เพื่อน(รัก)กัน

เคลียร์ใจ

"หนาวๆ เดี๋ยว มึงคุยกับกูก่อน"ร่างสูงของซุนวิ่งตามมาติด ๆ มือหนารั้งแขนคนตัวเล็กที่เดินหนีเขาออกมาก่อนหน้านี้

"เป็นอะไร ไหนบอกมาสิ?" คนตัวเล็กก็ยังเงียบ

"โอเค๊!!" พูดจบเขาก็หิ้วคนตัวเล็กด้วยแขนข้างเดียวขึ้นพาดบ่า เดินมุ่งหน้าไปที่รถทันที

"มึงปล่อยกูลงเดี๋ยวนี้นะ!!" มือเรียวทุบไปที่ร่างคนที่อุ้มเธอพร้อมกับพยายามดิ้นหนี

"ไปคุยกันในรถ"

เมื่อมาถึงรถยนต์คันหรูที่จอดรออยู่ ไม่รอช้าเขาก็จับเธอยัดเข้ารถข้างฝั่งคนขับ แล้วจึงปิดประตูเดินอ้อมไปอีกฝั่ง พอเข้ามาในรถคนตัวเล็กก็ยิ่งทำหน้าหงุดหงิดหนักขึ้นไปอีก

"มึงเป็นอะไร ไหนมึงพูดสิ?"

"กูเป็นอะไรมึงก็น่าจะรู้!"

"ก็เพราะกูไม่รู้ไง! กูเลยถามมึงเนี่ย!"

"แล้ววันนั้นมึงทำอะไรกูล่ะ!" คนตัวเล็กยกมือสองข้างเท้าเอว จ้องหน้าร่างสูงแบบไม่พอใจ

"อะไร กูทำอะไรมึง วันที่มึงเมา? วันเกิดอิกัสนะเหรอ?"

"เอออ ทำไมมึงทำกับกูแบบนั้นวะ กูเพื่อนมึงนะเว้ย! มึงจะเอากับใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่กูไหม มึงไม่คิดบ้างหรอวะว่าเราจะมองหน้ากันยังไงห๊ะ!? " หญิงสาวเริ่มน้ำตาคลอเบ้า

"คือมึงใจเย็น มึงฟังกูนะ วันนั้นเราไม่ได้มีอะไรกัน"

"มึงพูดจริงป่ะเนี่ย?"

"ก็เออนะสิ วันนั้นมึงรู้ตัวป่ะว่ามึงทำอะไร? มึงเข้าไปขี้ ทั้ง ๆ ที่กูอาบน้ำอยู่ แล้วมึงยังบังคับให้กูอาบน้ำให้มึงอีก มึงรู้ไหมว่าสายตากูเสียหายไปขนาดไหน?" ซุนพูดพร้อมถอนหายใจ คนที่ได้ยินถึงกับเบิกตากว้าง นี่เธอทำอะไรแบบนั้นจริง ๆเ หรอเนี่ย

"กูทำแบบนั้นจริงเหรอ? งั้นก็เเสดงว่ามึงเห็นทุกอย่างแล้วสิ!"

"อืมม ก็ใช่"

"เหี้ยยยย กูอยากตาย!"

"วันนั้นกูก็พูดแบบมึงแหละ แต่มึงไม่ต้องห่วงกูไม่พิศวาสอะไรมึงหรอก ถ้ากูคิดจริง มึงเสร็จกูแล้ว "

"........." มองร่างสูงตาแป๋ว

"กูเอามึงไม่ลงต่างหาก ชาตินี้ทั้งชาติต่อให้มีมึงคนเดียวบนโลก กูก็ไม่เอามึงทำเมียหรอก กูยอมห่อเหี่ยวตายดีกว่า ฮ่ะ ฮ่า ๆ "

"สาธุ ขอให้สมพรปากหมา ๆ ของมึงด้วยเทอญ ชิ"

ร่างสูงหันไปมองคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้เอามือกอดอกหันหน้าออกนอกหน้าต่าง ทำให้เขาอดขำไม่ได้กับท่าทางของเธอ ตัวเองเป็นคนยั่วเขา ยังจะมาโกรธเขาอีก จริง ๆ วันนั้นเธอกับเขาไม่ได้มีอะไรกัน หลังจากที่เขาอุ้มเธอกะจะมาต่อบนเตียง จังหวะที่เขากำลังเล้าโลมเธออยู่ เสียงครางเบาๆ จากคนใต้ร่าง บรรยากาศองค์ประกอบทุกอย่างพาให้อารมณ์หลุดลอยไปไกล

แต่มีช่วงจังหวะหนึ่งเหมือนคนใต้ร่างได้สติ แล้วพูดออกมาเบา ๆ ว่า…

"ซุน~ ไอ้เพื่อนเหี้ย กูโชคดีมากนะที่เจอมึง"

ทำเอาเขาชะงักไป พยายามดึงสติกลับมาได้ ก็เริ่มรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำมันไม่ถูกต้อง เขาเกือบจะทำลายมิตรภาพสิบกว่าปี ลงไปแล้วแท้ ๆ

"เออมึงกูกำลังจะย้ายไปอยู่คอนโด วันนี้มึงไปช่วยกูเก็บของด้วยนะ" ซุนเอ่ยขึ้นทำเอาคนตัวเล็กหลุดจากภวังค์ความคิด

" มึงจะย้ายไปอยู่ไหน แล้วกูล่ะ?"

"ใกล้กับบริษัทนั่นแหละ ส่วนมึงจะมาอยู่กับกูก็ได้นะ"

"เห้ยย กูเป็นผู้หญิงนะเว่ย จะไปอยู่ห้องกับมึงได้ไงบ้าป่ะ!" พูดยังกับไม่เคยอยู่ คนตัวโตได้แต่กลั้นขำ

"มึงสิบ้า คอนโดมันมีสองห้องเว่ย ก็ฟิวแชร์ ๆ กันอยู่ มึงก็จ่ายค่าเช่าให้กูแล้วกัน กูคิดไม่แพงหรอก ดีกว่าไป ๆ มา ๆ มันไกล กูก็ไม่ได้ไปรับไปส่งเหมือนแต่ก่อน"

"น่าสน~ แต่กูต้องคุยกับแม่ก่อนอ่ะดิ"

"กูคุยกับน้าฝนแล้ว พอดีกลับบ้านไปเอาชุดละเจอแก เลยเล่าให้แกฟัง แกรีบฝากมึงไว้กับกูอย่างไว บอกกำลังดู ๆ ห้องพักให้มึงใกล้ ๆ ที่ฝึกงานพอดีมั้ง"

"เชรดดดดด งั้นโอเคเลยมึง " หญิงสาวยิ้มจนตาเป็นสระอิ

"โอเคงั้นไปเก็บของกัน..."

.

.

.

พอกลับมาถึงบ้าน พวกเขาก็ไปคุยกับม๊าและแม่ของลมหนาว ซึ่งทั้งสองท่านตกลงแบบไม่ต้องคิด แถมดูดีอกดีใจด้วยซ้ำ

"โอเคเลยลูก แม่ไม่มีปัญหา เก็บของเลย ๆ เดี๋ยวแม่ไปเก็บช่วย"

"ฉันไปด้วยเธอ~จะได้เสร็จเร็วขึ้น อรั้ยยย~"

ท่านทั้งสองจับมือกันกระโดดเบา ๆ ท่าทีดีใจ ก่อนที่จะหันมาทางเด็กสองคนที่ตอนนี้อ้าปากค้าง ทำหน้างง ๆ ท่าเดียวกันเป๊ะ คุณแม่ทั้งสองหัวเราะคิกคัก ก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปเก็บของด้านบน

"มึงว่าแม่กูควรไปหาหมอป่ะวะ?"

เป็นคนตัวเล็กที่เอ่ยพร้อมกับหันหน้ามามองร่างสูงด้านข้าง หน้าเธอกับเขาตอนนี้ไม่ต่างกันเลยสักนิด งง? เธองงกับแม่เธอมาก อะไรจะปล่อยลูกไปอยู่ข้างนอกง่ายขนาดนั้น..

"มึงอย่าลืมเอาแม่กูไปด้วยนะ กูว่าหนักพอกัน..."

เมื่อมาถึงคอนโด ทั้งสองก็ช่วยกันเก็บของจัดเตรียมห้องให้เรียบร้อย คอนโดที่เพื่อนเธอซื้อเรียกได้ว่าหรูหราหมาเห่าแบบสุด ๆ มีเฟอร์นิเจอร์อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ช่วยเพิ่มความสะดวกสบาย ห้องแต่ละห้องกว้างขวาง ส่วนห้องนอนจะอยู่ติดกัน ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะขนาดนอนห้องเดียวกันเธอก็นอนมาตั้งแต่เล็กจนโตแล้ว…

"ซุน ห้องมึงเสร็จยัง?"

"เสร็จแล้ว ทำไม?"

"กูอยากเข้าไป"

"มึงจะเข้าไปทำไม ห้องมึงมีทำไมมึงไม่อยู่ วุ่นวายกับกูจัง"

"ก็กูอยากเข้าอ่ะ อยากรู้ว่ามึงจัดห้องยังไง"

พูดยังไม่ทันจบคนตัวเล็กก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องเขาทันที เธอนี่ก็เหมือนคนโรคจิตเข้าทุกวัน ชอบเข้าไปวุ่นวายกับเขา ชอบเวลาที่อยู่ด้วยกัน เพราะมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น รู้สึกปลอดภัยทุกครั้ง หรืออาจเป็นเพราะมันคือความเคยชิน เพราะเธอใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ ชีวิตที่มีเขาอยู่ข้าง ๆ เสมอ…