Urfa ağalarının katıldığı akşam yemeği davetinde olanlardan, daha doğrusu hanım ağanın söylediklerinden sonra gece çabuk bitmiş, ağalar geldikleri gibi gürültülü bir şekilde gitmişlerdi.
Konakta ise gerginlik varlığını sürdürüyordu. Odasında volta atmakta olan Civan öfkeyle gürlüyor, ablasının kendisini iyiden iyiye geri plana atmasına tahammül edemiyordu.
"Nerede görülmüş başa geçecek adamın memleketten sürgün edilmesi?" diyen büyük eniştesi İbrahim'le durup ondan yana döndü.
Haklıydı, bu resmen sürgündü.
Bunu nasıl yapardı?
Nasıl olur da kendisini, aşiretin veliahdını yok sayıp memleketten gönderirdi?
İşi iş de öğrenecek diye gönderilmesi mi gerekiyordu?
Buna tek başına karar veremezdi.
"Hiçbir yere gitmiyorum." diye sıktığı dişlerinin arasından söylenirken eniştesinin burnunun d
