บทที่ 18
หานเย่เดินเข้าไปในจวนหลี่ เขาเป็นแขกประจำของคุณหนูหลี่ จนสาวใช้เร่งบอกทันทีว่าหลี่เลี่ยงหรงนั้นอยู่ที่สวนหลังจวน เมื่อได้ยินว่าสาวใช้บอกว่านางอยู่หลังจวนเขาไม่ได้รอช้ารีบเดินไปยังที่ที่ว่าทันที
บรรยากาศรอบตัวเงียบสงัด เสียงใบไม้กระซิบกับลมเย็น ๆ ในยามบ่ายทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย แต่ขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความสงสัย
เพราะเมื่อถึงที่ตรงนั้นเขาพบหลี่เลี่ยงหรงกำลังจุดธูปคล้ายจะไหว้อะไรสักอย่างในสวนหลังจวน ดูเหมือนหญิงสาวจะมีสมาธิกับการทำพิธีบางอย่าง หานเย่จึงยืนอยู่ห่าง ๆ และคอยสังเกตการณ์
และโดยไม่รู้ตัว ภาพของหญิงสาวที่ตั้งใจทำอะไรสักอย่างนั้นทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น หานเย่ไม่ทันได้รู้ตัวจึงไม่ทันได้คิดว่ามันเป็นเพราะอะไร แต่นี่คือความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนไม่ว่ากับใคร
ธูปในกระถางดูเหมือนจะล้นออกมาแต่อีกฝ่ายก็ดูจะไม่อยากดึงออก ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือสัญลักษณ์ของการเคา
