บทที่ 3 กรี๊ดได้ไหม
687 Words
บทที่ 3 กรี๊ดได้ไหม
วันต่อมา
โรงเรียนTT
“ ไอ้บอส วันนี้เวรมึงกวาดขยะหน้าเสาธง ทำไมเพิ่งมาวะ ” พี่นุกเพื่อนชายในห้องของพี่บอสวิ่งมาหาแล้วพูดขึ้น
“ เออใช่ กูลืมอะ งั้นกูไปก่อนนะ ”
“ เดี๋ยวๆ ขอตังค์ก่อน แม่บอกให้มาเอาที่พี่อะ ” ฉันไปยืนขวางหน้าแล้วแบมือขอทันที
“ ไม่มีแบงค์ย่อยอะ เดี๋ยวให้ตอนพักกลางวันแล้วกัน ”
“ ฉันหิวแล้วอะ จะไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร งั้นเอามาก่อนเดี๋ยวฉันเอาไปซื้อของก่อนแล้วจะทอนให้พี่ ”
“ ไม่ได้ ฉันจะเอาไปจ่ายค่าชีสด้วย ”
“ เอามาเถอะน่า ตอนเข้าแถวเดี๋ยวเอาไปให้ นะๆ ”
“ ไม่ เดี๋ยวหัวหน้าห้องฉันเห็น มันก็มาทวงค่าชีสแล้ว ”
“ ไอ้บอส รีบไป ครูพุ่มหามึงอยู่นะ ทำไมไม่รีบไปทำเวร ไอ้นุกกูให้มึงมาตามมันนะ แล้วมึงมายืนบื้ออยู่ทำไม ” พี่กันวิ่งมาแล้วพูดรัวๆ
“ กูบอกมันแล้ว ” พี่นุกพูด
“ เออๆ กูจะไปแล้ว ” พี่บอสพูด
“ ไม่ได้ พี่บอสอะ เอาตังค์มาก่อน ”
“ ไอ้นุกไอ้กัน พวกมึงมีแบงค์ย่อยไหม ”
“ กูซื้อขนมกินซะแล้วว่ะ ”
“ กูเพิ่งจ่ายค่าชีสไปเมื่อกี้อะ ”
“ มึงจะเอาเท่าไหร่ ” จู่ๆ พี่โอเว่นก็เดินมา
“ ห้าร้อย ”
“ กูมีพันหนึ่ง เป็นแบงค์สีม่วงหมด ” ลูกคนรวยก็งี้ พกเงินเยอะ
“ กูมีแบงค์ห้าร้อย แม่ให้มาแบ่งกับไอ้เบนซ์ ”
“ งั้นเบนซ์ไปกับพี่ จ่ายของพี่ก่อน แล้วเดี๋ยวพี่ค่อยมาเอาคืนที่ไอ้บอสก็ได้ ”
“ … ” นิ่งเลยจ้า
“ เออๆ เอาตามนั้นนะ กูรีบ ฝากมึงด้วยนะไอ้โอเว่น ”
“ พี่บอส! ” พี่ชายทำท่าจะออกตัววิ่งแต่ฉันเรียกไว้เสียก่อน
“ แบ่งครึ่งเท่าๆ กันใช่ไหม วันนี้ฉันจ่ายค่ารายงานด้วย ”
“ ไม่ แม่ให้แกสองร้อย ที่เหลือของฉัน ”
“ ไม่สิ เมื่อคืนฉันบอกแม่ไปแล้วนะ ว่าจะเอาค่ารายงาน พี่อย่ามาขี้โกงกันสิ ”
“ ไอ้เบนซ์ฉันรีบ ไปนะ ”
“ พี่บอส! ไอ้พี่บ้า ไอ้พี่หัว** ไอ้พี่ปัญญาอ่อน ” ฉันกระทืบเท้าเล็กน้อย มองหลังพี่ชายที่เริ่มไกลลับตาไปเรื่อยๆ แต่ดันฉุกคิดได้ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย
“ แฮ่ๆ ” พี่ๆ ทั้งสามมองฉันแล้วอมยิ้มกันอยู่
“ มาๆ ไปกับพี่ ” พี่โอเว่นพูดขึ้นแล้วกวักมือให้ฉันไปเดินใกล้
“ ไม่…เป็นไรค่ะ เบนซ์ค่อยเอาจากพี่บอสก็ได้ ไปก่อนนะคะ ” ใครจะกล้าเดินเคียงคู่ไปกับพี่เขาล่ะ
ฉันรีบวิ่งออกมาให้ไกลจากหน้าประตูโรงเรียนทันที พอเห็นว่ามันไกลจากพวกพี่ๆ เยอะแล้ว ฉันก็เปลี่ยนเป็นเดิน แต่จู่ๆ ก็มีมือหนึ่งมาพาดบนไหล่มนก่อน ฉันนี่รีบหันไปมองอีกข้างทันที
“ พะ…พี่โอเว่น แหะๆ ” หอบก็หอบจะวิ่งหนีอีกก็ไม่มีแรง พี่เขาก็ตามติดแจเหลือเกิน
“ หนีพี่เหรอ? ”
“ เปล๊าาา! ” ฉันก็กระดุกกระดิกไหล่เพื่อให้แขนเขาหลุดออกไปด้วย ไม่อยากปัดออก กลัวเขาจะรู้สึกไม่ดี หาว่าเรารังเกียจอีก
“ ดูก็รู้ว่าโกหก ไปโรงอาหารกันเดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวเช้าเอง ”
“ มันจะดีเหรอ? ”
“ ดี ”
“ ไม่ดีม้าง! ตอนเช้าโรงอาหารคนเยอะ อาจจะเป็นจุดสนใจได้นะ ”
“ เรื่องอะไรเป็นจุดสนใจ ”
“ ก็นี่ไง แขนพี่อะ เอาออกไปเลย ” ฉันเอามือถือแขนเขาเพื่อจะเอาออก แต่เขากลับไม่ยอม
“ ไม่ต้องกลัวสายตาคนอื่นหรอก ใครจะคิดอะไรก็ช่างเขา ”
เหอะ! อยากพาดก็พาดไป ยอมแพ้แล้วก็ได้ ระหว่างทางที่เดินไปโรงอาหาร มีแต่คนมองเราสองคน แล้วฉันก็เผลอหันข้างไปมองพี่เขา กลับเหว่อเลย ว้ายย ตายแล้ว ทำไมมองข้างหล่อกว่าหน้าตรงๆ อีก กรี๊ดดด ได้ม้ายยย><
?____________?
นามปากกาผกายมาส
- Writer
