ระรานรัก

ตอนที่ 6

เที่ยงคืนกว่า... เขากับมิรินดาจึงกลับมาถึงบ้านพัก

เขาอุ้มร่างเมามายของมิรินดาเข้ามาภายในบ้าน จนป้าอ้อมแม่บ้านที่ยังคงรออยู่ต้องรีบเข้ามาสอบถามด้วยความเป็นห่วง

“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณหนึ่ง คุณมิรินเป็นอะไรไปคะ”

ป้าอ้อมเอ่ยถาม แต่ก็ไม่ต้องรอคำตอบ เพราะกลิ่นเหล้าที่โชยฟุ้งออกมา ทำให้หญิงวัยกลางคนเข้าใจเป็นอย่างดี

“ดื่มกันมาเหรอคะ”

“ครับ”

อินทัชเดินไม่ตรงทางนัก เพราะตัวเองก็ดื่มไปพอสมควร เขามุ่งหน้าตรงไปยังบันไดบ้าน โดยมีป้าอ้อมเดินตามหลังมาติดๆ

“ให้ป้าขึ้นไปช่วยไหมคะ”

อินทัชเห็นว่าดึกมากแล้ว จึงไม่อยากรบกวนแม่บ้าน เลยปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรครับป้าอ้อม เดี๋ยวผมจัดการเอง ป้าอ้อมไปนอนเถอะครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว”

“เอาอย่างนั้นเหรอคะ”

“ครับ”

อินทัชตอบป้าอ้อม และก็พาร่างของมิรินดาที่เมาไม่รู้สติขึ้นบันไดไปจนถึงห้องนอนของตัวเองได้สำเร็จ

เขาตั้งใจจะวางร่างอรชรของมิรินดาลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน แต่เพราะแอลกอฮอล์ที่มีมากในกระแสเลือด ทำให้เสียหลักล้มลงไปทับร่างเล็กของภรรยาในนามเข้าให้

กลิ่นหอมกรุ่นจากเรือนกายของมิรินดา ทำให้เลือดหนุ่มที่ร้อนรุ่มเพราะฤทธิ์เดชของแอลกอฮอล์ยิ่งพลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น

ใบหน้าขาวเนียนของมิรินดาช่างงดงามเหลือเกิน

อินทัชฉวยโอกาสกวาดตามองใบหน้าของหญิงสาวด้วยสายตาที่ซ่อนความรู้สึกแท้จริงไม่ได้อีกต่อไป

“เจ้าหญิงนิทราจะสวยได้เท่ากับเธอตอนนี้ไหมนะ มิริน...”

เขาพึมพำแผ่วเบา และก็พยายามกระชากตัวเองให้ห่างออกมา

แต่เขายังทำไม่สำเร็จ...

ปากร้อนจัดของเขาแนบลงบนหน้าผากขาวสะอาดของหล่อน

แม้จูบนั้นจะแผ่วเบา แต่มันมาจากส่วนลึกของหัวใจ

นิ้วแข็งแรงไล้พวงแก้มนวลสีแดงระเรื่อด้วยความอ่อนโยน และเลื่อนไปไล้แผ่วเบาที่กลีบปากเต็มตึง

บางอย่างในใจที่ตอนนี้มันเอ่อล้นออกมาจากแทบรับมือไม่ไหว

ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆ โน้มต่ำลงไปหาจน ปลายจมูกชนกัน อินทัชเอียงหน้าเพียงเล็กน้อยปากของเขาก็ได้สัมผัสกับปากนุ่มนิ่มของมิรินดา

ดวงตาคมกริบค่อยๆ หลับลง เขาเริ่มเคลื่อนไหวริมฝีปาก บดเคล้าแผ่วเบา นุ่มนวล แต่แล้วก็ต้องรีบผงะออกห่าง เมื่อความจริงเอาชนะทุกอย่างได้

“นายไม่ควรทำแบบนี้ไอ้หนึ่ง”

เขาพึมพำเตือนตัวเอง และกำลังจะถอยห่างไปจากเตียง แต่ดวงตากลมโตของมิรินดาก็ลืมขึ้นเสียก่อน

ดวงตาที่สบประสานกันตอนนี้ มันทำให้เขายิ่งหวั่นไหวกว่าตอนที่หล่อนนอนหลับใหลเสียอีก

“พี่... กำลังจะไปเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้เธอ...”

เขาหมุนตัวหันหลังให้กับมิรินดา เพราะไม่ต้องการให้หล่อนสังเกตเห็นความผิดปกติที่เป้ากางเกงของตัวเอง

มันกำลังผงาด...

มิรินดาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง สายตาจ้องมองแผ่นหลังกว้าง

“เมื่อกี้... พี่หนึ่ง...”

อินทัชรู้ดีว่าหญิงสาวกำลังจะพูดอะไร เขาจึงหันหน้ากลับมาหา

“พี่ก็แค่... เผลอไผลน่ะ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอก”

แม้หล่อนจะยังเมามาย แต่ก็ยังเจ็บเป็นเหมือนเดิม

หญิงสาวยกมือขึ้นจับปากที่อินทัชทิ้งรอยจูบเอาไว้ และลูบไล้ไปมา

“นอนกับมิริน แล้วมิรินจะยอมเซ็นใบหย่าให้กับพี่หนึ่งทันทีค่ะ”

อินทัชตัวแข็งทื่อกับสิ่งที่ได้ยิน

“เธอเมามากแล้วมิริน นอนซะเถอะ”

“มิรินไม่ได้เมาจนไม่รู้เรื่องนะคะ”

หญิงสาวแผดเสียงดังลั่น มันคือเสียงแห่งความเจ็บปวด

“มิรินอยากมีเซ็กซ์กับพี่หนึ่งค่ะ”

“หยุดพูดบ้าๆ ได้แล้วมิริน!”

นี่หล่อนรู้ไหมว่าตอนนี้สติสัมปชัญญะของเขามันไม่เต็มร้อย แถมไอ้การควบคุมตัวเองขั้นยอดเยี่ยมของเขาก็ถูกน้ำเมาตัดกำลังไปมากมาย

“มิรินสัญญาว่าจะหย่าให้พี่หนึ่ง ถ้าพี่หนึ่งนอนกับมิริน”

กรามแกร่งของอินทัชขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มกระตุกเป็นริ้วรอย

อย่าตบะแตกเด็ดขาดนะไอ้หนึ่ง!

อินทัชย้ำเตือนตัวเองเสียงดุดัน ย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ผู้หญิงตรงหน้าเย้ายวนเหลือเกิน

“เธอเป็นผู้หญิง เธอมีแต่เสียกับเสียมิริน จำเอาไว้อย่าพูดแบบนี้กับพี่อีก”

“ถ้าพี่หนึ่งกังวลว่ามิรินจะเสียหาย...” หล่อนฝืนหัวเราะเยาะออกมา

“สบายใจได้เลยค่ะ มิรินไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อะไร ดังนั้นไม่มีอะไรเสียหาย ถ้ามิรินจะนอนกับผู้ชายเพิ่มขึ้นอีกสักคน”

หล่อนเห็นอินทัชมองหล่อนเขม็ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน เหมือนกับว่าเขาไม่อยากเชื่อกับคำโกหกที่หล่อนปั้นหลอกลวงออกไป

“พี่หนึ่งได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ มิริน... ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์...”

“แต่ถึงกระนั้นเราก็ไม่ควรเกินเลยกัน เพราะพี่มีคนที่คบหาอยู่แล้ว” อินทัชรีบหยิบยกแกมแพรขึ้นมาอ้าง

มิรินดาเจ็บไปทั้งหัวใจ แต่ก็ยังคงดึงดันต้องการ

“ก็แค่คืนเดียวเองค่ะ”

มิรินดาไม่รอให้อินทัชได้ลังเลอีก หล่อนพยุงตัวก้าวลงจากเตียง และไปหยุดตรงหน้าของชายหนุ่มผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทันที

“มิรินแค่อยากมีเซ็กซ์ค่ะ”

หล่อนย้ำออกไปเสียงแผ่วเบา ขณะช้อนตาขึ้นมองสบประสานกับนัยน์ตาสีดำมืดของเขา

“พี่คิดว่าเธอเป็นกุลสตรีมาตลอด” น้ำเสียงของเขาดุดัน

“ไม่ใช่ค่ะ มิรินไม่ใช่กุลสตรี...”

มือเล็กจัดการรูดซิปชุดราตรีที่อยู่ข้างลำตัวของตัวเองออก และปล่อยให้มันไหลลงไปกองที่ข้อเท้า