EPISODE 02

925 Words
EPISODE 02 ครืด~ ครืด~ 'ยักษ์ของนิน' ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูก่อนจะรีบกดวางสายแล้วพิมพ์ข้อความตอบไปในไลน์แทน Yanin : รอแป๊บนึงนะ นินกำลังจะขึ้นห้อง' แล้วฉันจึงรีบหยัดตัวลุกออกไปจากตรงนั้น ที่มีพ่อแม่กำลังนั่งดูรายการทีวีอยู่ "จะนอนแล้วเหรอลูก อ่านหนังสือบ้างนะ" แม่หันมาถามแล้วมองมือถือในมือฉัน "ค่ะแม่" ฉันยิ้มตอบคุณแม่ก่อนรีบเดินขึ้นไปชั้นสองที่เป็นห้องนอนของตัวเองฝั่งขวามือ ถัดจากห้องของพี่นธี ซึ่งตอนนี้ยังไม่กลับมา บ้านของที่ทศกัณฐ์จะใกล้โรงเรียนมากกว่าเราทำให้เขาถึงก่อนพี่นธีราวๆสิบนาที "มาแล้ว" ฉันกดโทรออกไปเบอร์เดิมแล้วยิ้มออกมาทันทีที่เขากดรับสาย (พี่กำลังจะอาบน้ำ อาบด้วยกันมั้ย) "พูดอะไรเนี่ย น่าเกลียดค่ะ" ฉันพูดออกไปแบบนั้นแต่กำลังแดดิ้นและมุดหน้าลงกับหมอนเพราะความอาย (น่าเกลียดอะไร คิดอะไรอยู่เรา) เขาหัวเราะในลำคอกวนๆแล้วพูดออกมา "คุยก่อนค่ะแล้วค่อยไปอาบ เดี๋ยวนินต้องไปอ่านหนังสือแล้ว" ฉันบอกแล้วผุดลุกผุดนั่งอยู่อย่างนั้นตอนคุยสายกับเขา เราคุยกันอยู่เกือบชั่วโมง ทั้งที่ตอนอยู่โรงเรียนก็ได้เจอกันบ้าง แต่เพราะเขาเป็นพี่มอหกที่ใกล้จบแล้วเลยไม่ค่อยได้อยู่ใกล้กันเท่าไหร่นัก มีเรื่องอะไรที่เจอมาฉันก็เล่าให้เขาฟังทั้งหมด และเป็นแบบนี้มาเกือบปีแล้วด้วย ก๊อกๆ "นินนอนหรือยังลูก" ฉันเด้งตัวลุกขึ้นอีกครั้งขณะที่ยังถือสายคุยกับพี่ทศกัณฐ์อยู่ "ยะ...ยังค่ะ นินกำลังท่องหนังสือ" ฉันรีบตอบแม่แล้วบอกพี่ทศกัณฐ์ "แค่นี้นะคะ เดี๋ยวแม่ด่า" (ครับ ฝันดีนะ) "ฝันดีค่ะ" "เปิดประตูให้แม่หน่อย" คุณแม่ยังคงเคาะห้องอยู่อย่างนั้น ฉันจึงต้องรีบไปหยิบหนังสือมาวางบนเตียงหนึ่งเล่มก่อนเดินไปเปิดประตูห้องให้ท่าน "แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ" "แม่ได้ยินเสียงคุย แอบคุยกับใครหรือเปล่าลูก" "เปล่านี่คะ" ฉันตอบออกไปอย่างกลัวๆ เพราะไม่อยากให้แม่รู้ "อืม อย่าให้แม่รู้นะว่ามีแฟนแล้วไม่สนใจการเรียน เรายังอายุแค่นี้ ถ้าโตแล้วแม่จะไม่ว่าเลย งั้นไปอ่านหนังสือเถอะแม่จะนอนแล้ว" ผู้เป็นแม่มองฉันอย่างจับผิดก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง "..."ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะเดินกลับมาทิ้งตัวนอนลงบนเตียง หยิบหนังสือวิชาที่ต้องสอบอาทิตย์หน้าขึ้นมาอ่านก่อนจะเผลอหลับไปกับตัวหนังสือนั้นจนได้ สามอาทิตย์ต่อมา "ญานิน มานี่หน่อย" เสียงของแม่ทำให้ฉันเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที เพราะตอนนี้เกรดของฉันถูกส่งมาที่บ้านแล้วน่ะสิ และมันลดฮวบจากเทอมที่แล้วเอามากๆ "ค่ะ..." ฉันเดินเข้าไปยอมรับชะตากรรมของตัวเองก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆคุณแม่ "แม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเพิ่งมีแฟน" แม่ถือกระดาษในมือแล้วขมวดคิ้วยุ่ง "ถ้ามีแล้วมันไม่กระทบการเรียนแม่จะไม่ว่าเลย" "..." ด้วยความสามารถของแม่คงรู้ไม่ยากกับเรื่องของฉันและพี่ทศกัณฐ์ "ฟังแม่นะญานิน" "ค่ะ" ฉันตอบแล้วกำมือของตัวเองไว้แน่นด้วยความกลัว รับรู้ได้ทันมีว่าแม่กำลังจะบอกอะไร "เลิกคบกับผู้ชาย เพราะตอนนี้ลูกต้องตั้งใจเรียน แม่รู้นะว่าใคร" "..." หัวใจของฉันหล่นวูบไปในทันที "มีอะไรหรือเปล่าแม่" พี่นธีที่เพิ่งกลับจากการไปลงทะเบียนเรียนมหาวิทยาลัยกับคุณพ่อ ซึ่งเพิ่งบินกลับมาเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแม่ทำหน้าเครียดอยู่ "ต่อไปนี้ห้ามให้ยัยนินคุยกับผู้ชายคนไหนอีก ถ้าไม่จัดการตัวเอง แม่จะจัดการให้" แม่พูดจบก็เดินหนีเข้าไปในครัว ฉันได้แต่นั่งเงียบด้วยหัวใจที่สั่นไหว แต่ก็ยอมรับผิดว่าฉันทำคะแนนตัวเองหล่นมาอยู่ท้ายห้องจริงๆเพราะมัวแต่สนใจอย่างอื่น "เอาไงนิน" "นินจะไปบอกเลิกพี่ทศกัณฐ์ค่ะ" "มันจะไม่โกรธเอาเหรอ" พี่นธีพูดขึ้นด้วยความกังวล "จะโกรธทำไมคะ นินยังเด็กอยู่เลย เดี๋ยวพวกพี่จบไปก็ไปเจอสาวๆในมหาลัยแล้ว อีกอย่างนินไม่อยากให้แม่จัดการเองเพราะมันจะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่" ฉันพูดแล้วยกหลังมือขึ้นมาปาดน้ำตาตัวเองลวกๆ "เห้อ" พี่นธีถอนหายใจออกมา "แล้วแต่จะตัดสินใจนะ แต่มันโกรธมากแน่ๆ" "แล้วพี่นธีจะให้นินทำไงคะ ถ้าเป็นพี่จะทำไง ฮึก" "..." เขาเงียบไปเหมือนจะคิดอะไรไม่ออก เพราะพี่ชายฉันรู้ดีที่สุดว่าแม่หวงฉันขนาดไหนถ้าไม่ทำตามเป็นเรื่องใหญ่แน่ แล้วเขาก็เดินหนีขึ้นห้องไปทันทีด้วยสีหน้าเครียดๆ พี่นธีคงกลัวมีปัญหากับพี่ทศกัณฐ์ เพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนกันมานานตั้งแต่เข้ามัธยมเลย ถ้ามาทะเลาะกันเพราะฉันก็คงจะไม่ใช่เรื่องดี
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD