The Demon of Wrath

ALMOST DONE

KINGSTON POV

“You may sit down handsome,” aya sa akin ng mga kaibigan ni Amara.

Inisa-isa ko ng tingin ang mga kasamahan ni Amara at tulad ng mga miyembro ng Demonic Knights of Hell ay hindi rin maipagkakailang malalakas at may mga itsura din ang mga ito.

They are all gifted with power, wealth and beautiful physical attributes that made them famous here, not just for a group but individually speaking.

“Doon ka umupo,” mataray na itinuro ni Amara ang bakanteng upuan na malayo sa kaniya.

Umiling ako. “We can share,” nakangiting sabi ko.

Namula sa sobrang inis ang mukha nito but still she remains beautiful in my eyes.

“Itong kamao ko, gusto kong i-share sa’yo,” sabi nito na ikinangiwi ko kalaunan.

Napatingin naman ako sa katabi nitong lalaki.

“Can we exchange our seats?” tanong ko sa kaniya na ikinagukat nito.

Akala ko ay hindi ito papayag pero- “Okay,” tugon nito sa akin.

“Win dito ka lang,” pagpigil ni Amara sa lalaki.

Bigla naman akong nainis sa sinabi nito. I’m so f*****g jealous right now. Di hamak naman na mas gwapo ako sa lalaking ito. 

And why the hell I’ll get jelous anyway? HAIST!

“A-Aalis na ako,” nauutal na sabi nito pagkatapos ko siyang pukulin ng masamang tingin.

Hindi ko mapigilan na makaramdam ng selos kahit hindi naman dapat. Napasimangot nalang si Amara nang tuluyan ng nilisan ng lalaki ang upuan nito at lumipat doon sa bakanteng upuan na malayo sa kaniya.

Madilim pa rin ang mukha ko ng umupo ako sa tabi ni Amara.

“Ahm…what’s your name, handsome?” tanong ng babae na nasa harapan ko pero diko siya sinagot.

I didn’t bother to answer her question because I suddenly didn’t like talking. I just remain mad and jealous sitting with them.

“Huy!!” sinundot ni Amara ang tagiliran ko pero maging siya ay hindi ko pinansin.

Nagseselos pa rin ako kahit wala akong karapatan na maramdaman ang ganitong bagay.

Who am I to her?

Oh yes, I’m just her pretend boyfriend and i don't have the right to be f*****g jealous. Damn!!

Amara Pov

Naiinis na ako sa kaniya dahil kanina ko pa kinukuha ang atensiyon nito pero wala pa rin. His face remains dark and his entire body is currently surrounded by his intimidating ark aura that made my members looks so uncomfortable.

Ano bang inaarte nito?

‘Bes’ napatingin naman ako kay Gwyn (read as Gwen) nang marinig ko ang boses nito sa aking isipan. Her full name is Gwyneth Ilaria, my bestfriend. 

‘Why?’

‘Pagsalitain mo naman iyang boyfriend mo.’ 

Pigil ko ang aking mga mata na umikot ng marinig iyon.

Boyfriend? If you just know the truth.

‘Eh hindi nga rin ako pinapansin,’ naiinis na tugon ko sa kaniya.

‘Eh paano, nainis sa’yo. May boyfriend ka na nga sobrang gwapo, gusto mo pang itali si Winifred sa’yo. Ayun, nagselos si Pogi.’

Sandali akong natigilan ng marinig ang lahat ng sinabi niya.

Napatingin ako kay- Wait? What’s his name again? 

Tiyak na pagtatawanan ako dito kapag nalaman nilang hindi ko alam ang pangalan ng boyfriend ko daw.

‘Bakit naman siya magse-selos?’ I asked.

Nakita kong umikot ang mata ng bestfriend ko sa katanungan kong iyon. 

‘Mahal ka kasi, gaga!! Naging girlfriend kaba ni Pogi kung hindi ka niya mahal?’

Mahal? Eh hindi ko naman talaga siya boyfriend.

Nilingon ko muli si Kingston at akmang magsasalita palang ako ng agad itong tumayo at naglakad palabas ng cafeteria. Nakita ko pa na hinabol ito ng mga kasamahan nitong mga demons at pagkatapos nilang lisanin ang buong lugar ay naging tahimik na ang lahat.

“Look what you’ve done to your boyfriend Amara,” paninisi sa akin ni Gwyn.

Maging ako ay biglang nakaramdam ng guilt pagkatapos niyang umalis. I just hated him because he’s a demon but why am I feel so safe whenever his around?

Tama nga siguro ang mga kaibigan ko na ino-objectify ko na ang lahat ng mga demon dahil kalahi nila ang pumaslang sa buong pamilya ko.

They are not my biological family but i love them so much. Yes, we are not family in blood but by heart, we definitely are that's why it hurts a lot when i just heard the news that they we're mercilessly killed by those demons.

It was a complete m******e that's why i also gave those demons the dose of their own medicine. I already got my revenge to them but but my hatred remain there inside my heart.

I loathe them and their races a lot. Malalim ang sugat na iniwan ng mga iyon sa akin kaya naman pati ang mga Demons na wala namang ginagawang masama ay dinadamay ko. 

Is it the perfect time to forgive and move on little by little? Makakaya ko naman kaya ito?

It is easy to say but I know it’s hard to do. Sasabihin ko ngayon na gusto kong mag-move on at alisin na ang pagkamuhi ko sa mga demons ngunit ang tanong magagawa ko ba?

Napayuko nalang ako kalaunan.

“I’m sorry,” nasabi ko sa kanila.

“Don’t say sorry to us dahil hindi kami ang nasaktan mo.” 

KINGSTON POV

Mabibilis ang bawat hakbang na ginawa ko para hindi ako maabutan ng iba. Ayoko na sa kanila ko maibunton ang negatibong emosyon sa loob ko.

I even heard them called my name but I instantly used my super speed just to instantly get inside the elevator. 

"Kingston, Wait!!"

Bago pa nila ako tuluyang maabutan ay sumara na ang pintuan ng elevator at hindi nagtagal ay dinala ako nito sa ground floor ng Classroom Building.

Nagsimula na rin akong maglakad kahit na wala akong eksaktong lugar na patutunguhan. I just let my feet decide where to go. Bahala na kung saan ako nito dalhin, huwag lang sa impyerno. 

Matapos ang ilang minutong paglalakad ay natagpuan ko nalang ang aking sarili sa isang malawak na damuhan. I don’t know where exactly am i but base from my surrounding, I’m obviously outside of the perimeters of the Classroom building.

Natuon naman kalaunan ang atensiyon ko sa napakalaki at mataas na estruktura sa aking harapan. Isa itong pabilog na estraktura na may mataas na mga pader at may malaking tarangkahan sa harapan.

“This must be the magical arena,” I assumed.

I wanted to go inside but I opt not to. Baka sumabit pa ako. Kaya pinili ko nalang na umupo sa dumuhan at humiga.

Ginawa kong unan ang aking mga kamay at tinupi ang isa kung tuhod habang nakatuon naman ang aking mga mata sa payapa at bughaw na kalangitan. I don't know how long am i staring the beautiful sky because i enjoy recognizing all the things that the clouds form in it.

Para akong bumalik sa pagkabata pero mas gusto ko pa ring tingnan ang kalangitan kapag gabi. After doing such thing, I then decided to close my eyes and let the cold breeze blows my anger and jealousy.

“Nandito ka lang pala,” sabi ng isang pamilyar na boses but instead of opening my eyes to see that person, I pretend sleeping.

Hindi ko gawain na magtulog-tulugan pero ngayon naman gusto ko itong gawin. Let’s see if what Amara will do next.

Yes, she’s Amara, the one and only Guardian of Love.

Hindi ko na kailangang imulat ang aking mga mata dahil sa mailking sandali na nakasama ko ito ay naging pamilyar na ito sa akin. Lalo na ang pabango nito na nagtatagal pa sa aking ilong.

“Haisst! Why am I even doing this?” todo ang pagpigil ko sa aking mga labi na huwag ngumiti ng marinig ko iyon sa kaniya.

“Hindi ko naman siya talaga totoong boyfriend so bakit kailangan kong mag-sorry sa kaniya? Ang gulo ng buhay ko.”

Nagtaka naman ako ng bigla nalang itong naging tahimik. As much as I wanted to open my eyes, I still decided to continue my sleeping act.

Pero bigla ko nalang naramdaman ang kaniyang palad sa aking magkabilang pisngi. At bago ko pa tuluyang mabuksan ang aking mga mata ay naramdaman ko na ang malambot nitong labi sa akin.

For a few seconds, I manage to be firm pretending that I’m sleeping but the moment she deepen the kiss, I can’t help but to respond to it. 

Pagmulat ng aking mga mata ay kita ko na bumakas ang gulat sa maganda niyang mukha. Before she could stay away from me, I shifted our position and she’s now underneath me.

I am the one now who initiated the kiss and I just smile when she respond back. Nagsisimula na ring mag-init ang aming mga katawan kaya bago pa mapunta sa isang mainit na pagniig ay ako na ang dumistansiya sa kaniya.

 “Sorry,” nasabi ko nalang sa kaniya.

Muntik na akong mawala sa control kanina mabuti nalang at nakaya ko pang pigilan ang aking sarili. I don’t want to disrespect her.

Tumayo na ito at pagkuwan ay tumayo na rin ako.

“I-I need to go-”

“Wait,” bago pa ito tuluyang makaalis ay nahawakan ko na ito sa pulso.

I think it’s the perfect time to ask her help while she’s still nice to me. “May mahalaga akong sasabihin sa’yo”

She remains serious anticipating what I am going to say to her. “I need-“

“BOOM!!” – isang malakas na pagsabog ang pumutol sa sasabihin ko sana sa kaniya. Gusto ko man na tapusin ang sasabihin ko ngunit hinila na niya ako patungo sa direksiyon ng pinangyarihan ng pagsabog. 

‘I am almost done with my mission but it was ruined by that f*****g explosion. Damn it!! Siguraduhin lang nila na importante ito’

TO BE CONTINUED