“คิดถึงยายแอ๋วน่ะ” ณศรินทร์คิดถึงจริง แต่นำมาอ้าง “ตอนแรกกะว่าจะไปเยี่ยมยายแอ๋วเดือนหน้า มานึกขึ้นได้ว่า ออยบอกว่าเขางดเยี่ยม พี่ก็เลยเศร้าใจไง”
“โทรไปถามก็ได้นี่ ไว้เขาให้เยี่ยมเมื่อไหร่ก็ค่อยไป”
“อืม ก็คงเป็นอย่างนั้น” ณศรินทร์ไหลไปตามน้ำ “พี่ไม่ดูหนังได้ไหม อยากกลับบ้านไปพัก”
“ที่ไม่ดูหนังด้วยกัน ไม่ใช่เพราะนัดกับใครไว้เหรอ”
กรชวิลหันมองคนพูด ก่อนมองณศรินทร์
“ทำไมคิดแบบนี้ล่ะ” ณศรินทร์ถาม
“ก็พี่ตั้มเดินมาโน่นไง เดินมาทางนี้ด้วย ถ้าพี่เอยไม่นัดกับพี่ตั้มไว้ พี่ตั้มจะดิ่งมาหาพี่ทำไม แถมโบกมือให้ด้วย”
กรชวิลมองตามคำพูดอรัญญา ใบหน้าเขาเข้มขึ้นไม่รู้ตัว เมื่อเห็นยศพลเดินเข้ามาในร้าน หากไม่มีใครโทรนัดหมายยศพล อีกฝ่ายคงไม่มาที่นี่ และเป็นการมาที่ตั้งใจด้วย หาใช่เรื่องบังเอิญเจอ คิดได้ดังนั้นใบหน้ากรชวิลเข้มขึ้นทันใด อย่างควบคุมไม่ได้
เหมาะเจาะเหลือเกิน อรัญญาเห็นแววตาสีหน้ากรชวิ
