Güneşin kızıl ışıkları sabahın serinliğiyle konağın içerisine doğru süzülürken, hanım ağanın cansız görünen bedeni düştüğü yerde yatmaya devam ediyordu. Gözleri kıpırtısız, ciğerleri sessizdi. Gören cansız bir meleğin boylu boyunca uzandığı sanırdı ki, öyle de oldu.
Güneşin doğuşundan birkaç saat sonra hanım ağanın uyandığını düşünen genç kızlardan biri ütülenmiş kıyafetleri yerleştirmek üzere odaya girmiş, bozulmamış yatağa çatık kaşlarının altından elindeki elbiselerle bakınırken attığı adımları bir köşede, yerde cansızca yatmakta olan genç kadını görmesiyle duraklamıştı. Kısa bir şaşkınlığın sonrasında elindeki kıyafetleri olduğu yere bıraktığı gibi odadan koşar adım çıkıp avazı çıktığınca bağıra bağıra tüm konağı ayaklandırdı. Birazdan hemen herkes güne hiç de hoş olmayan bir şekilde
