หมิงซ่งเหยียนถูกซ่งอวี้ฮ่องเต้ส่งตัวไปราชกิจแทนที่ทางเหนือของแคว้น หมู่บ้านเล็กๆ ที่ตอนนี้มีปัญหาจุกจิกหลายอย่าง จากที่คิดว่าจะไปเพียงวันสองวันและกลับวัง กลายเป็นบัดนี้เขาอยู่มาจวนจะหนึ่งเดือนแล้ว ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดากับพวกกองปราบของฮ่องเต้
และที่วังตอนนี้เหมือนจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น แต่เขาเองก็ไม่ทราบอาจจะไม่เกี่ยวข้องกันทางนั้นเลยไม่ได้ส่งสารบอกอะไร
“ท่านอ๋อง”
“เรียกข้าว่าอะไรนะเจ้าจื่อถู” เขาหันไปกอดคอหนึ่งในกองปราบ อยู่กันมาเป็นเดือนก็ต้องสนิทกันบ้างแล้วล่ะ แต่เจ้าจื่อถูเป็นคนเดียวที่ชอบลืมคำสั่ง
“ขอรับๆ พี่ซ่ง ว่าแต่วันนี้อากาศดีเราแวะดื่มชากันที่โรงน้ำชาตรงแยกตลาดโบตั๋นดีไหมขอรับ”
“นั่นสิขอรับ ข้าเองก็คอแห้งมากแล้ว” จี้กงว่าบ้าง แล้วหันหน้าไปมองคนเป็นหัวหน้า เยวี่ยหลงซวนหน่ายหน้าก่อนจะยอมเออออเดินนำไปเป็นการอนุญาต
“เสี่ยวเอ้อร์ๆ” จื่อถูกวักมือเรียกเด็กหนุ่มตัวน้อยมาทางพวกเข
