CHAPTER 4
Oei’s part
หลังจากที่กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ ฉันก็เข้ามาที่คอนโดของเพียงคุณ เขาบอกกับฉันว่าไปร้านอาหารแม่มา และลืมโทรศัพท์ไว้ที่นี่
“นี่ไงโทรศัพท์” เขาหยิบขึ้นมาจากโซฟาแล้วชูให้ฉันดู ซึ่งเขาไม่ต้องทำแบบนี้หรืออธิบายอะไร ฉันก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเขาเลย หนำซ้ำยังรู้สึกผิดด้วยที่เขาต้องรีบกลับมาหาทันทีที่นึกออกว่าตอนนี้มีฉันเข้ามาอยู่ด้วยแล้ว และฉันไม่มีคีย์การ์ดเข้าห้อง
“ค่ะ เราขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
“อื้อ” เจ้าของห้องตอบแบบไม่ใส่ใจนัก เขานั่งลงที่โซฟาแล้วกดสมาร์ตโฟนดู คาดว่าจะเช็กดูว่ามีใครโทรหาหรือติดต่อผ่านทางช่องทางใดช่องหนึ่งมาบ้าง
ฉันใช้เวลาในห้องน้ำสักพักเพราะต้องซักชุดชั้นในและเสื้อผ้าที่ใส่มาถึงสองวันแล้วด้วย กลับออกมาก็เห็นว่าเพียงคุณอยู่ในชุดนอนแล้ว
“เธอคะ”
“ว่า” เขาพูดโดยที่ไม่ได้หันมาทางฉัน สายตาของเขายังจับจ้องอยู่ที่หน้าจอสมาร์ตโฟนของตัวเอง
“เราตากเสื้อผ้าและชุดชั้นใน
