บทที่ 14
แสงแดดอบอุ่นปกคลุมไปทั่วจวนหลี่ บรรยากาศดูเหมือนจะสงบสุขแต่ในใจ นางกลับรู้สึกเหมือนพายุที่รอจะปะทุ หญิงสาวมองทางเดินที่ทอดยาวออกไปจากเรือนพัก แผ่นหินขัดสะอาดระยิบระยับอยู่เบื้องหน้า ทั้งที่เมื่อวานยังดูสกปรกเพียงแค่ฝนตกหนักก็ชะล้างทุกอย่างออกไป แต่นางไม่อาจละทิ้งความคับแค้นในใจได้ง่าย ๆ เช่นนั้นทุกอย่างมันยังคงขมุกขมัวอยู่ในใจทั้งเรื่องส่วนตัวของตนและของคนที่มีเชื้อสายมาจากสกุลเดียวกันอย่างหลี่เลี่ยงหรง
เมื่อนึกถึงอดีตอันเจ็บปวดที่เคยถูกกล่าวหาว่าพาพรรคนารีสวรรค์เข้าสู่ทางมาร ใบหน้าสวยก็บิดเบี้ยว ภาพความโหดร้ายของเหล่าผู้คนในยุทธภพที่หันหลังให้ยังคงอยู่ในความทรงจำ พวกเขาคือส่วนหนึ่งที่ทำให้พรรคนารีสวรรค์ที่เคยเป็นเจ้ายุทธภพต้องพังทลาย โดยทั้งหมดล้วนโยนความผิดให้กับนาง หากวันนั้นไม่มีแผนร้ายจากพวกขุนนางและฮ่องเต้ เหตุการณ์เลวร้ายนี้คงไม่เกิดขึ้น
แต่ระหว่างที่กำลังคิดหลี่เลี่ยงหร
