“ปลาวาฬ? ปลาวาฬมาได้ยังไงครับ”
ท่าโร่ดันตัวปลาวาฬออกแล้วเอ่ยถามสีหน้าแปลกใจ แต่ยังไม่ทันที่ปลาวาฬจะได้พูดอะไร เสียงหวานใสก็ดังแทรกขึ้นซะก่อน
“ไหมพามาเองแหละ ปลาวาฬบ่นว่าคิดถึงป๊ะป๋าน่ะ”
ผู้หญิงผมยาวปะบ่า หน้าตาหวานหยดย้อนแลดูเป็นกลุสตรีไทยสุดๆดันตัวหมั่นโถวออกแล้วเดินเข้าไปหาทาโร่ ก่อนที่ปลาวาฬจะดึงมือทาโร่ให้เดินเข้าไปหาเธอ แล้วเอามือของทั้งสองคนมาจับกัน
“ปลาวาฬได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับป๊ะป๋าแล้วก็หม่าม๊าแล้ว ปลาวาฬดีใจที่สุดเลยยยย”
ฉันเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองภาพที่เห็นในตอนนี้ ซิกการ์ที่นั่งอยู่ข้างๆเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้ พอเงยหน้าสบตากับเขาก็พบว่าทุกคนกำลังมองมาที่ฉันด้วยสายตาเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไร”
ฉันตอบเสียงเบาหวิว รู้สึกขอบตามันร้อนๆขึ้นมา ให้ตายสิ…สงสัยจะไม่สบายแน่ๆเลย
“เอ่อ…ยินดีต้อนรับนะไหม ปลาวาฬด้วยน้า >_/////_<
“ถ้างั้นเราสองคนขอตัวพาปลาวาฬไปนอนก่อนนะคะ ไปเถอะท
