ดวงใจทศกัณฐ์ (เซตวิศวะ)

EPISODE 01 สามปีก่อนหน้า "ยัยนินแกจะไปดูพี่ๆแข่งฟุตซอลมั้ย" "..." ฉันยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่โมงครึ่งแล้ว แปลว่าแม่ต้องมารับภายในอีกครึ่งชั่วโมง ยังพอมีเวลา... "ไปเถอะ ถ้าไม่ไปเดี๋ยวยักษ์กริ้วนะ" 'ยักษ์' ที่นิเนยเพื่อนสนิทของฉันพูดถึงคือ'พี่ทศกัณฐ์' รุ่นพี่ที่ฉันกำลังคบกับเขาอยู่ เขาอายุห่างจากฉันสองปี ตอนนี้ฉันเรียนอยู่มอสี่พี่ทศกัณฐ์อยู่มอหก เขามีดีกรีเป็นถึงเด็กเรียนดี กีฬาเด่น เก่งดนตรี หน้าตาดีมากอีกต่างหาก ที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนสนิทของพี่นธีพี่ชายของฉัน แต่การที่เราเป็นแฟนกันพ่อกับแม่ไม่ได้รับรู้เพราะไม่มีใครอนุญาตให้ฉันมีแฟนยังไงล่ะ ฉันเป็นลูกสาวคนเล็กที่ทุกคนยังคงต้องทะนุถนอมเอาไว้ "มีเวลาอีกครึ่งชั่วโมง" ฉันตอบแล้วรีบเก็บกระเป๋านักเรียนก่อนจะเดินตรงไปยังโรงยิมพร้อมกับยัยนิเนยทันที เข้าไปถึงตรงนั้นก็มีคนนั่งอยู่เต็มโรงยิมแล้วทั้งที่ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียน แน่ล่ะเพราะพวกนักกีฬาทีมนี้มีแต่พี่ๆที่หน้าตาดีทั้งนั้น โดยเฉพาะพี่ทศกัณฐ์ของฉัน รวมไปถึงพี่ธีด้วย เรียกได้ว่าตัวท็อปของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ "พี่ทศกัณฐ์!!" เสียงยัยนิเนยตะโกนออกไปทำให้พวกนักกีฬาพากันหันมามองทั้งโรงเรียนเราและโรงเรียนคู่แข่ง ไหนจะพวกสาวๆที่รอชมรอเชียร์อีก หาตีนมาให้ฉันมั้ยเนี่ยยัยนิเนย "ยัยนิเนย!"ฉันรีบหันจับแขนเพื่อนเพื่อปรามทันที แต่พอหันกลับไปมองตรงขอบสนามก็เห็นพี่ทศกัณฐ์กำลังมองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้จนฉันต้องยิ้มตอบเขาอย่างอายๆ "ฉันอิจฉาแกจัง แกเป็นคนเดียวที่ได้รอยยิ้มจากเจ้ายักษ์เลยนะ" นิเนยพร่ำเพ้อก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงตรงสแตนเชียร์ "..." ฉันฟังคำพูดของนิเนยแล้วต้องหน้าร้อนขึ้นมา มันเป็นจริงอย่างที่นิเนยว่า ถึงแม้พี่ทศกัณฐ์จะเป็นเด็กกิจกรรมหลายๆอย่างแต่เขากลับดูเงียบขรึม น่านิ่ง จนแทบไม่มีใครกล้าคุยด้วยนอกจากเพื่อนเขา ถึงจะดูเหมือนเป็นเด็กดีแต่บางทีเขาก็ดูเลวเพราะมีเรื่องกับคนอื่นด้วยความที่ไม่ยอมคนเท่าไหร่ เข้าถึงยากพอสมควร สมฉายาของเขาที่ใครก็ชอบเรียก'ยักษ์' ฉันคงโชคดีมากเพราะเป็นคนที่เขาเปิดใจให้ แต่นั่นก็เพราะเราทั้งคู่ต่างแอบชอบกันมานานแล้วยังไงล่ะ โดยมีพี่นธีเป็นพ่อสื่อ "ญานินพี่ทศกัณฐ์มาหาแก! กริ้ดด แกดูสายตาพวกผู้หญิงพวกนั้น อิจฉาจนตาจะถลนออกมาแล้ว" นิเนยดี้ด้าใหญ่เมื่อคนร่างสูงเดินขึ้นมาบนสแตนเชียร์ก่อนที่จะลงแข่ง "มาดูด้วยเหรอ" เขานั่งลงข้างๆฉันแล้วยิ้มมุมปากออกมาตอนถาม "มาแป้บดียวค่ะ เดี๋ยวคุณแม่คงมารับแล้ว" "..." เขาพยักหน้าแล้วยังคงมองฉันไม่เลิก "ขอมือหน่อย" "คะ" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปหาเขาช้าๆ "เพิ่มพลัง" เขาคว้ามือของฉันไปจับไว้ก่อนจะพูดขึ้น "โอ๊ย อะไรเนี่ย อิจฉาค่ะ!" นิเนยบ่นแล้วหน้าแดงขึ้นเหมือนเขินไปกับฉันด้วย "สู้ๆนะคะ นินอาจจะดูไม่จบเกมแต่จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ" ฉันพูดแล้วยิ้มเขินๆ "ครับ" เขาตอบกลับมาแล้วบีบมือแน่นกว่าเดิม ฉันรู้สึกได้ดีว่าเราชอบกันขนาดไหน ทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขา หัวใจของฉันมันเต้นแรงเสมอ "ไปแล้วนะ คืนนี้ถึงบ้านแล้วจะโทรหา" "ไอ้ทศ!" เสียงของพี่ธีดังขึ้นแล้วหรี่ตามองฉัน จึงรีบดึงมือที่จับกับพี่ทศกัณฐ์ออกมา "จะแข่งแล้วยังไปวอแวน้องกูอีกนะ" "ก็แฟนกู!" เขาพูดอย่างไม่แคร์สายตาใครก่อนจะลุกขึ้นยืน "แต่มันน้องกูครับ เดี๋ยวกูไม่ให้เข้าใกล้นะ" "พูดมากเดี๋ยวกูพาหนี" สาบานได้เลยว่านี่คือเด็กมัธยมปลาย "..." แล้วพี่นธีก็ชูนิ้วกลางมาให้เพื่อนของตัวเองก่อนจะเดินกลับไปในสนาม พี่ทศกัณฐ์ก็เดินลงไปด้วยอย่างเท่ห์ๆเพราะเป็นคนสุดท้ายที่ไปถึง ชักจะทำตัวเด่นเกินไปแล้วนะ! Secret L. พาพี่ทศกัณฐ์กับน้องญานินมาแนะนำตัวค่าา ฝากกดเลิฟกดติดตามไรท์ด้วยนะงับ ---------------