บทที่ 6 แผนชั่ว (1)
1758 Words
อีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงวันที่ต้องไปงานเลี้ยงของบริษัทพนัสพาณิชย์ ทำให้ช่วงนี้ลออสิริต้องเร่งมือตัดชุดให้ตัวเอง เธออยากให้คนรูปร่างเจ้าเนื้อเห็นว่าเราก็สวยได้ ขอเพียงแค่หาเสื้อผ้าให้เหมาะสมกับรูปร่างก็พอ ถ้าสวมใส่ด้วยความมั่นใจเชื่อเถอะว่ายังไงก็สวย
“แกอยู่ยาวเหรอวันนี้” นันนิยาเดินมาถามเพื่อนหลังจากตัวเองเก็บของเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้พนักงานบริษัทกำลังทยอยกลับทีละคนสองคน คาดว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมงหลังเลิกงาน ทั้งออฟฟิศก็จะไม่เหลือใครเลยยกเว้นเจ้าของแบรนด์
“อืม จะแก้ชุดต่ออีกนิดก็เสร็จแล้ว”
“งั้นฉันไปก่อนนะ มีอะไรก็โทรมา”
“ไปเถอะไม่ต้องห่วง”
ลออสิริโบกมือให้เพื่อนเสร็จก็ตั้งหน้าตั้งตาจัดการชุดตรงหน้าต่อ ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเซ็งเมื่อเห็นรายการบันเทิงกำลังนำเสนอข่าวของลลินากับวิคเตอร์
ตอนนี้กระแสข่าวกำลังบอกว่า ทั้งคู่แอบปลูกต้นรักกันอย่างลับๆ แฟนคลับของฝ่ายหญิงพากันจับคู่เชียร์ ด้วยความรำคาญเธอจึงกดปิดทีวีแล้วเปิดยูทูบแทน แต่ก็ยังเห็นข่าวจิ้นของทั้งคู่อยู่ดี ไม่ว่าจะหนีไปทางไหนก็เห็นข่าวของทั้งสองเต็มไปหมด
เธอไม่ค่อยเข้าใจเขานัก ในเมื่อไม่ได้เป็นอะไรกันทำไมถึงไม่ออกมาแก้ข่าว ปล่อยให้นักข่าวพูดถึงอยู่ได้ ถ้าเป็นเธอจะประกาศออกไปเลยว่าไม่ใช่ความจริง แต่ก็อย่างว่าแหละวิคเตอร์เป็นผู้ชาย แถมยังเป็นถึงรองประธานบริษัท จะทำอะไรสักเรื่องต้องคิดหน้าคิดหลังให้ดี หากพลาดไปไม่ใช่แค่ตัวเขาคนเดียวที่เสียหาย
“เบื่อจัง กลับก่อนดีกว่า ไว้ค่อยมาทำต่อ”
บ่นเสร็จหญิงสาวก็จัดการเก็บของลงกระเป๋าแล้วเดินออกจากบริษัทไป ทว่าสุดท้ายเธอก็ไม่อยากกลับคอนโดอยู่ดีจึงโทรไปหานันนิยาเพื่อสอบถามสถานที่ท่องเที่ยวยามราตรี เธอไม่ได้ออกไปเที่ยวกลางคืนนานแล้ว ไม่รู้ตอนนี้เขาฮิตไปที่ไหนกัน
นันนิยาจึงส่งโลเคชันมาให้บอกว่าร้านนี้กำลังดัง ถ้าไปแล้วจะติดใจ ลออสิริจึงขับรถตรงไปยังร้านนี้อย่างไม่ลังเล เธอไม่ใช่พวกทำอะไรคนเดียวไม่เป็น แค่ไปนั่งผ่อนคลาย จิบเครื่องดื่มเบาๆ เคล้าเสียงเพลงทำไมจะทำไม่ได้
เพราะร้านตั้งอยู่ใกล้ย่านที่ตั้งของบริษัทหลายแห่ง จึงเห็นพนักงานออฟฟิศที่เพิ่งเลิกงานมาแฮงเอาต์กัน วิคเตอร์เองก็มาเที่ยวที่ร้านเดียวกับลออสิริ แต่เลือกจะนั่งในห้องส่วนตัวแบบวีไอพีเพื่อความสะดวกสบาย เขามากับเพื่อนอีกสองคนหนึ่งในนั้นก็คือภูเขา
“ไอ้วิค เหมือนกูจะเห็นผู้หญิงที่คอยตามจีบมึงด้วยว่ะ”
“ใครวะ พอดีหล่อเกิน สาวจีบเยอะไปหน่อย”
“แหมไอ้คนหล่อ เออๆ กูไม่เถียง”
“ตกลงมึงเห็นใครไอ้ภู”
“ก็คนอ้วนๆ ไงที่ชื่ออะไรนะ สิริไหม”
“ลออสิริ”
“เออคนนี้แหละ”
“ไม่ใช่มั้ง เธอไม่มาเที่ยวที่แบบนี้หรอก”
“จริงๆ กูไม่ได้ตาฝาด รูปร่างแบบนั้นจำยากตรงไหน”
ภูเขาพยักพเยิดไปทางชั้นล่างของร้าน มั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าผู้หญิงรูปร่างจ้ำม่ำเนื้อหนังเยอะแบบนั้นต้องเป็นลออสิริ ถึงแม้จะเคยเจอเธอไม่กี่ครั้งแต่เขาคิดว่าไม่พลาด
สีหน้าจริงจังของภูเขาทำให้วิคเตอร์เริ่มลังเล สองสามวันมานี้เธอไม่ได้ไปหาเขาเลย แต่ก็เพียรส่งข้อความมาจีบไม่ได้ขาด ส่วนเรื่องออกมาท่องราตรี ไม่เห็นเธอจะรายงานเขาซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกมาก หรือว่าเธอจะมากับเพื่อน ไม่ก็ผู้ชายที่ชื่อภาคอะไรนั่น
“มึงเห็นที่ไหน ข้างล่างเหรอ”
“เออ เห็นนั่งจิบแชมเปญอยู่คนเดียว”
“คงมาเที่ยวกับเพื่อนมั้ง”
“แต่กูไม่เห็นใครนะ นี่ไวน์ของมึง ขวดนี้ดี กูชิมมาแล้ว”
“ขอบใจ”
วิคเตอร์ยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ แต่ทว่าความคิดกลับยังวนเวียนอยู่ที่เรื่องลออสิริไม่เลิก เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงได้รู้สึกเป็นห่วงเธอ และเมื่อดื่มไวน์หมดแก้ว จึงตัดสินใจจะลงไปดูหญิงสาวที่โซนด้านล่างเสียหน่อย
“จะไปไหนวะ ไม่อยู่ต่อเหรอ มันยังไม่ดึกเลยไอ้วิค”
“กูจะไปดูคนซะหน่อย เดี๋ยวมา”
“เสือกทำเป็นปากแข็ง แต่จริงๆ ดันสนใจเขา”
“ไม่ใช่แบบนั้นโว้ย”
“เออ กูยอมเชื่อก็ได้”
“กูไม่ได้คิดอะไรกับยัยนั่นจริงๆ”
ปากปฏิเสธแต่ขากลับเดินตรงไปที่ประตูทันที จากนั้นก็เดินลงไปหาลออสิริที่กำลังส่งยิ้มให้กับผู้ชายข้างกาย พร้อมกับกระดกของเหลวในแก้วขึ้นดื่มรวดเดียว เหล้าแก้วนี้มีคนยื่นมาให้เธอ ตอนแรกเธอไม่อยากดื่มแต่ถูกคะยั้นคะยอไม่เลิก สุดท้ายจึงดื่มเข้าไปเพื่อตัดปัญหา
“ดื่มแบบนี้เดี๋ยวก็เมาหรอก”
ชายหนุ่มเข้าไปห้ามแต่ไม่ทันแล้ว เหล้าเข้าปากไปจนหมดแก้วเป็นที่เรียบร้อย ลออสิริหันมามองก่อนจะส่งยิ้มหวานเยิ้มให้ อาการคล้ายคนเมากรึ่มเข้าไปทุกที
“นึกว่าใคร พี่วิคขาของน้องสินี่เอง”
เธอยกมือขึ้นมาคล้องคอเขาอย่างที่ไม่เคยทำ ดวงตาฉ่ำปรือของคนตรงหน้าทำให้วิคเตอร์ตัดสินใจไม่กลับขึ้นไปหาเพื่อน แต่เลือกจะพาเธอไปส่งที่คอนโดแทน ถ้าขืนให้กลับสภาพนี้ มีหวังพรุ่งนี้เขาคงได้เห็นข่าวอาชญากรรมแน่
“กลับเดี๋ยวผมไปส่ง ที่แบบนี้มาคนเดียวได้ยังไง”
“ไม่กลับ อย่ามาห้าม สิจะเที่ยว”
“ต้องกลับ ไป ลุกขึ้น อย่าเรื่องมาก”
วิคเตอร์ไม่รอให้ลออสิริตอบรับหรือปฏิเสธ รีบคว้ากระเป๋าของเธอมาถือแล้วฉุดมือหญิงสาวให้ลุกขึ้น ก่อนจะกึ่งจูงกึ่งลากออกไปจากร้านด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็จับเธอยัดใส่รถแล้วขับออกไปทันที ระหว่างทางอยู่ๆ ลออสิริที่กำลังมึนเมาเพราะเหล้าแก้วนั้น ก็รู้สึกร้อนไปทั่วร่างจึงพยายามถอดเสื้อผ้าออก
“เฮ้ย! ทำอะไร อย่าถอดนะคุณ อย่าถอด” ชายหนุ่มร้องห้ามเสียงหลงขณะพยายามประคองรถให้ไปตามเส้นทาง
“ร้อนค่ะพี่วิคขา สิร้อนมากเลย ทำไมมันร้อนแบบนี้” ขนาดรถเปิดแอร์ต่ำกว่ายี่สิบสี่องศาเธอยังรู้สึกร้อน ทรมานร่างกายอย่างบอกไม่ถูก
“ไปคอนโดผมก่อน อยู่ใกล้ๆ แค่นี้เอง”
“พี่วิคขาสิร้อน มันร้อนตรงนี้”
เธอหมายถึงตรงของสงวน วิคเตอร์จึงเร่งความเร็วของรถให้พุ่งทะยานไปข้างหน้า เพื่อพาคนคุยไม่รู้เรื่องกลับคอนโดสุดหรูย่านใจกลางเมืองของตัวเอง ที่สนนราคาต่อห้องเป็นหลักร้อยล้าน
หลังจากมาถึงบนห้อง เขาก็บอกให้เธอเข้าไปอาบน้ำ ทว่าหญิงสาวกลับไม่ยอมทำตาม จึงโดนชายหนุ่มฉุดกระชากลากถูไปจนกระทั่งเข้ามายืนอยู่ใต้ฝักบัวสำเร็จ
“อย่าดิ้นได้ไหมคุณ อาบน้ำก่อนจะได้หายร้อน”
“ไม่อาบคนเดียว สิจะอาบกับพี่วิคขา”
“ผมไม่อาบ คุณอย่าดิ้นสิผมเปียก”
“พี่วิคขา สิร้อน ร้อนเหลือเกิน”
“คุณอย่าดิ้นได้ไหม โธ่เว้ย!”
คนเจ้าเนื้อดิ้นพราดด้วยความทรมานราวกับมีไฟแผดเผา ทำให้วิคเตอร์ตัดสินใจอุ้มลออสิริไปวางในอ่างอาบน้ำแทน จากนั้นก็เข้าไปกอดเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้หนีออกไปสำเร็จ เขาคิดว่าเธอน่าจะโดนวางยา
สภาพของลออสิริตอนนี้ไม่น่ามองเท่าไรนักทำให้วิคเตอร์ต้องคอยเงยหน้าอยู่ตลอด ขณะที่มือยังกอดเธอแน่นเพื่อไม่ให้เธอทำอะไรบ้าๆ อย่างเช่นถอดเสื้อผ้าจนเนื้อตัวล่อนจ้อน
กระทั่งเหนื่อยนั่นแหละ คนถูกวางยาถึงได้เริ่มหมดแรงและหลับคอพับอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม
วิคเตอร์ตัดสินใจช้อนตัวสาวอวบขึ้นมา จากนั้นก็อุ้มเธอไปวางไว้บนเตียงใหญ่ในห้องนอน
“ผมขอโทษนะคุณ แต่ผมจำเป็นต้องเปลี่ยนชุดให้คุณ”
เขาเอ่ยเสียงเครียด ก่อนจะเป่าลมออกจากปาก แล้วจัดการถอดชุดของหญิงสาวที่เปียกปอนด้วยน้ำจากฝักบัวออก
ครู่เดียวร่างกายขาวผ่องที่ยังมีผ้าสองชิ้นเล็กปกปิดของสงวนบนล่าง ก็ปรากฏแจ่มชัดแก่สายตา
วิคเตอร์เหมือนคนต้องมนตร์มองผู้หญิงบนเตียงตาแทบไม่กะพริบ เพิ่งรู้แจ้งวันนี้เองว่าผู้หญิงพลัสไซซ์หุ่นก็น่ามองไม่น้อยเลย
“อื้อ หนาว หนาวจัง”
เสียงครางของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัว รีบจัดการดึงผ้าห่มมาคลุมโปง จากนั้นก็เริ่มถอดผ้าสองชิ้นสุดท้ายออกจากตัว
เขาทำทุกอย่างแบบปิดตา แต่เพราะตามองไม่เห็นนี่แหละทำให้มือไปโดนยอดถันอย่างไม่ได้ตั้งใจ แม้แต่โหนกอวบอูมเขาก็เผลอไปสัมผัส ทุกครั้งที่ไปโดนก็เหมือนมีไฟฟ้าช็อตไม่มีผิด
ไม่รู้ร่างกายขาดเรื่องบนเตียงไปนานหรือเหตุผลอื่นใดทำให้เขามีอารมณ์ทางเพศอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่มือยังพยายามใส่ชุดนอนให้เธอ ตรงเป้ากางเกงก็ค่อยๆ ตุงขึ้นมา
“เฮ้อ เสร็จสักที พรุ่งนี้เจอดีแน่ยัยอ้วน”
เขาคาดโทษก่อนจะอุ้มเธอไปนอนอีกห้องเพราะเตียงนี้เปียกไปหมดแล้ว จากนั้นก็หายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการอารมณ์พุ่งพล่านของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง และขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะเข้านอนก็เหลือบเห็นข้อความจากเพื่อนจึงรีบพิมพ์ตอบ
ภูเขายิ้มชอบใจกับแผนการชั่วที่มีคนบอกให้ช่วยจัดการเพื่อแลกกับความสนุกในค่ำคืนนี้ ไม่นานใครบางคนก็ปรากฏตัวข้างกาย พร้อมกับถามว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนไหม
“ระดับผม ทำไมจะไม่สำเร็จ คืนนี้ศัตรูหัวใจของคุณมีผัวเป็นตัวเป็นตนแน่นอนคนสวย”
- Writer
