บทที่ 14 จดหมายรัก
1531 Words
บทที่ 14 จดหมายรัก
ตลอดการเข้าแถวจนถึงคิวสั่งข้าว ฉันแทบจะไม่หันไปมองที่โต๊ะนั้นเลย พอพวกเรารับข้าวมาก็พากันไปเอาช้อนและเดินไปที่โต๊ะ ฉันนี่เดินตามหลังเพื่อนต้อยๆ แทบจะไม่เงยหน้ามองใครจนถึงโต๊ะและได้รู้ว่ายังมีพี่บอสพี่แมนพี่โอเว่นนั่งอยู่อีก ส่วนคนอื่นไปหมดแล้ว จะนั่งโต๊ะอื่นก็ไม่ว่างเลย จำใจต้องนั่งลง และนั่งตรงข้ามสามหนุ่มพอดี
“ ไอ้เบนซ์แกเป็นอะไร กำลังหลบหน้าพี่ชายตัวเองเหรอ? ” พอนั่งลงพี่บอสก็พูดก่อนใคร
“ เปล่า ” พูดทั้งที่ไม่มองหน้า
“ เออ กูว่าละ ไอ้ดำมันแปลกมากวันนี้ ” เป็นพี่แมนที่พูดขึ้น
ฉันก็ตักข้าวกิน ไม่สนใจใคร ไม่มองหน้าใคร มองแค่ข้าวในจานอย่างเดียว
“ ไอ้เบนซ์ ฉันขอคุยส่วนตัวกับแกหน่อย ลุกขึ้นแล้วตามมาเร็ว ”
“ ไม่ ฉันจะรีบกินข้าว แล้วรีบไปทำงานค้างต่อ ถ้าพี่มีอะไรไว้ค่อยคุยตอนเย็นแล้วกัน ” พูดจบตักข้าวแล้วเคี้ยวตุ้ยโดยที่ไม่เงยหน้ามองใคร
“ ไอ้เบนซ์… ”
“ หยุดเลยไอ้บอส น้องกำลังกินข้าวอยู่ มึงค่อยคุยสิ รีบไปเลย ไอ้แมนพาไอ้บอสไปก่อนสิ ” พี่โอเว่นพูดแทรกทันที พี่บอสกับพี่แมนน่าจะไปแล้ว คงเหลืออีกหนึ่งคนที่กำลังจ้องฉันอยู่ ฉันสัมผัสได้
“ เออ เบนซ์แกเอาน้ำอะไรเดี๋ยวฉันไปซื้อให้ ” แพรพูดขึ้น
“ ฉันไปด้วย ” ตองกับบัวพูดพร้อมกัน ถ้าไปกันหมดจะเหลือฉันกับพี่โอเว่นนะสิ ใครจะอยู่!
“ ฉันไปด้วย ”
“ ไม่ต้องหรอก คุยกับพี่ก่อน อะนี่เงินค่าน้ำเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ซื้อมาเผื่อเบนซ์ด้วยนะ ” พี่โอเว่นพูดขึ้น ฉันเงยหน้ามองพี่เขาทันที ก็เห็นยื่นเงินให้พวกเพื่อนๆ แล้ว
“ ถ้าลุกขึ้น พี่จะป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเราคบกัน ” ฉันจำใจต้องนั่งลงต่อ มองหน้าพี่เขาอย่างไม่สบอารมณ์ทันที
คบกันวันแรกก็นั่งใกล้ชิดผู้หญิงอื่นแล้วอะ ปกติไม่เห็นจะนั่งใกล้ผู้หญิงคนไหนนอกจากพี่ควีนเลย เหอะ น่าโกรธไหม
“ หึงพี่เหรอ? ”
“ … ” ไม่ได้ตอบแต่กลับจ้องหน้าอีกฝ่ายแทน
“ ถ้าหึงก็บอก พี่ไม่ว่าหรอก กลับดีใจเสียอีก ”
“ … ”
“ แล้วดูทำ หน้าพี่ก็ไม่มองอีก ”
“ รุ่นน้องชื่ออะไรเหรอ? ” ลองใจว่าจะตอบหรือเปล่า ถ้าตอบอึกอักมีพิรุจแน่นอน
“ มิ้นเด็กมอสี่ ครูฟีฟ่าให้มาหาพี่ ให้พี่ติววิชาคณิตศาสตร์ให้ น้องเขาจะไปแข่งวิชาการ พี่ไม่รู้ทำไมครูเขาถึงเลือกพี่ แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขาเลยนะ แค่ติวเฉยๆ ” พี่โอเว่นก็ร่ายยาวมาทันที
“ อืม ”
“ ทำไมขานไม่เพราะ ยังโกรธพี่เหรอ ”
“ ค่ะ ไม่โกรธแล้ว พี่รีบไปหาเพื่อนเถอะ ”
“ ครับ พี่มีงานต้องทำอีก ไว้เจอกันตอนเย็นนะ ”
“ หนูขอกลับกับพี่ได้ไหม ”
“ ยังไม่อยากคุยกับไอ้บอสเหรอ ”
“ ค่ะ ” ฉันพูดจบพี่โอเว่นยืนขึ้นแล้วเดินตรงมานั่งลงใกล้ฉัน
“ คุยกับมันเหอะ พี่เห็นวันนี้มันไม่ค่อยมีสมาธิในการเรียนเลย คงวิตกกังวลเรื่องเบนซ์อยู่แน่ๆ ”
“ หนูยังไม่อยากคุยอะ ” ฉันหันข้างไปหาพี่เขาที่นั่งใกล้ๆ
“ อย่าทำหน้าเศร้าอย่างนี้สิ เอาเป็นว่าตอนเย็นรอพี่นะ ”
“ ค่ะ ”
“ พี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นจะเลี้ยงไอติม ” ฉันพยักหน้าพี่โอเว่นเอามือมาวางบนหัวฉันแล้วลูบเบาๆ พร้อมส่งยิ้มให้เพียงครู่เดียวก่อนจะเดินจากไป
“ ว้ายๆ อะไรครับเนี่ย ” เพื่อนสาวก็มาทันทุกเหตุการณ์จริงๆ
“ พี่น้องกัน ไม่ต้องสงสัยเพราะพวกแกไม่ได้ส่งเสียฉันเรียนยะ ”
“ โอ๊ย เจ็บลึกถึงหัวใจ ” ยัยบัวพูดพร้อมทำท่าทาง
หลังจากกินข้าวกันเสร็จพวกเราก็พากันไปห้องน้ำ แต่ทางเดินไปนั้นก็ต้องเจอรุ่นพี่ รุ่นน้องที่นั่งแถวฟุตบาทบ้าง นั่งกินขนมแล้วเม้าท์มอยส์กันบ้าง แต่มีโต๊ะหนึ่งที่เป็นคนคุ้นเคยนั่งกันครบเลยก็คือพวกพี่บอสที่กำลังทำงานกันอยู่ เพราะทุกคนดูจะสนใจสมุดตัวเองที่ก้มลงเขียนกันมาก
“ น้องเบนซ์! ” จู่ๆ ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งมายืนขวางทางพวกเราทั้งสี่คน
“ … ” ฉันไม่ตอบอะไรแค่มองหน้าอย่างสงสัย
“ จดหมายรักที่น้องส่งให้ไอ้ไนท์มันได้อ่านแล้วนะ ”
เชี่- จดหมายรักอะไรก่อน ฉันหันมองหน้าเพื่อนๆ พวกนางรีบถอยไปยืนเกาะกลุ่มกันแล้วมองหน้าฉันอย่างสำนึกผิด
“ แล้ว? ”
ฉันตอบกลับไปแค่นั้น น่าจะเป็นพวกเพื่อนๆแหละเพราะพวกนางรู้ว่าฉันมีคนสำรองไว้เยอะและเคยเรียงลำดับต่อๆ ไปว่าเป็นคิวของใคร เรียกว่าเพื่อนใส่ใจแหละไม่ได้เสือกหรอก แต่ไม่คิดว่าพี่ไนท์จะเล่นด้วยนะ ฉันเคยเขียนไปให้หลายคน ไม่เห็นมีใครเล่นด้วยเลย
“ ไอ้ไนท์มันตอบกลับมา อ่านเอานะ มันไม่กล้ามาพูดเองเลยฝากพี่มา ”
รุ่นพี่คนนั้นพูดจบก็เดินไป สิ่งที่ฉันรับมาคือกระดาษใบหนึ่งที่พับอยู่ ก่อนจะหันไปหาเพื่อนๆ ที่ส่งยิ้มแหย่ๆ มา
“ พวกแกไม่ปรึกษากันเลยนะ ” ฉันหันไปพูดกับเพื่อนๆ แต่สายตาดันเห็นพี่โอเว่นนั่งมองอยู่ด้วย และน่าจะได้ยินบทสนทนาแล้วบ้างเพราะพวกพี่เขานั่งไม่ไกลจากที่ฉันยืนมาก
“ จดหมายรัก เหอะ ไอ้ดำหน่อไอ้ดำไม่เจียมตัวเลย ” เป็นเสียงพี่แมนที่พูดขึ้น
“ นานๆ ทีจะมีคนมาจีบน้องกู มึงก็อย่าพูดมากไอ้แมน ” พี่บอสพูดแทรก แล้วฉันจะกล้าไปหาพี่โอเว่นไหมเนี่ย ดูก็รู้ว่าหึงแล้วนั่น
“ เฮ้ยๆ รอด้วยยัยเบนซ์ ” ฉันรีบเดินไปห้องน้ำทันที เพื่อนๆ แหกปากเรียกพร้อมวิ่งตามมา
“ ใครเป็นคนเขียนจดหมายก็ไปยอมรับกับพี่ไนท์นะ ก่อนจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่ ”
“ แกอกหักจนเพี้ยนไปแล้วเหรอ? ”
“ ก็บอกแล้วว่าจะไม่เจ้าชู้อีก สำรองอะไรนั่นก็ไม่เอาแล้ว ไม่อยากเต๊าะใครแล้วด้วย อยากตั้งใจเรียนมากกว่าในตอนนี้ พวกแกก็อย่าเสือกส่งจดหมายให้ใครอีกล่ะ ”
“ แต่พี่ไนท์คือคนที่แกบอกว่าเป็นสเปกในใจนะเว้ย ตัดใจได้เหรอ นี่พี่เขาอุตส่าห์เล่นด้วย ”
“ มาตั้งใจเรียนอะไรเอาป่านนี้จะจบเทอมแล้วนะเพื่อนสาว ”
“ อะ พวกแกเอาไปอ่านดู ” ระหว่างทางเดินมาห้องน้ำ ฉันก็เปิดอ่านแล้วเหมือนกัน
' ถึงน้องเบนซ์ พี่ขอโทษที่ต้องบอกว่าน้องไม่ใช่สเปกพี่ เพราะน้องดำ ในตัวน้องไม่มีอะไรน่ามอง น่าสนใจเลย '
“ เว้ย ไอ้พี่ไนท์แกกล้าว่าเพื่อนฉันเหรอ? ” เป็นแพรที่พูดขึ้นอย่างโมโหหลังจากตองอ่านจบ
“ ยัยแพร เฮ้ย จะไปไหน ” จู่ๆ ยัยนั่นก็เดินออกจากห้องน้ำไปอย่างฟึดฟัด
“ พวกแกตามไปห้ามเถอะ ฉันไปรอที่ห้องเรียนนะ ” ฉันพูดกับเพื่อนๆ ที่เหลือ วันนี้ฉันแค่รู้สึกไม่ดีเลยไม่ได้ตามไป
เลิกเรียน
ฉันก็เดินไปรอพี่โอเว่นที่รถ อยากจะอธิบายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนเที่ยงด้วย ตอนบ่ายเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเลยเพราะอึดอัดในใจจะตายชักแล้ว
“ ไอ้เบนซ์กลับ! ”
“ ไม่ ”
“ ไอ้โอเว่นบอกมันต้องติวให้รุ่นน้องต่อ ไปส่งแกไม่ได้ แกนี่ยังไงพี่ชายชวนกลับดันจะกลับกับผู้ชายอื่นอีก คอยดูจะฟ้องแม่ ”
“ รำคาญ! ”
“ ไอ้น้องไม่รักดี! ” ยังมีเสียงตะโกนไล่หลังมาอีก
ฉันรีบเดินไปหน้าโรงเรียนเพื่อโบกพี่วินมอเตอร์ไซค์ แต่นั่งรอแล้วรออีกผ่านไปประมาณยี่สิบนาทีเห็นจะได้ จนเห็นรถพี่โอเว่นออกมา ฉันนั่งมองเฉยๆ ไม่ได้เอะอะไรโวยวายหรือเรียกเพราะตรงที่ฉันนั่งอยู่ ถ้าไม่มองดีๆ จะไม่รู้ว่าใคร ที่มานั่งตรงนี้เพราะตั้งใจจะแอบพี่บอส กลัวพี่เขาจะตามมาตอแย แล้วที่ฉันนั่งยังมีคนอื่นอีกเยอะ ทำได้แค่มองตามรถพี่โอเว่นไปด้วยสายตาละห้อย
นั่งไปสักพักรถสองแถวก็มา ไม่รอพี่วินแล้ว ช้าเกินไป ฉันเลยขึ้นรถเล็กแล้วไปลงที่ตลาดประมง ซึ่งอยู่ใกล้บ้านพี่โอเว่น ยังไงก็อยากพูดให้รู้เรื่องเลยเลือกที่จะไปหาผู้ชายก่อนกลับบ้าน><
?___________?
นามปากกาผกายมาส
- Writer
