5. Arsız

310 Words
Mustafa, Ayaklarım geri geri gitse de nihayet konağın önüne geldiğimde kısa bir süre kapının önündeki adamlarla sohbet ettim. İçeride kopacak fırtınadan önce kafamı dağıtıp sakinleşmem gerekti. Neredeyse on beş gündür konağa uğramadığım için çocukluğumun beraber geçtiği korumalar beni özlemişlerdi. Kimi halı sahaya ne zaman gideceğimi, kimi ırmak başında mangal için beni beklediğini söylüyordu. Ağa soyundan gelsem de ben kendimi konağın içinde yaşayanlardan çok kapısının önünde bekleyenlere yakın hissettiğim için hiç birini incitmeden, ilk fırsatta teklifleri değerlendireceğimi söyledim. Riyakarlığın esamisi okunmayan yüzlerindeki gerçek mutlulukla benim de keyfim olduğu kadar yerine geldiğinde içeri girmek için hazır hissettim. “Mustafa abiii!” Daha yönümü kapıya çeviremeden tepemden gelen cırtlak sesle yerine gelen keyfim iki saniyede yerin dibine girdi. Amca kızım, yarım akıllı Şirin, konağın ikinci katındaki odasının penceresinden yarı beline kadar sarkmış, sanki on yaşında çocukmuş gibi ulu orta adımı sesleniyordu. Hani Allah korusun olacak iş değildi ama, annemlerin aklına uyup bununla evlensem kesin beni sürekli böyle rezil ederdi. Arkamda bıraktığım adamlardan kısık sesle gülmeli, alay geçmeli sesler çıkarken hızla başımla içeri girmesini işaret ettim. Bu evvel akıllı hariç herkes bize evlenir gözü ile baktığı için Sibel'in daha fazla büyümesini beklemeden evlenme teklif etmiştim zaten. Verdiğim işareti anlayıp laf dinlemek bir yana, bir kez daha seslendi. “Yemek vakti oldu, gelmiyor musun?” Arkamdaki sesler gittikçe kısık olmaktan çıkıp aleni bir hal aldığında dişlerimi sıkıp hiddetle söylendim. “Geçsene kızım içeri!” Azarı yiyince her tarafa dağılmış saçlarını savurup içeri girdi. Avşin yengem, ağa kızı, ağır oturaklı bir kadındı. Bence ona kalsa kızını da kendisi gibi yetiştirirdi ama bir yandan babaannem bir yandan sürekli yurt dışına gidip gelen Numan amcam yüzünden iyice yol yordam bilmez, arsızın teki olmuştu Şirin. Bir de yüz versem şımartıp şımartıp tepelerine çıkardıkları kızı bana kakalayacaklardı ya, düşündükçe öfkeden deli oluyordum. Az sonra ben de evleneceğim kızı söyleyip onları öfkeden delirteceğimi düşününce Şirin cadısının kaçırdığı keyfim ufaktan geriye geldi.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD