้ที จนทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที

"นี่ขับรถเบาๆไม่เป็นหรือไงห้ะ ฉันยังไม่อยากตายเป็นรอบสองนะ" ทว่า จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หมอต้าที่กำลังพูดกับคนในสายซึ่งน่าจะเป็นเพื่่อนของเขา

"ฉันมีธุระต้องไปทำ" เขาหันมามองฉันก่อนจะหันไปขับรถต่อ มีธุระแล้วทำไมต้องเอาฉันมาด้วยละ

หลังจากวางสายจากไอ้กายผมก็หันไปมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างผมด้วยอาการแตกตื่น หึ ผมยกยิ้มทันทีแล้วเร่งความเร็วขึ้น ไม่รู้สิ ผมรู้สึกไม่พอใจสักเท่าไหร่เวลาเธอพูดถึงผู้ชายคนอื่น มันก็แปลกดีนะปกติผมจะไม่ค่อยสนใจเรื่องของใครโดยเฉพาะผู้หญิงที่ผมเคยควง แต่ทำไมผมกลับแคร์ผู้หญิงแบบเธอด้วย ตั้งแต่ที่ผมจูบเธอครั้งนั้น จู่ๆหัวใจผมก็เต้นขึ้นมา ผมเคยผ่านผู้หญิงมามากมายแต่กลับไม่เคยรู้สึกใจเต้นแบบนี้เลย หรือจริงๆแล้ว ผมกำลังหวั่นไหว

"นี่ จอดเดี๋ยวนะ ถ้าอยากตายก็ไปตายคนเดียวสิ ลากฉันมาด้วยทำไมเล่า" ผมค่อยๆลดความเร็วลง พร้อมกับตบไฟเลี้ยวจอดรถข้างทางทันที ผมหันไปมองมะนาวที่กำลังถอนหายใจจากการเกร็งแล้วจ้องมองมาที่ผม ผมเปิดประตูรถแล้วลากเธอไปที่เบาะด้านหลังทันที ผลักเธอให้นอนราบกับเบาะหลังแล้วขึ้นครอมเธอทันที บวกกับบรรยากาศที่ใกล้จะมืดแล้วแถมเป็นที่ที่ไม่มีรถผ่าน ทำให้ร่างบางตรงหน้าตัวสั่นไม่น้อย

"หมออย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉะ..ฉันขอโทษ" ร่างบางที่จ้องมองผมด้วยแววตาสั่นระริกเพราะความกลัว

"มันสายไปแล้วล่ะ" ผมค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปใกล้ เพราะเธอเบนหน้าหนีจึงทำให้จมูกผมไปสัมผัสกับแก้มใสๆของเธอ

"มะ...หมอเคยพูดกับฉันว่ายังไงลืมแล้วเหรอ" ผมยกยิ้มมุมปากทันที หึ เธอเป็นผู้หญิงที่เอาตัวรอดเก่งจริงๆ

"หึ ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะ"

หัวใจที่เต้นสั่นรัวๆ ทั้งรู้สึกกลัวและในขณะนั้นก็มีความรู้สึกดีมาด้วย หื้อ ฉันต้องหาวิธีเอาตัวรอด อึก ฉันกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเมื่อร่างสูงค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ

"ฉันก็เป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ หมอทำแบบนี้มันไม่ถูก"ร่างสูงเลิกคิ้วก่อนที่จะลุกไปนั่งข้างๆแทน เฮ้อ ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก คงรอดแล้วนะ

หมับ!!! และทันใดนั้นร่างฉันก็ลอยขึ้นไปนั่งบนตักเขา ลมหายใจอุ่นๆของเขาที่กำลังรินรดอยู่ที่ต้นคอฉันทำให้รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที มือหนาที่กอดฉันไว้แน่นทำให้ไม่สามารถขยับไปไหนได้

"ขอจูบได้ไหม" จะขอกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ

"หมอจะบ้าเหรอ ผู้หญิงในสต็อกก็ตั้งเยอะไม่ไปขอพวกเธอเล่า" เขาปล่อยมือจากเอวฉันทันทีแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น อย่าบอกนะว่ากำลังงอน ฉันลุกออกจากตักเขาทันทีแล้วลงไปนั่งข้างๆ ฉันมองไปรอบๆก็รู้สึกถึงความมืดแถมยังมีป่าล้อมรอบอีก แล้วเมื่อไหร่เขาจะพาฉันกลับบ้านเนี่ย

"ฉันอยากกลับบ้าน" ไร้เสียงตอบรับ เขายังไม่มองหน้าฉันแถมยังหันหน้าหนีอีก เอาก็เอาวะ แค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น ไฟท์ติ้ง ฉันเม้มปากแน่น แล้วลุกไปนั่งบนตักเขาทันที เขามองหน้าฉันก่อนที่จะเผยรอยยิ้มออกจาก เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะทำให้ฉันค่อยๆหลับตาลง สัมผัสอุ่นๆที่ริมฝีปากทำให้ฉันสะดุ้งทันที

"อื้อ" ฉันต้องเบิกตากว้างทันทีเมื่อรู้สึกถึงคมเขี้ยวของร่างสูงที่กำลังกัดเม้มริมฝีปากล่างฉัน

"อืม" เสียงครางในลำคอของเขาแสดงถึงความพอใจ แต่ฉันรู้สึกเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง จูบที่อ่อนโยนของเขาทำให้ฉันเผลอจูบตอบ ทว่า ต้องทุบอกของเขาเพราะรู้สึกว่ามันกำลังจะเลยขีดจำกัด เมื่อรู้สึกถึงมือหนาที่ค่อยๆล้วงเข้ามาในเสื้อของฉัน สุดท้ายเขาถอนริมฝีปากก่อนจะมองหน้าฉันแล้วยิ้ม

"หมอ"

"ว่าไงครับ" ฉ่า จู่ๆันก็รู้สึกร้อนที่หน้าทันทีเมื่อสิ้นสุดประโยคของเขา โอ้ย ไอ้หัวใจบ้าจะเต้นอะไรนักหนาเนี่ย ไม่ๆ ไอ้นาวแกห้ามหวั่นไหวเด็ดขาด

"ฉะ..ฉันอยากกลับแล้ว" ไม่รอช้าฉันรีบเดินไปนั่งเบาะข้างๆคนขับทันที รถที่เคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ ไม่นานก็หยุดลงที่บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง

"ลงมา" ฉันเดินลงจากรถพร้อมกับมองไปที่บ้านหลังนั้น โห๋ นี่มันบ้านหรือคฤหาสน์วะเนี่ย ฉันต้องเก็บเงินนานกี่ชาติถึงจะได้แบบนี้บ้าง

"หมอพาฉันมาทำอะไรที่นี่" หมับ!! เขาจูงมือฉันเข้าบ้านทันที เมื่อเข้าไปได้ไม่นานก็พบกับผู้ชายและผู้หญิงนั่งอยู่ แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลกๆอ่า

"แกควรจะเลิกมีนิสัยแบบนี้ได้แล้วนะ" ขาทั้งสองของเขาหยุดทันทีเมื่อประโยคคำพูดนั้นจบ

"หึ พ่อไม่ต้องมายุ่งกับผมจะดีกว่า เชิญไปดูแลเอาใจใส่ผู้หญิงคนนั้นเถอะ" ตุ๊บ เสียงทุบโต้ะทำให้ฉันสะดุ้งทันที งื้อ ทำไมบรรยากาศมันอึดอัดแบบนี้เนี่ย นี่มันปัญหาของครอบครัวชัดๆ

"คุณคะ ใจเย็นๆ พูดกับลูกดีๆสิคะ" อืม ถ้าให้เดาผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นแม่เลี้ยงแน่ๆ แต่ท่าทางเธอก็เป็นคนจิตใจดีนะแล้วทำไมหมอต้าต้องไม่ชอบเธอด้วย โอ้ย แล้วฉันจะมาวิเคราะห์เธอทำไมเนี่ย

"ลูกขับรถมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนเถอะ" เธอพูดก่อนจะหันมามองฉันพร้อมกับรอยยิ้ม

"เอ่อ สวัสดีค่ะ ฉันชะ..." หมับ!! ยังไม่ทันได้แนะนำตัว ก็ถูกมือหนาลากให้เดินตามทันที ปัง!! และเป็นอีกครั้งที่ฉันสะดุ้งเพราะตกใจ ช่วงนี้ทำไมจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยนะ

เขาที่เดินไปหยิบเบียร์มาดื่มก่อนที่จะนั่งนวดขมับตัวเองแล้วก็เดินออกไปที่ระเบียงห้องซึ่งเขากำลังยืนสูบบุหรี่ ฉันเดินไปยืนข้างๆเขาทันที

"ออกมาทำไม เข้าไปข้างใน" ฉันยืนกอดอกแล้วมองไปข้างหน้าโดยไม่สนใจคำพูดเขา เขาทิ้งบุหรี่ก่อนจะใช้เท้าขยี้

"ตอนนี้ฉันรู้ว่าหมอกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ ฉันจะยืนเป็นเพื่อนก็แล้วกัน" เขามองหน้าฉันนิ่งๆก่อนที่จะเผยรอยยิ้มออกมา

"เธอเห็นฉันเป็นคนที่อ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ก็เห็นทำหน้าเศร้าๆนี่ งั้นก็เชิญหมอยืนคนเดียวไปก็แล้วกัน" ฉันกอดอกแล้วเดินหันหลังกลับ แต่ฉันต้องหยุดชะงักเมื่อเขากอดฉันจากด้านหลัง เขาทำแบบนี้ทำไมกัน

"นี่ หมอปล่อยฉันเลยนะ" ฉันพยายามจะแกะมือของเขาออกแต่กลับไม่เป็นผล

"ขออยู่แบบนี้สักพักนะ"