ความเงียบเข้าคืบคลานอยู่พักใหญ่ ทาโร่ยังคงยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนหรือมีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็รับรู้ได้ถึงไออุ่นที่ส่งผ่านมาจากร่างกายของเขา จนแล้วจนรอดทาโร่ก็ยังไม่กอดฉันตอบ ช่างมันเถอะ ก็คิดไว้แล้วล่ะว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้
“ทีนี้ก็รู้แล้วใช่มั้ย ว่าฉันไม่ได้รังเกียจนาย”
ฉันถอนกอดออกแล้วถอยห่างจากเขามาสองสามก้าว ทาโร่พยักหน้ารับทั้งๆที่ยังหันหลังให้ฉันอยู่
“งั้นฉันไปนะ”
“…”
สุดท้ายก็เข้าอีหรอบเดิมสินะ คือฉันอกหักดังเป๊าะ! หัวใจปวดร้าวอีกครั้งเพราะคนๆเดิม ให้ตายสิ ทำไมฉันไม่เข็ดกับผู้ชายคนนี้สักทีนะ ทุกคนก็พากันเตือนฉันหมดแล้วแท้ๆ ว่าจะเป็นใครก็ได้ในร้านที่ฉันจะตกหลุมรัก แต่ต้องไม่ใช่ทาโร่
“ก็นอกจากหมอนั่น…หัวใจฉันก็ไม่เคยเต้นแรงให้ใครขนาดนี้”
ฉันพูดกับตัวเองเมื่อเดินพ้นมาจากห้องของเขาพอสมควร จริงอยู่ว่าไอคิวกับไอเดียเองก็ทำให้ฉันหวั่นไหวไม่น้อย เขาทำให้ฉันหยุดคิดเ
