14
1181 Words
14
เที่ยงนี้คนในบ้านรับอาหารกลางวันสามคนคือ ปนัดดา กรชวิลและอรัญญา ส่วนกรชีวันไปจังหวัดลำปาง เพื่อทำธุระ กว่าจะกลับก็คงมืด คนทำอาหาร ทำไปใจเศร้าไป เมื่อนึกถึงวันที่กรชวิล หัวใจพาหมองเศร้า เมื่อคืนก่อนที่เขาพาตนไปบ้านหลังหนึ่ง บ้านที่หล่อนเพิ่งรู้ว่า เขาซื้อต่อจากเพื่อนที่ประสบปัญหาทางการเงิน ขายให้ในราคาต่ำกว่าท้องตลาด จากนั้นก็มาตกแต่งใหม่ ปรับปรุงนั่นนี่ตามที่เขาชอบ โดยไม่ได้บอกให้ใครรู้ นั่นหมายความว่า ณศรินทร์รู้เป็นคนแรก และเป็นคนแรกที่ได้ไปบ้านหลังนั้น
ทว่าการไปบ้านหลังใหม่ของกรชวิล ไม่ได้สร้างความประทับใจให้ณศรินทร์เลย มีแต่ความเศร้าโศกเสียใจ เจ็บร้าวระบมกายที่ฝากไว้ในความทรงจำ บทรักเขารุนแรงมาก ราวกับสาดความโกรธ ความไม่พอใจ ความเกลียดชังใส่ร่างบางอย่างไร้ความปรานี ไม่สนใจเสียงร้องเจ็บ ร้องบอกให้พอของณศรินทร์ เขายังคงขับเคลื่อนร่างกาย สาดใส่เอกบุรุษลำเขื่อง ดุดัน หนักหน่วง กรชวิลจะหยุดก็ต่อเมื่อเขาพอใจ และกว่าทุกอย่างจะจบลง ก็ร่วมสองชั่วโมง
ทันทีที่กรชวิลพาณศรินทร์กลับมาถึงไร่ชวนชม หล่อนกลับห้องพักตัวเอง นอนหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลีย หลับไปพร้อมกับหยาดน้ำตา
ขณะณศรินทร์นึกถึงคนใจร้ายใจดำที่แสนรัก กรชวิลเดินเข้ามาในห้องครัวเงียบๆ เขามองแม่ครัวที่กำลังง่วนหน้าเตา ก้าวเท้าไปยืนซ้อนหลังสาว ลำแขนใหญ่โอบเอวบางร่างน้อย
“ว้าย!” หล่อนตกใจ หันมองเจ้าของลำแขน “พี่ยักษ์”
“ตกใจทำไม คิดถึงใครอยู่ล่ะ หรือว่าคิดถึงเอ็ม” น้ำเสียงติดขุ่น ฟังก็รู้ว่า ไม่พอใจ ณศรินทร์ไม่อยากเจ็บตัวจากบทรักระบายอารมณ์ ไม่อยากเสียใจไปมากกว่า หล่อนปิดเตาแก๊ส หันตัวมาทางชายร่างโต
“เอยจะคิดถึงพี่เอ็มทำไมล่ะคะ ในเมื่อเอยมีพี่ยักษ์อยู่ตรงนี้” คำพูดหล่อน ทำให้อารมณ์เขาเย็นลง ใบหน้าแม้ไร้รอยยิ้ม ทว่านัยน์ตาอ่อนโยน กรชวิลโน้มหน้าหาดวงหน้าหวาน ซึ่งหล่อนรู้ว่าเขากำลังทำอะไร “พี่ยักษ์อย่าค่ะ เดี๋ยวมีใครเห็น”
ณศรินทร์ปรามเสียงเบา นึกหวั่นใจไม่น้อย เพราะเขาไม่เคยทำแบบนี้ในบ้านหลังนี้ ไม่แปลกที่หล่อนกลัวจะมีคนเห็น และล่วงรู้ความสัมพันธ์นี้
“ไม่มีคนอยู่บ้าน แล้วฉันก็ล็อคประตูทุกบานแล้ว อีกอย่างก่อนเข้ามาฉันโทรถามคุณแม่ว่าอยู่ไหน อีกยี่สิบกว่านาทีกว่าจะถึงบ้าน ฉะนั้นไม่ต้องกลัวใครเห็น” แววตาเขาประกายความปรารถนาเต็มที่
“แต่ว่า...” ถึงกระนั้น ณศรินทร์ก็ไม่ละความกังวลใจ
“ไม่มีแต่”
เขาเอ่ยเพียงแค่นี้ ริมฝีปากสาวถูกปิดทับ กลั้นคำพูดทุกคำที่อยากพูด กรชวิลมอบจูบหวานๆ ไม่มีความแข็งกระด้าง เอาแต่ใจ ต่างกับที่บ้านหลังนั้นลิบลับ ณศรินทร์เคลิบเคลิ้ม ตอบโต้จุมพิตเร่าร้อน
กรชวิลยกร่างเล็กให้นั่งบนโต๊ะเตรียมทำอาหารทำจากไม้แผ่นหนา มีความแข็งแรงทนทานมาก ที่ต่อจากนี้คือสมรภูมิพิศวาสของเขาและหล่อน
เวลามีไม่มาก ไฟเสน่หาในตัวทั้งคู่ลุกพรึบ รวดเร็วแม้เพียงแค่ได้จูบ แลกลิ้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร่ มันจึงเป็นชนวนความใคร่ชั้นดี เปรียบได้ดั่งไฟกับน้ำมันมาเจอกัน เพียงแค่สัมผัสบางเบา ไฟก็พร้อมลุกไหม้โชติช่วง
วันนี้ณศรินทร์สวมชุดเดรสกระโปรงบาน มีซิปทางด้านหลัง ซึ่งถูกกรชวิลจัดการอย่างง่ายดาย รูดลงมาจนสุดทาง จากนั้นก็ดึงเสื้อช่วงบนให้หลุดออกจากแขน โดยมีหล่อนให้ความร่วมมือ ชิ้นต่อไปที่เขาคือ ชุดชั้นใน ด้วยการเลื่อนมันขึ้นไปอยู่เหนือทวงอก เพื่อที่เขาจะได้เชยชมดอกบัวงามได้ถนัด
“อา...พี่ยักษ์” ปากเขาเพิ่มระดับความร้อนในร่างกายณศรินทร์ อ้าอมปลายถันสีสวย เน้นดูดแรงๆ ก่อนใช้โลมเลีย สร้างความกระสันซ่านให้สาวสวย กรชวิลซบหน้าหยอกเย้าไม่นานนัก เขาก็พร้อมร่วมรักกับหล่อนเต็มรูปแบบ
ชายหนุ่มยืดตัว ถอดกางเกงยีนส์พร้อมบ๊อกเซอร์ไปกองปลายเท้า ณศรินทร์รู้งาน ตั้งชันเข่าบนโต๊ะเตรียมอาหาร เปิดทางให้เขาสมานอวัยวะไร้กระดูกเข้ามาในร่างกาย
“พี่ยักษ์...พี่ยักษ์...อา...อา” หล่อนเปล่งเสียงครางไม่ได้ดังมาก เกรงว่าเสียงจะลอดผ่านไปด้านนอก แม้ว่าจะรู้ว่า ไม่มีคนงานหรือบุคคลภายนอกมายุ่มย่ามบ้านหลังนี้ แต่ณศรินทร์ก็อดหวั่นไม่ได้ ทว่าเขานี่สิ ไม่ให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่ คอยแต่จะป้อนความเสียวกระสันตลอดเวลา
ดอกบัวคู่สวยถูกมือเขาสัมผัสข้างหนึ่ง อีกข้างถูกปากได้รูปแทะเล็ม ดูดเลียสลับกันไปมา ผลัดเปลี่ยนกันทั้งซ้ายขวา ในขณะเอวใหญ่ดุนดันกายมหึมา สอดใส่ประสานร่างสวย เร่งเร้า หนักหน่วง ถี่ระรัว
“พี่ยักษ์ พี่ยักษ์”
“อูวว์...โคตรตื่นเต้น...อา...เสียวชะมัด”
เป็นอีกหนึ่งความรู้สึกที่เข้ามาในจิตใจกรชวิล คือความตื่นเต้น ที่ต้องเร่งทั้งตัวเอง เพื่อให้ทันเวลาเสร็จสมก่อนมารดากับอรัญญากลับมาถึงบ้าน อีกทั้งสถานที่ร่วมรักก็ไม่ใช่ว่าจะมิดชิด หน้าต่างในห้องครัวเป็นแบบกระจกใส หากมีใครเดินผ่านมา ต้องเห็นฉากสวาทนี้แน่ หัวใจเขาเต้นแรงมาก ไม่คิดเลยว่า บทเพลงเสน่หาที่ขับเคลื่อนด้วยความตื่นเต้น มันจะดีเช่นนี้
“อา...โอ้ว...พระเจ้า...ดีมาก น้องสาวเธอเต้นแรงเหลือเกิน...อูวว์”
แท่งเนื้อร้อนทำงานหนักมาก ช่วงเวลาหล่อนสุขสม เขายอมรับว่า หัวใจคล้ายถูกมือใครบางคนบีบแล้วคลาย บีบแล้วคลาย หายใจหายคอไม่สะดวก แล้วเหมือนร่างตนถูกกำแพงพิศวาสขนาบข้าง อัดเข้าหาตัว จนผิวกายเสียดสีกับกำแพงนั้น เสียววาบไปทั้งกาย ต้องเร่งเครื่อง เร่งความเร็ว เร่งอารมณ์เต็มอัตราศึก กระแทกเข้าสุดออกสุด จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ เฉกเช่นเดียวกับเสียงครางทั้งคู่ ดังประสาน
“พี่ยักษ์...พี่ยักษ์...อา...อืม” หล่อนครางกระเส่า ทุกสัดส่วนร้อนฉ่า ช่องทางรักร้อนยิ่งกว่า ดีกรีความสุขมาพร้อมกับความสยิวซ่าน ยิ่งกรชวิลเร่งเครื่อง เชยชมดอกอุบลอย่างหลงใหล ณศรินทร์ยิ่งเสียว ครางครวญไม่หยุดปาก
“อูวว์...ดี...ฉันชอบ...อา...โอ้ว” กรชวิลถาโถมความเป็นชาย สาดใส่ร่างอรชรชุดใหญ่ รัวเร็วชนิดที่ว่า นับจังหวะด้วยตาเปล่าไม่ได้ วินาทีนั้น เรื่องหนึ่งเกิดขึ้น
“คุณยักษ์ครับ คุณยักษ์” เสียงตะโกนดังมาจากหน้าบ้าน ตามด้วยเสียงกริ่ง สลับกับเสียงเรียกชื่อเล่นกรชวิล
- Writer
