บทที่ 3 กรี๊ดได้ไหม

687 Words
บทที่ 3 กรี๊ดได้ไหม วันต่อมา โรงเรียนTT “ ไอ้บอส วันนี้เวรมึงกวาดขยะหน้าเสาธง ทำไมเพิ่งมาวะ ” พี่นุกเพื่อนชายในห้องของพี่บอสวิ่งมาหาแล้วพูดขึ้น “ เออใช่ กูลืมอะ งั้นกูไปก่อนนะ ” “ เดี๋ยวๆ ขอตังค์ก่อน แม่บอกให้มาเอาที่พี่อะ ” ฉันไปยืนขวางหน้าแล้วแบมือขอทันที “ ไม่มีแบงค์ย่อยอะ เดี๋ยวให้ตอนพักกลางวันแล้วกัน ” “ ฉันหิวแล้วอะ จะไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร งั้นเอามาก่อนเดี๋ยวฉันเอาไปซื้อของก่อนแล้วจะทอนให้พี่ ” “ ไม่ได้ ฉันจะเอาไปจ่ายค่าชีสด้วย ” “ เอามาเถอะน่า ตอนเข้าแถวเดี๋ยวเอาไปให้ นะๆ ” “ ไม่ เดี๋ยวหัวหน้าห้องฉันเห็น มันก็มาทวงค่าชีสแล้ว ” “ ไอ้บอส รีบไป ครูพุ่มหามึงอยู่นะ ทำไมไม่รีบไปทำเวร ไอ้นุกกูให้มึงมาตามมันนะ แล้วมึงมายืนบื้ออยู่ทำไม ” พี่กันวิ่งมาแล้วพูดรัวๆ “ กูบอกมันแล้ว ” พี่นุกพูด “ เออๆ กูจะไปแล้ว ” พี่บอสพูด “ ไม่ได้ พี่บอสอะ เอาตังค์มาก่อน ” “ ไอ้นุกไอ้กัน พวกมึงมีแบงค์ย่อยไหม ” “ กูซื้อขนมกินซะแล้วว่ะ ” “ กูเพิ่งจ่ายค่าชีสไปเมื่อกี้อะ ” “ มึงจะเอาเท่าไหร่ ” จู่ๆ พี่โอเว่นก็เดินมา “ ห้าร้อย ” “ กูมีพันหนึ่ง เป็นแบงค์สีม่วงหมด ” ลูกคนรวยก็งี้ พกเงินเยอะ “ กูมีแบงค์ห้าร้อย แม่ให้มาแบ่งกับไอ้เบนซ์ ” “ งั้นเบนซ์ไปกับพี่ จ่ายของพี่ก่อน แล้วเดี๋ยวพี่ค่อยมาเอาคืนที่ไอ้บอสก็ได้ ” “ … ” นิ่งเลยจ้า “ เออๆ เอาตามนั้นนะ กูรีบ ฝากมึงด้วยนะไอ้โอเว่น ” “ พี่บอส! ” พี่ชายทำท่าจะออกตัววิ่งแต่ฉันเรียกไว้เสียก่อน “ แบ่งครึ่งเท่าๆ กันใช่ไหม วันนี้ฉันจ่ายค่ารายงานด้วย ” “ ไม่ แม่ให้แกสองร้อย ที่เหลือของฉัน ” “ ไม่สิ เมื่อคืนฉันบอกแม่ไปแล้วนะ ว่าจะเอาค่ารายงาน พี่อย่ามาขี้โกงกันสิ ” “ ไอ้เบนซ์ฉันรีบ ไปนะ ” “ พี่บอส! ไอ้พี่บ้า ไอ้พี่หัว** ไอ้พี่ปัญญาอ่อน ” ฉันกระทืบเท้าเล็กน้อย มองหลังพี่ชายที่เริ่มไกลลับตาไปเรื่อยๆ แต่ดันฉุกคิดได้ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย “ แฮ่ๆ ” พี่ๆ ทั้งสามมองฉันแล้วอมยิ้มกันอยู่ “ มาๆ ไปกับพี่ ” พี่โอเว่นพูดขึ้นแล้วกวักมือให้ฉันไปเดินใกล้ “ ไม่…เป็นไรค่ะ เบนซ์ค่อยเอาจากพี่บอสก็ได้ ไปก่อนนะคะ ” ใครจะกล้าเดินเคียงคู่ไปกับพี่เขาล่ะ ฉันรีบวิ่งออกมาให้ไกลจากหน้าประตูโรงเรียนทันที พอเห็นว่ามันไกลจากพวกพี่ๆ เยอะแล้ว ฉันก็เปลี่ยนเป็นเดิน แต่จู่ๆ ก็มีมือหนึ่งมาพาดบนไหล่มนก่อน ฉันนี่รีบหันไปมองอีกข้างทันที “ พะ…พี่โอเว่น แหะๆ ” หอบก็หอบจะวิ่งหนีอีกก็ไม่มีแรง พี่เขาก็ตามติดแจเหลือเกิน “ หนีพี่เหรอ? ” “ เปล๊าาา! ” ฉันก็กระดุกกระดิกไหล่เพื่อให้แขนเขาหลุดออกไปด้วย ไม่อยากปัดออก กลัวเขาจะรู้สึกไม่ดี หาว่าเรารังเกียจอีก “ ดูก็รู้ว่าโกหก ไปโรงอาหารกันเดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวเช้าเอง ” “ มันจะดีเหรอ? ” “ ดี ” “ ไม่ดีม้าง! ตอนเช้าโรงอาหารคนเยอะ อาจจะเป็นจุดสนใจได้นะ ” “ เรื่องอะไรเป็นจุดสนใจ ” “ ก็นี่ไง แขนพี่อะ เอาออกไปเลย ” ฉันเอามือถือแขนเขาเพื่อจะเอาออก แต่เขากลับไม่ยอม “ ไม่ต้องกลัวสายตาคนอื่นหรอก ใครจะคิดอะไรก็ช่างเขา ” เหอะ! อยากพาดก็พาดไป ยอมแพ้แล้วก็ได้ ระหว่างทางที่เดินไปโรงอาหาร มีแต่คนมองเราสองคน แล้วฉันก็เผลอหันข้างไปมองพี่เขา กลับเหว่อเลย ว้ายย ตายแล้ว ทำไมมองข้างหล่อกว่าหน้าตรงๆ อีก กรี๊ดดด ได้ม้ายยย>< ?____________? นามปากกาผกายมาส
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD