(A new hope)
“ANONG araw na ba? Anong buwan na ngayon?” Pati oras ay hindi na niya alam. Hindi niya hawak ang sariling mobile phone kaya naman wala na siyang nalalaman pa sa kahit na anong bagay na nangyayari sa mundo. Wala na siyang dahilan upang mabuhay pa. Wala na ang lahat sa kanya.
“Heto na ang kailangan mo,” ani ni Martha. “Maswerte ka at pinayagan ako na puntahan ka rito ng Papa mo.”
Nanginginig na tinanggap niya ang isang maliit na supot. Dahil sa pagdating nito ay bahagyang nagkaroon ng liwanang sa kanyang silid. Sanay naman na siya sa dilim at kung maaari lang ay hindi na niya makita ang liwanag. Useless din naman kasi. Tanggap na niyang sa silid na ‘yon na lang iikot ang kanyang mundo.
“Huwag kang mag-alala, hindi ito makakarating sa Papa mo.”
Walang buhay na tumango siya.
