ณศรินทร์ถึงกับมือสั่น หัวใจสั่นหนักกว่า สมองอื้ออึงไปหมด หล่อนเตรียมใจสำหรับเรื่องนี้นานแล้ว เพราะคิดว่าต้องมีสักวันที่กรชวิลกับอรัญญาลงเอยกัน ส่วนตนก็ต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ถาวร เพราะไม่อาจทนอยู่กับความเจ็บช้ำได้ ทนไม่ไหวแน่นอน หล่อนพยายามหนักมาก ไม่ให้น้ำตารินไหล เพื่อไม่ให้ปนัดดาสงสัย แต่หารู้ไม่ว่า ปนัดดาลอบมองดูอากัปกิริยากรชวิลกับณศรินทร์ โดยทั้งคู่ไม่รู้ตัว
“ว่าไงล่ะ แกโอเคไหม หรือว่าแกมีแฟนแล้ว แต่ไม่บอกแม่” นางคาดคั้นเอาคำตอบ “ใช่ไหมที่แกแอบมีผู้หญิงลับๆ แล้วไม่บอกแม่ แกถึงตอบช้า”
“ไม่ใช่ครับ ผมไม่มีใคร” เขารีบตอบ “แม้แต่ผู้หญิงลับๆ ครับ ผมไม่มีใครทั้งสิ้น”
คำตอบเรียกความรู้สึกเป็นสองทางให้คนสองคน ปนัดดาพอใจกับคำตอบหนักแน่น แม้ว่านัยน์ตากลับมองเห็นความสับสนชัดเจน แน่นอนว่า ความเสียใจพุ่งตรงสู่หัวใจดวงน้อยของณศรินทร์ มันผุพองจนไม่คิดว่าจะรักษาหายได้ ไม่คิดว่าเรื่องที่ตนกลัวและ
