ตอนที่ 11 เด็กคลั่งรัก
“ฮ่า ๆ ๆ ก็ได้ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าตกลงเธอชอบขนาดของฉันรึเปล่า”
พูดจบคุณพนาก็อุ้มผมขึ้นด้วยท่าคุณพ่อกำลังอุ้มลูก ท่อนแขนแข็งแรงกอดเอวผมไว้แล้วเดินไปห้องรับแขก มือข้างที่ว่างอยู่จัดการรูดม่านออก เผยให้เห็นมุมของกรุงเทพฯ ในยามค่ำคืน ถึงผมจะเคยมาที่นี่เป็นครั้งที่สามแล้ว แต่ผมก็เพิ่งรู้เป็นครั้งแรกว่าวิวห้องคุณพนาอลังการขนาดนี้ แต่ก่อนที่จะชื่นชมกับความสวยของมันผม
ก็นึกได้ว่าท่าของคุณพนากับผมมันค่อนข้างล่อแหลม เลยรีบซุกหน้าเข้ากับคอของคุณพนา
“คุณเปิดทำไม มันน่าอาย”
“อะไรกันคุณวิศวกร คนข้างนอกเขาจะเห็นเราได้ยังไง” คุณพนาพูดขำ ๆ เหมือนเอ็นดูผม ผมว่าเดี๋ยวนี้คุณพนาชักจะยิ้มบ่อยขำบ่อยเกินไปแล้วนะ
“ผมลืมไป” พอนึกขึ้นได้ว่าห้องมันต้องออกแบบมาให้คนด้านนอกมองมา
ไม่เห็นอยู่แล้วจึงเริ่มโล่งใจขึ้นมา แต่มันก็ยังรู้สึกหวิว ๆ อยู่ดีนั่นแหละ
“วันนี้เปลี่ยนบรรยากาศห
