Akel'den
Sezai Karakoç'un Monna Rosa adlı şiir kitabında bir söz konuşmuştum. 'Hayat bir ölümdür, aşk bir uçurum.'
Bu söz benim hayatımın en güzel sözlerinden biriydi. Odamın duvarına asmıştım. Okuduğum Edebiyat Fakültesi ancak bunlara yarıyordu. Nitelikli işsiz olarak tarihe geçiyordum. Aklımda olan yüksek lisansa yönelmiştim. Fakat onu da bitirmeme rağmen alım olmamıştı.
Velhasılı kelam, o söz benim hayatımda okuduğum en güzel sözlerden biriydi. Hayat bir ölümdü. Şair, doğru söylüyordu. Hayatımız vardı ama ölüm üzerineydi. Ne zaman öleceğimizi bilmeden yaşayıp gidiyorduk. Aşk, ise bu ölümlü dünyanın uçurumuydu.
Uçurum da ölümle yaşam arasındaki o ince çizginin ta kendisiydi. Atlasa ölür, atlamazsa yaşardı. İşte tam sınırda aşk başlardı. Bir lafıyla seni oradan aşağı itip tek lafıy
