EP.14 โดนทิ้ง
1782 Words
เช้าวันใหม่
เช้านี้เด็กสาวถูกปลุกขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่โดยเจ้านายของเธอนั่นเอง เนื่องจากเธอนั้นจะต้องตามเค้าไปจดสูตรทำไวน์รสชาติใหม่ที่โกดัง
“ตกลงว่าที่มาหลายวันนี่ คือเรามาทำงานแค่นี้หรอคะ?” เด็กสาวเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เธอนั้นจดรายละเอียดของไวน์รสใหม่เรียบร้อยแล้ว
“เป็นแค่เลขาอย่าถามมาก!”
“งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ” เมื่อเด็กสาวพูดจบเธอนั้นก็รีบลุกขึ้นและเดินออกไปทันที โดยไม่ได้รอให้เจ้านายของเธอนั้นเอ่ยปากอนุญาตก่อนเลยสักคำ
เนื่องจากคืนนี้เฮดีลมีงานต้องไปร่วมลงทุนกับลูกค้าสำคัญ ทำให้เค้านั้นต้องเดินทางมาอยู่ที่นี่ก่อน เพื่อที่จะได้สะดวกต่อการกลับที่พักโดยไม่ต้องขับไปกลับไกลหลายร้อยกิโลหรือต้องไปเปิดโรมแรมอยู่ เพราะสวนของเค้านั้นก็อยู่ไม่ไกลมากจากโรงแรมที่เค้าจะต้องไปคุยกับลูกค้านัก
16:30 น.
ช่วง4โมงเย็นของวันนี้เด็กสาวนั้นได้ต่อสายหามารดาของเธอด้วยความคิดถึง พร้อมกับบ่นเรื่องงานให้มารดาของเธอได้ฟังเล็กน้อย ก่อนจะต่อสายหาวิวอีกคนเพื่อบ่นเรื่องบอสของเธอให้กับได้วิวฟัง
“รู้งี้ฉันไม่มาให้เสียเวลาหรอก!”
“ใจเย็นค่า ไปตั้ง3วันพี่ดีลไม่น่าจะไปแค่จดรายละเอียดรสชาติไวน์สูตรใหม่หรอกมั้ง”
“เท่าที่อยู่มาก็ยังไม่เห็นทำอะไรนอกจากจดรายละเอียดอ่ะวิว! น่าเบื่อ อยากกลับบ้านจะแย่~”
“คุณมุกรินครับ” ในขณะเดียวกันเสียงของคิวก็ได้ดังขึ้นฉุดให้เด็กสาวต้องยกหูโทรศัพท์ขึ้นก่อน และหันไปคุยกับคิวมือขวาของมาเฟียหนุ่ม
“ค่ะพี่คิว”
“ชุดมาแล้วครับ”
“ชุด? ชุดอะไรคะ?”
“นายไม่ได้บอกหรอครับว่าคืนนี้ต้องไปงานร่วมลงทุนกับลูกค้าสำคัญ”
“ป่าวค่ะ!”
“งั้นไปแต่งตัวดีกว่าครับ 6โมงนายจะออกเดินทางแล้วครับ”
“งั้นหรอคะ! โอเคๆค่ะ วิว! ฉันวางสายก่อนนะเดี๋ยวโทรไปใหม่!”
“โอเคๆ มีไรก็โทรมานะ”
“โอเคๆ”
ตู๊ดดดดดๆ หลังจากที่เด็กสาวพูดคุยกับปลายสายจบเธอนั้นก็รีบกดวางสายไปทันที ก่อนจะรีบกลับเข้าไปในบ้านเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว
หลังจากที่เด็กสาวแต่งหน้าแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เธอจึงรีบลงมาชั้นล่างทันที ซึ่งเธอนั้นไม่ค่อยมั่นใจกับชุดของตัวเองสักเท่าไหร่ แต่เธอนั้นก็ไม่สามารถเรื่องมากได้เพราะกลัวว่าจะถูกบอสของตัวเองตำหนิอีก
“มาแล้วค่ะ”
“…” เสียงของเด็กสาวทำให้เฮดีลนั้นต้องหันมามองที่เธอก่อน ก่อนที่เค้านั้นจะลุกขึ้นและเดินออกจากบ้านไปโดยไม่ได้พูดอะไรกับเธอสักคำ
“มีบอสขี้เก๊กแบบนี้ เหนื่อยชมัด!” เด็กสาวบ่นพึมพำขึ้นก่อนที่เธอนั้นจะรีบสาวเท้าเรียวของตัวเองเดินมาที่รถที่คิวเปิดประตูรออยู่
“เขิญครับคุณมุกริน”
“ขอบคุณค่ะพี่คิว” เด็กสาวกล่าวขอบคุณชายหนุ่มรุ่นพี่ก่อนที่เธอนั้นจะรีบขึ้นมานั่งที่เบาะหน้าโดยมีสายตาดุดันของบอสเธอจ้องมองอยู่
“หน้าดุชมัด~”
“มุกริน!”
“ค่า~ หนูไม่ได้หมายถึงบอสสักหน่อย~”
“อยากโดนทิ้งข้างทางหรือไง!”
“ไม่ค่ะ~” ประโยคพูดคุยของทั้งสองทำให้คิวที่นั่งฟังอยู่ต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะเมื่อไหร่ที่ทั้งสองได้เจอหน้ากันทีไรมักจะปะทะฝีปากกันเสมอ
โรงแรม 5 ดาวแห่งหนึ่ง
ตอนนี้เฮดีลและมุกรินได้เดินเข้ามาในงานแล้ว ซึ่งเด็กสาวนั้นเดินตามหลังบอสของตัวเองอยู่2-3ก้าว และจะคอยจดรายละเอียดของการคุยงานในวันนี้ที่เธอนั้นคิดว่าสำคัญที่สุด
“บอสคะ ขอไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ”
“อืม” เมื่อเด็กสาวเดินมาถึงห้องน้ำเธอนั้นก็รีบจัดการธุระของตัวเองทันที
หลังจากที่เด็กสาวจัดการธุระของตัวเองเสร็จแล้ว เธอจึงรีบเดินออกมา ซึ่งในขณะที่เธอกำลังจะเดินกลับเข้ามาในงานนั้น จู่ๆเธอนั้นก็ชนเข้ากับใครบางคน จนเธอนั้นต้องร้องขึ้นด้วยความเจ็บ
“อื้อออ~” เด็กสาวร้องถ้วงขึ้นพร้อมกับใช้มือลูบไปที่หน้าผากของตัวเองก่อนจะมองไปที่คนตรงหน้า
“คุณ!”
“มุกริน!”
“ทะ..ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ!”
“เอ้า! ก็มาทำงานอะดิ” บุคคลที่เด็กสาวเดินชนด้วยนั้นก็คือมาร์ค ชายหนุ่มที่มาส่งเธอที่บริษัทเมื่อวานนี้นั่นเอง
“มาทำงานหรอคะ”
“อืม เราอ่ะมาทำงานกับไอ้เฮดีลหรอ?”
“รู้จักกันหรอคะ?”
“ห่างๆ”
“อ่อค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวบอสตามหา”
“ยังไม่ได้ทักหาเลย เดี๋ยววันนี้ทักไปนะ”
“ทักมาเลยค่ะ จะได้บล็อค555”
“เอ้า”
“5555 ล้อเล่นค่ะ~ ไปก่อนนะคะ”
“ครับ” มาร์คยิ้มให้กับเด็กสาวอีกครั้งก่อนที่เธอนั้นจะรีบเดินออกไป
เมื่อเด็กสาวเดินกลับมาเธอนั้นก็ไม่พบกับบอสของตัวเองแล้ว และไม่ว่าเธอจะมองไปทางไหนเธอนั้นก็ไม่เห็นเค้าเลย ทำให้เธอนั้นต้องนั่งลงที่เก้าอี้เพื่อนั่งรอบอสของตัวเองอยู่ที่เดิมเพราะคิดว่ายังไงเค้านั้นก็ต้องกลับมา
“ไปไหนของเค้านะ~”
“ไวน์ครับคุณผู้หญิง” ในขณะเดียวกันเด็กเสิร์ฟที่ทำหน้าที่เสิร์ฟไวน์ก็ได้เดินถือถาดไวน์มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเด็กสาว ซึ่งเธอนั้นก็รับเอาไว้หนึ่งแก้วก่อนจะจิบทีละนิดๆเพื่อรอบอสของตัวเองกลับมา
หลังจากที่มุกรินได้ดื่มไวน์แก้วแรกเข้าไปแล้ว เธอนั้นก็ต่อแก้วที่สองและสามรวมไปถึงแก้วที่สี่ จนทำให้ตอนนี้เธอนั้นเริ่มรู้สึกมึนเมาแล้วและสติไม่ครบถ้วนแล้ว แถมยังทำให้เธอตอนนี้เธอนั้นรู้สึกอยากกลับไปนอนเต็มทน
“ทิ้งกันไว้แบบนี้ได้ยังไง~” เด็กสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อตอนนี้เธอนั้นรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังถูกทิ้ง ดวงตาสั่นระริกราวกับเด็กน้อยที่ถูกผู้ปกครองทิ้งไว้กลางทาง
“เป็นไร” ในขณะเดียวกันเสียงของใครบางคนก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้เด็กสาวนั้นต้องเงยหน้าขึ้นก่อนจะเห็นว่านั่นคือมาร์ค
“โดนทิ้งค่ะ~”
“แล้วกลับยังไงล่ะเรา”
“ไม่รู้ค่ะ~”
“เมาป่ะเนี่ย”
“นิดนึงแหล่ะ~”
“555 จะบ้าตายเด็กบ้าเอ่ย!”
“ฮึก! อยากกลับบ้าน~”
“เอ้า ร้องทำไมเนี่ย! เดี๋ยวเค้าก็หาว่าพี่รังแกเราหรอก~”
“ไม่น่ามากับบอสเลย~” เนื่องจากตอนนี้เด็กสาวนั้นมีอาการมึนเมาแล้ว จึงทำให้เธอนั้นไม่รับฟังคำพูดของคนอื่นนอกจากอยากพูดในสิ่งที่อยากจะพูดออกมา
ทางด้านของมาเฟียหนุ่มหลังจากที่เลขาของเค้าเดินหานไปเข้าห้องน้ำเป็นเวลานานสองนานแล้วเค้าจึงจะเดินไปดูเธอ แต่เมื่อเค้าเดินมาถึงก็ทำให้เค้านั้นเห็นว่าตอนนี้เลขาตัวแสบของตัวเองกำลังยืนหัวเราะคริกครักกับผู้ชายอีกคนอยู่และชายคนนั้นก็คือมาร์ค
“หึ! แรดเหมือนพี่!” เมื่อเฮดีลพูดจบเค้านั้นก็เดินไปอีกทางทันทีเพื่อที่จะไปสูบบุหรี่
ฟู้ววววว ควันสีขาวคลุ้งพวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากของมาเฟียหนุ่มก่อนที่เค้านั้นจะหยิบโทรขึ้นมาต่อสายหามือขวาของตนเอง
“ครับนาย”
“อีกครึ่งชั่วโมง ไปรอที่รถ”
“จะกลับแล้วหรอครับนาย”
“อืม” เนื่องจากก่อนหน้านี้เฮดีลได้ดื่มไปกับนักลงทุนคนอื่นๆบางแล้ว จึงทำให้เค้านั้นเริ่มกรึ่มๆและมึนๆแล้วเล็กน้อย
หลังจากที่เฮดีลสูบบุหรี่เสร็จแล้วเค้าจึงเดินกลับมาด้านในอีกครั้ง ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้เลขาของตัวเองกำลังนั่งคุยกับมาร์คอยู่
“จะกลับหรือจะอยู่กับมัน!”
“บอส~ ไปไหนมาเนี่ย~”
“เมา?”
“สภาพนี้มึงเห็นว่าไม่เมาหรือไงถามแปลกๆ!”
“เสือก!”
“แรงส์! ด่ากันแรงส์ชมัด~” เด็กสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงมึนเมาพร้อมกับมองไปที่ทั้งสองสลับกัน
“พูดมาก! ลุกขึ้น!”
“อื้ออ~” เด็กสาวร้องท้วงขึ้นเมื่อเธอนั้นถูกบอสของตัวเองฉุดกระชากรากแขนให้ยืนขึ้น
“มึงนี่มันพวกชอบรังแกผู้หญิงจริงๆนะไอ้ดีล!”
“เสือก! กลับ!”
“บ๊ายบายค่าพี่มาร์ค~” เด็กสาวไม่ลืมที่จะโบกมือลามาร์คอีกครั้ง ซึ่งมาร์คนั้นก็โบกมือลาเธอเช่นนั้น
“น่าจะทิ้งไว้ที่นี่!” เมื่อทั้งสองขึ้นมาบนรถเฮดีลจึงพูดขึ้น ซึ่งตอนนี้เด็กสาวนั้นได้นั่งอยู่ที่เบาะหลังข้างๆเค้านั่นเอง
“อื้อ~ ตั้งใจจะทิ้งหนูอยู่แล้วหรอ~”
“เออ!”
“นิสัยไม่ดีเลย~ รู้อย่างนี้หนูไม่มาทำงานกับบอสหรอก คิดถึงแม่ก็คิดถึง~ แถมยังต้องมาทนให้บอสด่าแล้วก็พูดจาไม่ดีใส่อีกด้วย~ ถ้าหนูได้งานแล้วก็เงินดีที่ใหม่เมื่อไหร่ หนูจะลาออกทันทีเล้ย!” เด็กสาวพูดพลางชี้ไปที่หน้าของเฮดีลซึ่งการกระทำนี้ทำให้คิวต้องมองไปที่กระจกหลังด้วยความรู้สึกวูบวาบที่หลัง
“ลามปาม! ฉันเพื่อนเล่นเธอหรือไง!”
เพี้ย! ฝ่ายมือหนาฟาดลงที่มือเรียวเล็กของเด็กสาว จนทำให้มือของเธอนั้นต้องตกลงที่เบาะอย่างหมดเรี่ยวแรง
“อื้ออ ม่ายช่ายเพื่อนเล่น~ แต่คุณเป็นคุณท่านประธานที่นิสัยม่ายดีต่างหาก ชอบรังเกหนู แถมยังชอบดุด่าหนูอีกด้วย หนูก็มีหัวใจเหมือนกันนะ~ ชอบพูดทำร้ายความรู้สึกกันอยู่เลื่อยเลย~ แถมยังชอบทำให้ตรงนั้นของหนูระบมอีกด้วย~”
“พูดมาก!” เฮดีลพูดพลางผลักศีรษะของเด็กสาวเล็กน้อยจนทำให้เธอนั้นต้องเซไปพิงที่ประตูก่อนจะส่งเสียงอื้ออ้าออกมาและเงียบไป
“เลขาหรือภาระ!”
EP. ต่อไป NC ดุเดือดที่สวนองุ่น?
ทำให้ตรงนั้นระบม555 เอ็นดู?
ฝากกดใจ + คอมเมนท์ให้ไรท์ด้วยน้า ???
รีไรท์เมื่อ 7/6/66
- Writer
