หมับ!
ข้อมือของฉันถูกใครบางคนกระชากให้ออกห่างมาจากคุณชาย หยุดการจูบระหว่างเราสองคนแบบกลางอากาศ ทาโร่ดันฉันให้ไปหลบอยู่ข้างหลัง เขากับคุณชายยืนจ้องหน้ากันและกันไม่มีใครพูดอะไรออกมา เอ่อ…ฉันพูดเองก็ได้ =__=//
“ทะ…ทาโร่ คือว่า…”
“ได้เวลาเข้านอนแล้วครับ คุณหนูมิลิน -_-“
ทาโร่พูดแทรก เขาคว้าข้อมือฉันพาเดินออกจากห้องครัวไป พอหันกลับไปมองคุณชายก็พบว่าเขายืนมองตามด้วยรอยยิ้ม
นี่แสดงสีหน้าอื่นนอกจากหน้ายิ้มเป็นมั้ยนะตานี่ -*-
“ทะ…ทาโร่ ฉันเจ็บนะ”
ฉันร้องบอกทาโร่ที่บีบแขนฉันพาขึ้นบันไดแน่นไม่ยอมพูดยอมจา แขนฉันเล็กเท่าข้อเท้าหมาชิวาว่า แต่บีบซะอย่างกับแขนฉันเท่างวงช้าง ไม่บ้าพลังไปหน่อยเหรอยะ TOT
“เมื่อไหร่จะเลิกทึ่มสักที -_-“
แล้วก็เปิดปากพูดแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทันทีที่มาถึงหน้าห้องฉัน แต่ว่ามือเขาก็ยังจับข้อมือของฉันไว้อยู่นะ ให้ตายสิ…ใจเต้นกว่าตอนจูบกับคุณชายเยอะเลย กะอีแค่ทาโร่จับข้อมือ
