บทที่ 13 ความจริงที่แอบชอบ
1428 Words
บทที่ 13 ความจริงที่แอบชอบ
07 : 00 น.
ฉันกับพี่โอเว่นก็ยังสนทนากันไม่จบ เจอพี่โอเว่นไปกลายเป็นคนพูดน้อยไปเลยเรา ฝั่งนั้นเหมือนจะกินยาผิดมา พูดไม่หยุด
“ พี่ หนูถามจริง ”
“ มีอะไรที่พี่ตอบไม่กระจ่างอีกเหรอ ถามจริงหลายรอบแล้วนะเราอะ ”
“ 555+ ก็คนมันสงสัยอะ ”
“ ถามมา ”
“ จู่ๆ พี่ก็ชอบหนูเลยเหรอ ทั้งที่เราแทบจะไม่สนิทกันเลยนะ เอาจริงๆ หนูเพิ่งคุยกับพี่ตอนงานวันเกิดพี่ควีนเอง พี่ตกหลุมรักหนูแล้วเหรอ เอ้ย ไม่ใช่สิ พี่ชอบหนูแล้วเหรอ? ”
“ พี่แอบชอบเรามานานแล้วนะ ตั้งแต่พี่อยู่มอสามโน่น ”
“ ตายละหว่า ตอนนั้นหนูอยู่มอสอง โอ้ย สภาพเหมือนศพเดินได้ ดำปี๋ ผมหยักศอกอีกต่างหาก พี่ชอบไปได้ไง อย่ามาอำเล่นนะ ”
“ ตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันยังไง ”
“ งื้อ พี่โอเว่น อย่าล้อสิ บลูลี่หนูเหรอ ชิ! ตอนนี้หนูขาวกว่าตอนนั้นอีก แล้วดูสิ ผมก็ตรงด้วย สูงขึ้นด้วย เห็นไหม ”
“ โอ๋ๆ พี่ล้อเล่น 555+ จะดำกว่าหรือขาวขึ้น ยังไงคนที่พี่ชอบก็คือเบนซ์ ” พูดงี้ ก็เขินเด้!
“ …. ” นั่งเอาลิ้นกระทุ้งแก้มไป พูดไม่ออกไง นั่งกลบเกลื่อนความเขินไป
“ 555+ ทำไมเงียบ แต่น่าแดงนะ เขินเหรอ ” รีบเอาสองมือปิดหน้าทันที เขินไม่ไหว
“ พี่อะ อย่าล้อหนูสิ ”
“ อะๆ ไม่ล้อแล้ว แต่พี่พูดจริงนะ พี่แอบชอบเบนซ์มานานแล้ว และพี่ก็แอบดูความเคลื่อนไหวด้วยนะ ตอนนั้นพี่ยังอิจฉาไอ้แมนเลย เบนซ์ดูจะสนิทกับทุกคนเพื่อนไอ้บอสแต่ยกเว้นพี่อะ นี่พี่อยากรู้เลยเพราะอะไร ”
“ ก็พี่หล่ออะ หล่อกว่าใครในห้อง หนูไม่กล้าสนิทเลย แล้วตอนที่หนูฟาดหัวพี่ตอนนั้นคือหนูไม่กล้าเจอหน้าพี่เลย เพราะอาย หนูผิด คำขอโทษหนูก็แทบจะไม่พูดเลย ”
“ หล่อแล้วไม่ใช่คนเหรอ หล่อก็มีหัวใจนะครับ ”
“ หนูเขินคนหล่อไง เลยไม่กล้าพูดด้วย ว่าแต่ตัวหนูมีอะไรที่ดึงดูดพี่ให้สนใจเหรอ ”
“ เป็นคนเปิดเผยไง ร่าเริง ยิ้มเก่ง พูดมาก ”
“ ห้ะ นี่เหรอที่ทำให้พี่ชอบหนู ”
“ ใช่ เพราะเบนซ์ดูสดใสร่าเริงตลอด นี่คือสเปกพี่ พี่ชอบนะคนแบบนี้เพราะอยู่ด้วยแล้วเรารู้สึกมีความสุขตาม พี่ไม่ค่อยชอบอะไรที่มันเศร้าๆ ”
“ เหอะ นี่เหรอสเปกคนหล่อ คิดว่าต้องหาแฟนสวยๆ ให้เหมาะสมกับตัวเองเสียอีก ”
“ สวยแต่รูปจูบไม่หอมเหรอ ”
“ หึ เข้าใจพูดนะพี่ ” ตอนนี้คงเขินจนหน้าแดงแล้วมั้ง ปากก็ยิ้มไม่หุบ
“ ตกลงคบกับพี่นะ เราก็โสดทั้งคู่ ”
“ พี่คิดว่าถ้าเราคบกัน จะคบกันได้นานไหม ”
“ ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะ ”
“ ก็แค่อยากรู้ ”
“ สงสัยไม่เคยมีแฟนสิท่า ”
“ ไม่เคย เต๊าะแล้วไม่เคยติดสักคน ”
“ 555+ คบกันไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละว่านานไหม แต่สำหรับพี่นะ พี่คบนานแน่นอนให้สมกับที่รอคอยมาหลายปี ”
“ ว่าแต่ทำไมพี่ถึงกล้ามาคุยมาขอคบตอนนี้อะ ”
“ ก็พี่กำลังจะเรียนจบมอหกแล้วไง ถ้าพี่ไม่บอกตอนนี้จะได้คบกันตอนไหนอะ ”
“ อ๋อ ”
“ คบนะ ถ้าจีบใช้เวลาเยอะเลย ”
“ ขอคิดดูก่อนได้ไหม ”
“ คิดเยอะจัง ”
“ พี่โอเว่นคนนี้กับคนเมื่อก่อน เหมือนคนละคนเลยอะ ”
“ ถ้าเป็นแบบเมื่อก่อน แล้วพี่จะได้เบนซ์เป็นแฟนไหมอะ เอาแต่นั่งนิ่งสบตา เบนซ์จะรู้ความในใจพี่เหรอ ”
“ พูดเหมือนว่าตอนนี้ได้เป็นแฟนกันแล้วนั้นแหละ ”
“ 555+ ก็รอคำตอบอยู่นี่ไง ”
“ หนูกลัว ”
“ ไอ้บอสเหรอ ”
“ ใครกลัวพี่บอส ไม่กลัวหรอก ที่กลัวคือ กลัวพี่จะถูกคนมองว่าตาไม่ถึงอะ ”
“ โธ่ ตัวพี่เองยังไม่กลัวเลย เบนซ์จะกังวลทำไม ”
“ พี่ไม่ได้มาหลอกเบนซ์ใช่ไหม หรือพนันกับเพื่อนว่าจะจีบเบนซ์ให้ได้อะ ”
“ อ่านนิยายมากไปหรือเปล่าเราอะ ”
“ ไม่รู้สิ คบกับคนหล่อแล้วใจมันไม่ดีเลย กังวลสุดๆ ”
“ พี่ไม่ทำอะไรให้เบนซ์เสียใจหรอก เชื่อพี่ได้ ”
“ …. ”
“ คบนะ ”
“ …. ”
“ เป็นแฟนกันนะครับ ”
“ … ”
“ น้องคบกับพี่นะครับ ”
“ … ”
โอ๊ย เอาพรือละเด้ คิดไม่ออก บอกไม่ถูก ใจมันก็โอนเอนไปทางพี่เขาบ้างแล้วนะ แต่อยู่ในสถานะคำว่าชอบเอง เพราะนิสัยพี่เขาดีมากๆ เลยนะ สายเปย์อีกเหมาะสมกับคนขี้งกอย่างฉันมาก แต่ติดที่ว่าพี่เขาหล่อเกินไปนี่แหละ แง่~
“ คบกับพี่นะครับ นะ นะ น่าาา น้อง พี่จริงจังนะครับ ” งื้อ~ แล้วดูทำหน้าเข้าสิ ไม่ไหวแล้วอะ ไม่ไหวแล้วโว้ยยย!
“ ตกลงค่ะ ” พูดจบแล้วบิดตัวด้วยความเขิน หน้าคงแดงเหมือนลูกตำลึงแล้วมั้ง
“ จริงนะ ห้ามโกหก ”
“ ค่ะ ”
“ พี่ขอกอดนะ สักแป๊บ ” เขาขออนุญาต ฉันไม่ทันได้พูดอะไร ก็โดนสวมกอดทันที ดูพี่เขาจะดีใจจริงๆ เลยนะ
“ พอแล้วค่ะ เดี๋ยวคนอื่นจะมาเห็น มันไม่ดีนะคะ อาจจะถูกนำไปฟ้องคุณครูก็ได้ ”
“ ครับ ”
พี่เขาพูดจบก็ผละจากตัวฉัน มองหน้าฉันยิ้มๆ โอ๊ย ถ้ายังอยู่ตรงนี้ต่อ ไอ้เบนซ์คงเหลือแต่ชื่อ เพราะตัวกำลังจะละลายแล้ว ><
“ พี่ ”
“ เอ่อ….ครับ ”
“ หนูว่า เราแยกย้ายกันได้แล้วมั้ง หนูไม่ไหวแล้วอะ ”
“ ทำไม ปวดฉี่เหรอ ”
“ หนูเขินอะ แยกย้ายเหอะ ขืนนั่งต่อไป หนูคงเจ็บกราม หุบยิ้มไม่ได้เลย ”
“ 555+ ครับ งั้นเจอกันตอนเที่ยงนะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าว ”
“ ไม่เอา พี่อย่าเพิ่งบอกใครได้ไหม ขอเวลาให้หนูก่อน ”
“ ก็ได้ พี่ตามใจเบนซ์เลย ”
พักเที่ยง
“ ยัยเบนซ์ โน่นๆ พี่ไนท์มา ” บัวเพื่อนสาวคนสนิทสะกิดฉันให้มองตาม เรื่องฉันคบกับพี่โอเว่น ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ นอกจากฉันกับพี่เขาแค่สองคน
“ อืม ” มีแฟนแล้ว ไม่เจ้าชู้เว้ย!
“ ห้ะ ฉันหูฝาดไปเหรอนี่ ยัยเบนซ์แกกินยาลืมเขย่าขวดมาหรือเปล่า ไหนแกบอกว่าพี่ไนท์คือรายต่อไปที่จะเต๊าะไง ” เป็นยัยแพรที่พูดขึ้น
“ หรือแกจะยังเศร้าที่อกหักจากพี่กัสอยู่ ” เป็นยัยตองที่พูดต่อ
“ ฉันเลิกเจ้าชู้แล้วยะ ตัวสำรองเลยไม่มีค่าแล้ว พวกแกก็ไม่ต้องพูดถึงใครอีกนะ ”
“ เฮ้ย แกคือยัยเบนซ์ตัวจริงใช่ไหม? ” เพื่อนทั้งสามพากันถอยห่างฉันพร้อมหรี่ตาจับผิดทันที
“ พวกแกอย่าเวอร์ได้ปะ จะกินไหมข้าว ถ้าขืนยังช้า อดกินแน่ ” ฉันพูดจบแล้วเดินเข้าโรงอาหารทันที
ตอนนี้ผู้คนทะยอยกันมาต่อแถวยาวมาก แล้วโต๊ะที่นั่งก็ไม่มีแล้ว เต็มทุกโต๊ะตามที่กวาดสายตาดูมานะ
“ จะนั่งตรงไหนดี ” ยัยแพรพูดขึ้น
“ นั่นๆ โต๊ะพี่บอสว่างอยู่นะ ” ยัยตองพูดขึ้น ฉันก็หันมองตามแต่ต้องหยุดชะงักเพราะมีรุ่นน้องคนหนึ่งมานั่งใกล้พี่โอเว่น เหมือนพี่เขากำลังสอนอะไรอยู่ เพราะมีสมุดจดของรุ่นน้องด้วย
“ ไอ้เบนซ์มานี่สิ ” จู่ๆ พี่บอสก็พูดเสียงดังพร้อมกวักมือเรียก ทำให้พี่โอเว่นเงยหน้าหันมามองทางฉันทันที อีนี่ก็รีบเบือนหน้าหนี แกล้งทำไม่ได้ยิน
“ ไปสิยัยเบนซ์ พวกพี่บอสคงกินเสร็จแล้ว พี่เขาน่าจะให้แกไปจองโต๊ะต่อแน่นอน ไปสิ ” สิ้นเสียงยัยตองเพื่อนๆ ก็ผลักหลังฉันให้เดินไป แล้วเรื่องพี่บอสก็ยังไม่เคลียร์ด้วย พี่โอเว่นยังนั่งกับรุ่นน้องอีก ใครจะไป
“ พวกแกไปสิ ยัยบัวก็ได้ ยัยตองก็ดี ยัยแพรแกนั่นแหละไปสิ ”
“ อ้าว อะไรวะ ยัยตองแกไปเลย ” แพรพูด
“ เออๆ ยัยแพรแกซื้อข้าวให้ฉันด้วยนะ เอากะเพราไก่ไข่ดาว ” แล้วยัยตองก็เดินไป
?__________?
นามปากกาผกายมาส
- Writer
