Slave of the Mafia Boss

Chapter Two

Chapter Two

The Payment

Rowin

“You looked like a trash” Nang makapasok ako sa conferrence room ay ito kaagad ang bungad ni Gab sa akin. Niluwangan ko ang necktie ko at umupo sa swivel chair .

“San' galing boss mo ba’t ang panget ng hitsura niya?” tanong naman nito kay Reb, isa sa mga bodyguard sa mansion.

“Sa burol po ni Ruel.” Agad akong tinitigan ni Gab pero umiwas ako. Sesermonan na naman kase ako nito.

“Hindi ka naman naningil ng utang niya diba?” Nang hindi ako sumagot ay napailing iling lang naman ito. “You’re not supposed to do that for now.” He gasped.

“He has a daughter and two young kids. How could he-” Napatigil ako nang bigla akong makaramdam ng frustration. Napahilamos ako sa mukha ko at inalis ang pagkakasandal ko sa sofa.

“How could he make his daughter pay his debt. I get that” dugtong naman si Gab sa sasabihin ko sana. “Then don’t take it” saad pa nito. Sinamaan ko lang naman siya ng tingin.

“by the way. We have news about Lorenzo. He’s on the run” Napatingin ako kay Gab nang marinig ko ang sinabi niya.

“Even if we see Versola we can’t squeeze anything from him. He would rather die.” Saad ko naman kay Gab.

I’am an Agent and a Mafia in disguised. I catch bad guys. Not until what happened 5 years ago. Since then I started this crusade. I thought I will be able to protect everything that I cherish. I was so confident with the choices that I made. Pero hindi, You will always have to lose to someone or something. I lost the woman that I love, I lost the woman I was supposed to marry. If she didn’t die on that mission, I would have been a happily married man.

Ang trabaho namin ay labas sa Agency. Or what you can call the Special Black Ops. This was formed to chase the bad guys we were supposed to catch 5 years ago. I can also say this is my redemption. Maraming nagbago sa buhay ko at buhay ng mga kaibigan ko. I chose to walk down this path alone but they chose to come along with me. After all we were a team.. and a great hole has happened when Mia died. She was our true light.. 

“Stop being bothered by Ruel and let’s just focus on the case” Tinapik naman ni Gab ang balikat ko bago ito umalis. Yeah, I should be focusing on the case hindi sa mga taong wala naman nang silbi sa akin.

**

“Sir,” Nang makalabas ako sa Kotse ko ay agad na tumakbo palapit sa akin si Vale. Ngunit nang magtama ang mga paningin naming dalawa ay hindi siya nakapag salita kaagad.

“Nalaman ng mga bata ni Lorenzo na pinapasundan natin sila.” Nauutal na sabi naman nito

“Do we have information kung saan sila lumipat?” Tanong ko naman sa kanya

“Nope Sir.” Padabog kong sinarado ang pintoan ng kotse.

“Ilang buwan na nating hinahanap si Lorenzo tapos ngayon pinabayaan niyo lang makalayo!”

Hindi ko napigilan ang pagtaas ng boses ko. Lorenzo is just a pawn but we have a strong lead if we catch him. Ang problema ay marami siyang koneksyon at madali lang sa kanya ang lumipat ng mapagtataguan.

“Where’s Jake and the others?”  I asked

“Umalis po si Sir Jake kasama ng iba” sagot naman nito sa akin.

“Tell Gab to try and release a Flight Ban. Siguradong susubukan niyang umalis ng bansa” utos ko naman sa kanya. Maglalakad na sana ako papasok pero humarang pa siya sa harapan ko.

“Sir, dinala na din namin dito ang anak ni Ruel. Ano po ang gagawin namin sa kanya?” Hindi ko na siya sinagot nang marinig ko ang sinabi niya at dumiretso ako sa loob,

Nang makapasok ako sa loob ng Mansion ay nakita ko ang isang babaeng humihikbi at nag pupunas ng luha. “Sir sabi niya wala pa daw po siyang ibabayad na pera” Bumulong sa likod ko si Vale.

“What the hell do you expect” mahinang saad ko naman sa kanya. Naglakad ako papalapit kung nasaan siya. I was expecting her to look at me. But maybe she’s scared enough to see me. That’s right. You should be scared, because from now on your life is going to be hard.

“Your tears won’t be enough as a down p*****t” Umupo ako sa couch upang magkaharap kami.

“An-Ano po bang gu-gusto ninyong gawin ko?” Napatingala ito sa akin. I avoided her eyes. I’ve had enough caring with other people. The more we care to their feelings the harder it gets to sacrifice them.

“Dahil wala ka namang perang ibabayad ano ba dapat ang gagawin ko sa mga kagaya mo? I can’t make you one of my guards and play with gun” Napangisi ako.

“Your brothers can” Nakita ko ang pagkuyom ng mga palad nito na nakapatong sa mga hita niya.

“Subukan mo lang!” Napataas ang tono ng boses niya.

Nagsindi ako ng yosi at sumandal sa couch. Pinatong ko ang isang paa ko sa kabilang hita ko habang pinag mamasdan ko siya.

“I don’t negotiate with someone like you” I said.

“I say the things that you do. You don’t refuse to them” I unleaned my back against the couch to take a close look to her face.

“So going back, What should I do to you” Hindi naman siya nakaimik at napayuko lang ito.

“Ah..” I gasped. “I remember your Dad’s words”

“Ang sabi ni Ruel sa akin, Kapag hindi siya nakapagbayad ay ikaw ang magiging kabayaran sa mga utang niya. Are you worth 10 Million, Mendoza?”

Hindi ko namalayan na hawak hawak na niya pala ang baso ng tubig na nasa harapan niya at ibinuhos niya ito sa akin.

“Hayop ka!” sigaw nito.

Now I am pissed off.

Nakita ko sila Vale na tumakbo palapit sa amin. Pero sinenyasan ko sila na umatras

“You are stuck here” Napaigting ang mga panga ko na nagsalita.

“You’re gonna be my slave”

Nanlaki ang mga mata niya sa mga sinabi ko. Pinunasan ko ang mukha ko at tumayo ako para lapitan siya. Sinubukan niyang maglakad palayo pero hinarang siya ng mga body guards namin.

“Being a slave,That is the payment.”

**