หาย
1097 Words
เช้าวันถัดมา....
ร่างบางที่กำลังงัวเงีย พร้อมกับอาการปวดหัวพยายามจะขยับลุกขึ้นนั่ง เธอปรับสายตาเข้ากับแสงที่ลอดผ่านเข้ามา พร้อมกวาดตามองไปทั่วห้อง เป็นห้องที่เธอคุ้นเคย แต่มันไม่ใช่ห้องของเธอ มันห้องเขา!
คนตัวเล็กลุกขึ้นนั่ง พลันผ้าห่มที่ปกคลุมกายอยู่ก็เลื่อนลง ทำให้เธอมองเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของตน! เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น! ทำไมเธอถึงมานอนแก้ผ้าอยู่แบบนี้ เมื่อคืนเธอจำได้แค่ว่าเธอเมามากแล้วโทรหาซุน แล้วภาพก็ตัดไป หรือว่า เธอกับเขาจะ…
"ไม่ ๆ หนาวมันต้องไม่ใช่แบบนี้ มันอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ มั้ง?โอ้ยย อะไรวะเนี่ยยย " คนตัวเล็กถึงกับปวดขมับพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก
เธอสำรวจร่างกายตัวเองแต่ก็ไม่พบอาการผิดปกติแต่อย่างใด แต่ก็หาเหตุผลไม่ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะเวลาเธอเมาเธอจะจำอะไรไม่ค่อยได้ คนตัวเล็กยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวหนัก ถ้าเกิดเธอกับเขามีอะไรกันจริง ๆ แล้วความเป็นเพื่อนจะยังคงอยู่ไหม? แล้วจะมองหน้ากันยังไง? แล้วถ้าเกิดพลาดขึ้นมาจริง ๆ เธอจะทำใจได้เหรอ? เพราะผู้ชายที่เธอมีอะไรด้วยขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อหนุ่มเพย์บอย สาว ๆ เกือบทั้งคณะ มันฟาดมาเกือบหมด พอมันได้ใครมันก็ทิ้งไม่แยแส แต่ถ้าเป็นกรณีของเธอละ เขาคือเพื่อนที่เธอสนิทที่สุด เธอควรทำอย่างไรดี? ...
2 วันถัดมา... ณ มหาลัย A (ตึกบริหาร)
"หนาว กูถามไรหน่อยดิ? " เวฟเอ่ยถาม
"ว่า"
"สองวันนี้มึงไม่ได้ขี้เหรอ?"
“ไอ้สัสส! เดี๋ยวกูก็ถีบ! มึงไปไกลๆ กูเลยไป! " คนตัวเล็กที่ตอนนี้ทำหน้าตาบูดบึ้ง จากที่อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดขึ้นเท่าตัว
"เป็นอะไร แค่ผัวไม่โผล่หน้ามาสองวันนี่ถึงกับของขึ้นใส่กูเลยว่างั้น?"
" ไอ้เหี้ยนี่!!"ลมหนาวตะโกนเสียงดัง พร้อมกับลุกขั้นจากม้านั่งแล้ววิ่งไล่เตะเวฟ ด้วยอารมณ์โมโหสุด ๆ
ใช่! ตอนนี้เธอไม่ปฏิเสธเลยว่าเธอกำลังโกรธ และหงุดหงิด เพราะไอ้ตัวต้นเรื่องไม่รู้หายหัวไปไหนตั้งสองวัน โทรไปก็ไม่รับ ไปดูที่บ้านก็ไม่เจอใคร แถมไม่เข้าคณะอีกด้วย หายไปแบบไม่บอกไม่กล่าวกันสักคำ หรือพอเขาได้เธอแล้วจะทิ้งเธอเหมือนผู้หญิงพวกนั้นกันนะ แต่เธอเป็นเพื่อนเขานะ อย่างน้อยก็ควรจะบอกกันดี ๆ หายไปแบบนี้ เขาจะรู้ตัวไหมว่าเขากำลังจะทำเธอประสาทแดก..!
"หยุดเลยๆ พวกมึงสองคน ไล่กันเป็นเด็กไปได้" เป็นกัสจังที่เดินเข้ามาห้ามศึก
"กูไปเอาเอกสารเตรียมฝึกงานมาให้พวกมึงแล้ว พวกเราได้บริษัทของป๊าไอ้ซุนด้วยนะเว้ยยยย.."
"เฮ้ยจริงดิ ไอ้ซุนเคยบอกกูว่าพนักงานบริษัทป๊ามันมีแต่คนแจ่ม ๆ สวรรค์ช่างเมตตาคนหล่อ ๆ แบบกูซะจริงงงง"
"ถุยย!! คนสวนบ้านกูยังหล่อกว่ามึงอีก" กัสจังเอ่ยอย่างหมั่นไส้
"เอ่อแล้วไอ้ซุนมันไปไหนวะ? เอาจริงก็ไม่เห็นมันหลายวันแล้วนะ มันไปมุดอยู่รูไหนอีกอ่ะ?"
"จะรูไหนล่ะ ก็น่าจะรูมดตะนอยดาวคณะปี2 มั้งงงงง เห็นบอกว่าคนนี้เด็ดใช้ได้5555"
คนตัวเล็กที่ได้ยินถึงกับกำหมัดแน่น ปากเล็ก ๆ เม้มเข้าหากันอย่างอดกลั้นอารมณ์สุด ๆ โกรธ! โมโห! น้อยใจ! หงุดหงิด! ทุกอย่างมันตีรวนกันหมด!
"นินทาอะไรกูมิทราบบบ?" เสียงของคนตัวสูงที่เดินเข้ามาจากทางด้านหลังเอ่ยขึ้น
"หายหัวไปไหนมาครับ รู้รึป่าวว่าเมียมึงคิดถึงจนใจจะขาดแล้วเนี่ยย5555"
"คิดถึงพ่อมึงสิ!!"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูเข้าไปช่วยงานบริษัทป๊า เคลียร์เรื่องขอฝึกงานให้พวกมึงนี่แหละ แล้วก็ไปดูคอนโดมา ว่าจะย้ายเข้าพรุ่งนี้เพราะช่วงฝึกงานกูขี้เกียจขับรถไปกลับมันไกล อีกอย่างจะได้ช่วยป๊าเต็มที่ด้วย"
ซุนพูดพร้อมกับนั่งลงข้างคนตัวเล็กที่ตอนนี้ทำหน้าบึ้งตึงไม่พูดไม่จา สงสัยจะงอนแหละ ช่วงสองวันที่ผ่านมาเขายุ่งจริง ๆ เพราะเขาใกล้จะเรียนจบต้องเข้าไปเรียนรู้งานที่บริษัท อีกไม่นานก็ต้องรับช่วงต่อจากป๊า เพราะป๊าจะต้องดูแลบริษัทที่จีน
"อ๋ออออ แล้วนี่พวกมึงจะไปไหนกันต่อไหม?" เวฟเอ่ยถาม
"ว่าจะไปเก็บของอ่ะ พรุ่งนี้จะย้ายเข้าคอนโด"
"โอเค งั้นบายนะเพื่อน กูมีธุระ เจอกันฝึกงาน จุ้บ ๆ "
"งั้นกูก็กลับก่อนนะ มีออกงานกับคุณหญิงแม่อีก"
"บายย พวกมึง เจอกันน" หลังจากที่เวฟกับกัสจังกลับไปแล้ว ก็เหลือเพียงเธอกับเขาที่นั่งกันอยู่สองคน
"แล้วมึงกลับไงอ่ะหนาว?"
"เรื่องของกู!" เธอตะคอกกลับเขา พร้อมกับลุกขึ้นเดินไปเก็บกระเป๋า
"อ้าวว กูถามมึงดีๆ มึงก็ช่วยตอบกูดีๆ หน่อยดิ"
“แล้วทำไมกูต้องคุยกับมึงดีๆ ด้วยละ!"
“…” คนตัวเล็กกำลังลุกขึ้นจะเดินหนี แต่ก็โดนมือหนาคว้าไว้ก่อน
"เป็นไรหนาว? มีไรก็คุยกันสิ มึงไม่พูดแล้วกูจะตรัสรู้เองมั้ง"
"มึงทำอะไรไว้ล่ะ!" เธอหงุดหงิดเขาจนแสดงงออกชัดทางสีหน้า พร้อมกับสบัดมือออก
"ทำอะไร? กูทำอะไรมึง? หรือที่กูไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบไลน์ แต่กูก็บอกไปแล้วว่ากูยุ่ง"
"นี่มึงโง่จริง ๆ หรือแกล้งโง่ห๊ะ มึงคิดดี ๆ สิ ว่ามึงทำอะไรไว้!" คนตัวเล็กเริ่มเสียงดัง ทำให้คนรอบบริเวณนั้นต่างหันมามองพวกเขาทั้งสองคน
"ใจเย็นดิวะ พูดเบาๆ ก็ได้ มึงจะตะโกนทำไมคนเขามองกันหมดแล้วเนี่ย กูทำอะไรผิดมึงก็บอกกูสิ "
"โถ!!ไอ้ควาย! งั้นก็เชิญมึงไม่รู้ ๆ อยู่ตรงนี้แหละ ไอ้เวร!!!"
เธอสบถด่าเขาพร้อมกับสะบัดตูดเดินออกไป ทำเอาร่างสูงมองตามแบบงง ๆ ถึงกับยืนเกาหัวแกรก อะไรของมันอีกละเนี่ย เขาทำอะไรผิด?
- Writer
