ฉันรีบยัดกระเป๋าสตางค์ของคาลินลงในกระเป๋ากางเกงของตัวเองแล้วทำเนียนเดินเข้าไปในร้านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสียงคุยกันเจื้อยแจ้วของลูกค้าทำให้ฉันรู้สึกดีอย่างประหลาด อย่างน้อยๆมันก็ดูครื้นเครงกว่าตอนที่ฉันตั้งเป้าฐานลูกค้าไว้แค่กลุ่มเดียวล่ะนะ
“นับว่าเป็นความคิดที่ไม่เลวนะ”
ซิกการ์ที่เพิ่งผละตัวออกมาจากลูกค้ากลุ่มหนึ่งได้พูดขึ้น เขายืนมองบรรดาลูกค้าด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“อื้ม ฉันเพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้เอง ว่าการที่ลูกค้ายิ้มเวลาเข้ามาใช้บริการร้านของเรา มันทำให้มีความสุขแล้วก็อิ่มอกอิ่มใจมากขนาดไหน”
“ทั้งหมดมันก็เพราะเธอเริ่มที่จะเรียนรู้ได้ทีละนิดๆนั่นแหละ”
“ซิกการ์…”
“ทำได้ดีมากครับ เจ้าหญิง ^^”
ซิกการ์โค้งคำนับฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินไปให้บริการลูกค้าโต๊ะอื่นต่อ ตอนนี้ทุกๆคนดูจะยุ่งกับการให้บริการลูกค้ามากๆ แบบนี้ก็เข้าทางฉันแล้วสิ ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าฉันเคยเจอกับคา
