บทที่ 2 หลบหน้าทำไม
1004 Words
บทที่ 2 หลบหน้าทำไม
“ เบนซ์! ควีนมาแล้ว ” พี่น้ำมาสะกิดแขนฉัน
ฉันก็รีบวิ่งไปหาพี่ควีน ว่าที่พี่สะใภ้ทันที พี่ควีนเดินมากับเพื่อนๆ ในห้อง มีพี่นก พี่กล้วย พี่ฟ้าที่ตามมาติดๆ
“ พี่ควีน คิดถึงพี่จัง ” ไม่รู้จะทำไง อันดับแรกเลยโผเข้ากอดก่อน
“ อึก! ” พี่ควีนคงตกใจและรับแรกกระแทก น้ำเสียงเลยออกมาแบบนั้น
“ ยัยเบนซ์ เวอร์ไปนะ เมื่อวานแกเพิ่งเจอควีนเองนะ ” พี่นกพูดขัดขึ้น
“ พี่นกก็…. เบนซ์คิดถึงพี่ควีนจริงๆ นี่น่า ” ฉันยกมือทำท่าจะตีพี่นกที่พูดขัด แต่พี่เขาไวมาก ถอยหลังหลบไปได้ทันที
“ พี่รับรู้แล้ว ปล่อยพี่ได้ล่ะ ” พี่ควีนพูด ฉันจึงผละออก ทุกคนที่ยืนตรงนี้ทำเพียงแค่อมยิ้มแล้วมองหน้าฉัน
“ พี่ควีนวันนี้วันเกิดพี่ พี่ห้ามเตะต่อยใครนะ! ” ฉันพูดขึ้น พี่ควีนทำหน้างง
“ ไม่ต้องงงหรอก เข้าไปดีกว่า อยากร้องเพลงแล้วอะ ” พี่ฟ้าพูดขัดขึ้น
“ ไปๆ เข้าไป ” พี่กล้วยพูด
พวกเราเดินเข้ามา เมื่อหันไปเห็นพี่กวางส่งสัญญาณมา ฉันก็รีบเอามือปิดตาพี่ควีนทันที แล้วพี่เขาก็เนอะ สะดุ้ง จะสวนกลับมา ดีที่พี่ฟ้าจับมือพี่ควีนไว้ทัน เกือบไปแล้วเรา เกือบดั้งหักมารักทำไมแล้ว เฮ้อ~
~ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู ควีนที่รักก ~
อีด-กเสียงแหลมปรี๊ดเลยทีเดียว โอ๊ย พี่ชายฉันร้องเพลงไม่ไพเราะเลย ร้องในไมค์ก็อุตส่าห์ตะโกนอีก หูเกือบแตก หลังจากนั้นทุกคนก็ร้องเพลงวันเกิดให้พี่ควีนตบท้าย
ฉันนะเอามือลงตั้งแต่พี่ชายร้องเพลงแล้ว ใบหน้าฉันในตอนนี้เกือบร้องไห้แหนะ ไม่ใช่ซึ้งแต่อายเขา พี่ชายร้องเพลงคีย์เดียวอะ
“ งื้อ~ ขอบคุณนะคะที่รักของเค้า เซอร์ไพรส์มากๆ เค้กก็น่ารักเหมือนคนให้เลยอะ ”
“ ค้าบ ที่รักของเค้า แต่งตัวน่ารักมากๆ เลยอะวันนี้ เป่าเทียนเถอะครับ ”เอิ่ม~ จะอ้วกอะ เพื่อนๆ บางคนทำเหมือนจะอาเจียน แล้วบางคนก็กรอกตามองบนอย่างเช่นฉัน
แต่ละคนดูจะเอือมระอาคู่รักคู่นี้มาก เป็นคู่ที่เวลารักกันคือรักแบบเลี่ยนๆ แต่เวลาทะเลาะกันก็หัวฟัดหัวเหวี่ยงไปเลย สามวันดีสี่วันไข้มีอยู่จริง
‘ จุ๊ป! ’
ดูสิ มีจุ๊ปปากกันด้วย หือ ขนลุกอะกับอีคู่รักนี้จริงๆ ฉันรีบผละออกมาจากตรงนั้น เหม็นความรักมากๆ
“ ดื่มเหล้าไหมอะเรา ” ฉันที่ยืนมองทะเลในยามค่ำ สะดุ้งหันไปมองคนที่พูด มายืนใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย!
“ หนู…เอ่อ…เบนซ์ไม่ดื่มค่ะ อายุยังไม่ถึง พี่บอสบอกห้ามดื่ม ” แล้วเสียอาการจริงๆ
เพื่อนพี่ชาย มีแต่พี่เขานี่แหละ ที่ฉันรู้สึกยำเกรง ไม่รู้เพราะอะไร กับพี่เขาไม่เคยกวนโอ๊ย หรือ ทำอะไรแผลงๆ ใส่เลย ยิ่งการพูดจานะ นุ่มนวลไม่ห้วนใส่ มีคำว่าคะ ค่ะ ลงท้ายตลอด
“ เป็นเด็กดีจัง ”
“ แฮะๆ ขอตัวนะคะ ”
“ เดี๋ยวสิ ทำไมชอบหลบหน้าพี่จัง ”
“ เปล่า! ไม่ได้หลบ หลบตรงไหนก่อน หนูก็แค่….เอ่อ เบนซ์ๆ ..ก็แค่ไม่รู้จะคุยอะไรกับพี่แค่นั้นเอง ”
“ เนี้ย ดูสิขนาดพูดกับพี่ยังไม่กล้าสบตาเลย ”
“ ก็…ปกตินี่น่า เบนซ์เป็นแบบนี้ประจำ ”
“ ไม่จริง พี่เห็นตอนพูดกับไอ้แมน เบนซ์จ้องตามันด้วยแต่กับพี่ไม่เลย ” เอาไงต่อดีวะ
ฉันไม่ตอบอะไร แต่ก้มหน้าแทน บ้างก็เบือนหน้าไปทางอื่น
“ พี่ไม่ถือโทษเรื่องเมื่อตอนเบนซ์อยู่ม.4 หรอก ไม่ต้องกลัวพี่ไป ”
“ แฮะๆ ” ฉันหันไปส่งยิ้มแหย่ๆ ให้พี่เขา
“ อยากกินยำไหม เดี๋ยวพี่ทำให้ ”
“ ไม่เอาดีกว่าค่ะ เบนซ์ไม่ชอบกินยำค่ะ ”
“ แต่ไอ้บอสบอกว่าของโปรดเบนซ์เลยนะ ” ไปต่อไม่เป็นเลยพี่ แล้วไอ้พี่บอสเอาเรื่องฉันไปพูดในกลุ่มด้วยเหรอ แหม่ ไอ้พี่ชายตัวดี
“ ไอ้ดำ อย่ายืนใกล้ไอ้โอเว่นนานๆ นะ เดี๋ยวสีดำจะตกใส่มัน ” เสียงนี้ดังแทรกขึ้น
“ ไอ้พี่แมนปากหมา! ”
ได้ยินเสียงนี้เมื่อไหร่ ฉันมักจะไม่อยู่นิ่ง เห็นพี่โอเว่นถือขวดน้ำอยู่ ฉันก็มือไวฉวยในมือเขาเขวี้ยงไปใส่พี่แมนทันที
' ปึก '
“ ว๊า ไม่โดน ” มั่นไส้หน้าพี่แมนมาก ทำเป็นลิงหลอกเจ้าเลย ฉันนี่ถกแขนเสื้ออีกครั้ง
“ ไปๆ พี่พาไปหาน้ำเย็นๆ กิน อย่าไปสนใจมันเลย ” พี่โอเว่นแตะหลังฉันเบาๆ
“ เบนซ์ต้องเอาคืน ขอตัวนะคะ ” ฉันรีบวิ่งไปหาพี่แมน แล้วหยิบขวดน้ำเปล่าวิ่งตีพี่แมนทันที
เขาที่ยืนดูอยู่ถึงกับยิ้มให้กับเธอที่ดูจะซุกซนไม่เบา ห้าวก็ห้าวดูไม่กลัวใคร แต่แปลกเวลาคุยกับเขา เธอมักจะมีหางเสียงตลอด ไม่กล้าแม้จะสบตาทั้งที่เขาก็ไม่มีพิษสงอะไร
ส่วนเรื่องที่เธอฟาดหัวเขาในตอนนั้น เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรนะ หรือจำฝังใจอะไร เขาปล่อยผ่านไปนานแล้วต่างหากและไม่เคยติดใจเลยด้วยซ้ำเพราะเขา.....เอ่อ.....
หลังจากวิ่งไล่ไอ้พี่แมนจนเหนื่อย ฉันก็ยอมแพ้มัน เลยไปหาที่นั่งและมองไปทั่ว ก็คิดขึ้นได้ทำไมคนน้อยจัง ห้องพี่ชายมีตั้ง20คนเลยนะ อ๋อ ผู้ชายยังมาไม่ครบ สงสัยจะติดธุระกันมั้งเลยมาไม่ได้ คนที่ไม่มาก็แอบหล่ออยู่นะ555+ อดมองเลย
?_____________?
นามปากกาผกายมาส
- Writer
