Ne zaman olumsuz düşünmeye başlasam hep aklıma her şeyin olabilirliği geliyordu. Olumsuz düşünmenin insanın içinde olan bir güdü olduğunu düşünüyordum. İnsanın olumsuz düşünmesi doğaldı. Her an çevreden aldığı dönütler bunu mecbur bırakıyordu. O sana bakmaz, sen yapamazsın gibi saçma dönütler insanı yaralayıp öz güvenini kırıyordu. Ben ne zaman olumsuzluğa düşsem öz güvenimi yükseltici şeyler yapmaya çalışıyordum.
Kimse benim öz güvenimi yıkamazdı. Ben, bu şiara sahip değildim. İnsanlar, bunu hep yapardı. O yüzden attığım adımları kimseye anlatmazdım. Bir tek Akel bilirdi. Akel’e de çoğunlukla gazı veren ben olduğum için o da bana gaz verirdi. Birbirimizi destekler ve asla yapamazsın demezdik.
Bunu neye göre kime göre diyebilirdik ki? Geleceği kimse bilemezdi. Bu yüzden kim olursa olsu
