Fatal Attraction

Prologue

Classified Covert Biological Research Laboratory

Isinukbit ni Venom ang kanyang baril sa beywang matapos niyang mananghalian. Dito na siya nagtatrabaho sa loob ng walong buwan. Today he would not be clocking out. Neither would anyone else.

Naghintay lamang siya ng pagkakataon upang gawin ang balak niyang paslangin ang ilan sa mga scientist na nagtatrabaho rin sa lab na iyon. Napatahimik na niya ang isa sa mga guard doon sa pamamagitan ng pagkitil niya sa buhay nito. The scientists' limited visibility made them soft targets, and one round to the head instantly neutralized Dr. Vargas. Dr. Ravis and Dr. Hanz.

Ngunit hindi pa nila oras na mamatay.

Venom donned a biohazard suit. Releasing the lab's air locks with Dr. Vargas' palm print took seconds. Kung ang retinal scan kasi ang gagamitin niya sa pagbukas baka magiging kumplikado lang ang lahat.

His hacked code accessed the vault, and he extracted two vials. Kinaladkad naman niya ang mga nakataling doktor sa pinakamalapit na silid doon. Saka binuhusan niya ang mga balat nito sa likidong laman ng dalawang vial na hawak niya. As he resealed the vial and eased it into a canister, his glance flicked to his scarlet-stained glove.

Humanda sila, an eye for an eye.

Lumabas na siya sa naturang silid at pinindot ang keypad lock para tuluyang masirado ang silid, habang nakakulong naman sa loob ang tatlong doktor kasama ang halimaw na inimbento nila.

Sa wakas, makakamit na rin niya ang hustisya.

Pagkalabas na pagkalabas niya sa silid na iyon ay kaagad niyang hinubad ang lab suit. Pagkatapos niyon ay nag disinfect siya sa sarili gamit ang isopropyl alcohol. Itinapon din niya agad ang bote nito sa isang basurahan at sinindihan.

Napatingin naman siya sa computer at nilapitan ito. Kailangang mabura ang lahat ng data niya sa sistema nila para wala silang ni isang maugkat sa pagkatao niya.

Matapos niyang magawa ito ay dali-dali na niyang nilisan ang naturang lugar. Saka sinet-up niya ang bomb timer ng 48 hours.

Nang simulan na niyang paandarin ang sasakyan ay naamoy na niya ang tagumpay na inaasam niya. Ngunit tila hindi pa rin siya masaya sa ginawa. Naudyok lang kasi siyang gawin ang mga bagay na iyon dahil sa pagtatraydor ng mga ito sa kanya. Betrayal had killed his compassion. Pain had burned away his humanity.

Napatuon naman ngayon sa dalang canister ang kanyang atensyon nang makarating na ang minamaneho niyang sasakyan sa gitna ng desyerto. This is the beginning of the ultimate end, he thought. Ito rin ang araw na hinding-hindi niya makakalimutan. Ang araw ng paghusga.

*****