Pansamantala
KAMILA
The girl was giggling happily while holding the bouquet of roses. Kung nakakapunit lang ang ngiti sa labi, malamang punit-punit na ang labi niya dahil sa ngiting hindi mawala-wala ro’n habang inaamoy pa ang hawak-hawak na bulaklak.
“Talagang akin nga ‘to?”
“Ilang beses mo pa ba itatanong ‘yan, woman? Yes, it’s yours. Nagbenta ulit ng bulaklak iyong matanda sa daan at binili ko na kasi kawawa naman siya–”
“Hey, just tell me you’re giving me these flowers because you’re courting me! Huwag mo namang sirain ang imagination ko!”
Iiling-iling naman ang lalaki pero gumuguhit din ang matipid na ngiti sa labi.
“Will you still give me flowers in the future even if I’m already your girlfriend?”
“Why not? Kahit maging asawa na kita, bibigyan pa rin kita ng bulaklak.”
Umaw
