ผมแหกขี้ตาตื่นมามหาลัยตอนตีสี่ ไม่ใช่อะไรหรอกครับถ้าทางมหาลัยไม่พานักศึกษาออกค่ายอาสา แทบทุกคณะที่ไปร่วมค่าย ในที่นี้ไม่เว้นแม้แต่วิศวะ
การไปออกค่ายอาสาในครั้งนี้เป็นหมู่บ้านหนึ่งที่อยู่ต่างจังหวัดซึ่งเป็นเขตชนบท ชาวบ้านขาดแคลนการเข้าถึงของหน่วยแพทย์ ถ้าเจ็บป่วยก็ต้องเดินทางหลายกิโลเพื่อเข้าไปในตัวเมือง พอได้ยินดังนั้นความดีของผมก็บรรดาลให้ลงชื่อเข้าร่วมทันที แต่ไม่คิดว่าจะต้องตื่นมาขึ้นรถตั้งแต่ตีสี่ กูง่วงเข้าใจไหม
“กินรองท้องไปก่อน” เฮียคิมเดินถือนมกับแซนด์วิชมาให้ ผมรับมันทันที การออกค่ายครั้งนี้จะมีรุ่นพี่ไปด้วยและหนึ่งในนั้นก็คือแฟนของผมเองครับ
“ขอบคุณครับ”
“อะแฮ่ม ไอ้เราก็อุตส่าห์หาตั้งนาน ที่แท้ก็แอบเอาขนมมาให้น้องหมอกนี่เอง” พี่ไบร์ทเดินเข้ามาด้วยท่าทางสบายๆ ใส่เสื้อยืดกางเองสามส่วน
“ตามหากูมีอะไร”
“รถมันมีที่นั่งไม่พอ จะมีรุ่นน้องสองคนที่ต้องไปกับรถส่วนตัว”
“มึงก็ให้น้องนั
