บทที่ 12
เมิ่งเมียวชิงครุ่นคิดถึงแผนการของตน พร้อมกับนึกย้อนกลับไปถึงบทสนทนาที่เคยได้ยิน ฮูหยินเอกพยายามปลอบหลี่หลันฮวาหลังจากเกิดเรื่องแท้งต่อหน้าผู้คนครั้งนั้น นางบอกลูกสาวว่า
"ไม่ต้องกังวลไปหรอกลูกรัก ทั้งหมดก็แค่ข่าวลือ ประเดี๋ยวก็ซาไปเอง" คำปลอบนั้นแฝงไปด้วยความหวังที่ว่างเปล่า นางรู้ดีว่าข่าวลือไม่ได้ซาง่าย ๆ อย่างที่มารดาพูด
ข่าวลือนั้นลุกลามรวดเร็วราวกับเปลวไฟที่เผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้า เมิ่งเมียวชิงเข้าใจดีกว่าใครว่าข่าวลือสามารถ "ฆ่า" คนได้
มันไม่ใช่แค่การพูดพล่อย ๆ แต่เป็นเหมือนดาบที่ซ่อนในคำพูด สามารถทำลายชีวิตและเกียรติยศของคนโดยที่พวกเขาอาจไม่ทันรู้ตัว หลี่หลันฮวาคงไม่เข้าใจว่าเรื่องของนางจะมีผลต่อชีวิตของนางมากแค่ไหน แต่อดีตของเมิ่งเมียวชิงสอนให้นางรู้ว่า ภัยร้ายที่ใหญ่ที่สุดมาจากข่าวลือที่ไม่มีมูล แต่มันกลับแพร่ขยายอย่างรุนแรงจนเผาทุกอย่างสิ้น
"น่าสงสารที่เจ้าคิดว่าจ
